Φθινοπωρινό κάλεσμα {GW15}

Part 7: Το μυστικό δωμάτιο

Προσπαθήσαμε κι άλλο μέχρι που η σχισμή μεγάλωσε και έγινε ένα άνοιγμα από όπου χωρούσε ένας άνθρωπος...

Ζ- Ουαου. Δεν το πιστεύω! Έχει τρύπα!

Κ-Δωμάτιο είναι ρε ηλίθια! Δεν βλέπεις μέσα;

Πράγματι στο εσωτερικό του δωματίου που βρισκόταν πίσω από την παλιά βιβλιοθήκη βρισκόντουσαν αντικείμενα που το έκαναν να μοιάζει με δωμάτιο βιβλιοθήκης. Η ειρωνεία ήταν ότι μέσα υπήρχε μια ακόμα βιβλιοθήκη ή μάλλον ραφιέρα η οποία φιλοξενούσε παλιά βιβλία αλλά περισσότερο ντοσιέ με χαρτιά και παλιά έγγραφα. Εισχωρήσαμε στο καλά κρυμμένο αυτό μέρος. Πριν προλάβουμε να κλείσουμε την βιβλιοθήκη σαν πόρτα από πίσω μας ακούστηκε η φωνή της μαμάς μας που μας καλούσε για να την βοηθήσουμε να ετοιμάσει το τραπέζι για το μεσημεριανό φαγητό.

Ο Πολ πέταξε μια βρισιά που άρμοζε στην προκειμένη κατάσταση.

Κ-Θα έρθουμε μετά

Π-Τώρα σώθηκα...

Ζ- Καλά, πάμε κάτω τώρα πριν έρθει να δει τι κάνουμε!

Κατεβήκαμε κάτω και φάγαμε μεσημεριανό. Μόλις οι γονείς μας πήγαν για τον συνηθισμένο μεσημεριανό υπνάκο τους και ο Τάιλερ πήγε να παίξει με τα παιχνίδια του, εμείς καταφύγαμε στο δωμάτιο της βιβλιοθήκης. Ευτυχώς αυτό το δωμάτιο ήταν απομακρυσμένο από το δωμάτιο των γονιών μας και δεν θα είχαν την ικανότητα να μας ακούσουν αν τυχόν κάναμε θόρυβο.

Με γρήγορες κινήσεις μπήκαμε στο μυστικό δωμάτιο. Ο Πολ έσπρωξε πάλι την βιβλιοθήκη στην θέση της από την μέσα μεριά αυτή την φορά. Παρατηρήσαμε πως από την μέσα μεριά υπήρχε ένα χερούλι βιδωμένο στην πλάτη της βιβλιοθήκης και έτσι έκλεισε με ευκολία. Τώρα πια δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτα. Υπήρχε παντού σκοτάδι. Ψάξαμε για κάποιον διακόπτη ή κάποιο παράθυρο αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Με το αμυδρό φώς του φακού που άναψα ανακάλυψα ένα σφραγισμένο πατζούρι. Έκανα νόημα στην Ζόι που ήταν δίπλα μου και αυτή το άνοιξε. Επιτέλους βλέπαμε! Μα μόλις κοιτάξαμε καλύτερα το χώρο ανατριχιάσαμε από τους πολλούς ιστούς αράχνης που πλαισίωναν το ταβάνι και από τα νεκρά έντομα που κείτονταν στο παλιό και γεμάτο λεκέδες χαλί.

Ζ- Ααα! Αηδία το πάτησες Κάθριν!

Έτριψα το παπούτσι μου στο ήδη λεκιασμένο χαλί.

Καθώς μετακινήθηκε λίγο το χαλί ένιωσα κάτι να υπάρχει από κάτω. Ένα σκληρό αντικείμενο. Ένα μαχαίρι; Δεν ήξερα. Και η αλήθεια ήταν πως αηδίαζα να σηκώσω το βρώμικο χαλί με τα χέρια μου για να κοιτάξω από κάτω...

--------------------------------------------------

Είναι μικρό, το ξέρω αλλά σήμερα δεν είχα και πολύ χρόνο χάρη στην δασκάλα μου που με έβαλε να κάνω καλοκαιρινά με το ζόρι..... >:( Τέλος πάντων. θα βάλω κι άλλο σύντομα! <3 <3 <3