រឿង : គំនុំស្នេហ៍ក្បែរ ភ្លើងសងសឹក🖤🔥

ភាគទី១៩🔞(លួចរត់)

\ភាគនេះរាងវែងតិចហើយណាអ្នកទាំងអស់គ្នា\☺️
   Happy for reading it na everyone .

មន្ទីរពេទ្យ🏥
<<ម៉ែចាស់ណាមនឹងយ៉ាងម៉េចហើយ?>>ថាឈិចូលមកជាមួយកម្លោះទាំងពីរមកតាមក្រោយ។
<<កូនឈិ!កូននឹងនៅក្នុងបន្ទប់បញ្ចូលឈាម>>ម៉ែចាស់
<<បញ្ចូលឈាម?បានឈាមមកពីណា?>>ថាឈិ
<<បានពីយើង>>ប្រាយ៍ចេញមកជាមួយទឹកមុខមាំ
<<អាចង្រៃយ៍/អាប្រាយ៍>>ថាឈិនិងជីនឌែលស្រែកដំណាលគ្នា
<<ចៅហ្វាយគឺលោកម្នាក់នេះហើយជាអ្នកលះបង់ឈាមឲអ្នកនាងនឹង>>យីអ៊ុន
<<ត្រូវហើយគឺយើង ប្រាយ៍នោះអី>>ប្រាយ៍
<<អូ ដុកទ័រចេញមកហើយ>>ហ្វាង
<<អ្នកជំងឺនៅខាងក្នុងបាទ មួយសំទុះទៀតដឹងខ្លួនហើយ ខ្ញុំបានដាក់សេរ៉ូមកម្លាំងឲរួចហើយ >>ដុកទ័រ
<<អរគុណណាស់លោកគ្រូពេទ្យ>>ម៉ែចាស់
<<បាទជាតួនាទីរបស់ខ្ញុំ បើអស់អីហើយខ្ញុំទៅវិញហើយបាទ>>ដុកទ័រ
<<បាទ/ចាស>>អ្នកទាំងអស់គ្នាក៏និយាយព្រមគ្នា
<<ម៉ែចាស់ចុះកូន>>ថាឈិ សួរទាំងរអៀសខ្លួនព្រោះពីមុនគេបានអះអាងថាជាកូនសាហាយរបស់ណាមនឹង។
<<គេទៅបានសុខហើយ>>ម៉ែចាស់
<<ខ្ញុំសុំលាទៅវិញហើយបាទ>>ប្រាយ៍ក៏បានដើរចេញទៅបាត់
<<យើងមិនបានឃាត់ឯងទេ ទៅឲបាត់ៗទៅ>>ជីន
<<កុំមកនាំរឿងបានទេនៀក>>ហ្វាង
<<បែបនឹងហៅថានាំរឿងដែរហេស>>ជីន
<<ចូលទៅក្នុងទៅ កូននឹងប្រហែលចាំកូនយូរហើយឈិ>>ម៉ែចាស់
<<អេ ទៅដែរ>>ហ្វាងជីរត់ត្រុយចូលទៅតាមថាឈិក្នុងបន្ទប់អ្នកជំងឺ
---------
រឺងៗ
<<ជីនបងនៅឯណានឹង?អូនខលមិនលើកសោះណ៎>>រីហ្វា
<<បងនៅពេទ្យ>>ជីន
<<ហាស បងកើតអីជីន>>រីហ្វា
<<បងមិនអីទេ តែមិត្តអូនធ្លាក់ពីលើកាំជណ្ដើរនៅពេទ្យ>>ជីន
<<បងផ្ញើរទីតាំងឲអូនផងបានទេអូននឹងទៅ>>រីហ្វា
<<បាទ ចាំបងផ្ញើរឲ ទឺតៗ>>ជីនបិទទូរសព្ទ
---------
  បន្ទបធំទូលាយសម្រាប់អ្នកជំងឺVIPសំរាកពេលនេះកំពុងមានអ្នកជំងឺគេងលើគ្រែគួរឲសង្វេក សភាពនាងមើលទៅមិនខុសពីសាកសពប៉ុន្មានទេ នេះនាងមិនទាន់ដឹងខ្លួនទេ ចុះបើសិននាងដឹងខ្លួនមកដឹងថាខ្លួនបាត់បង់កូនជាទីស្រឡាញ់ចិត្តជាម្ដាយតើនាងនឹងទៅជាយ៉ាងណាទៅ? សភាពបន្ទប់ស្ងប់ស្ងាត់ណាស់ទោះមានមនុស្សច្រើនក្ដីតែម្នាក់ៗស្ងាត់ឈឹងមិននិយាយរកគ្នា ពិសេសនោះគឺថាឈិគេអួលដើមក៏ណាស់តែមិនហ៊ានសម្រក់ទឹកភ្នែកកូនប្រុសចុះមកទេ។
<<ខ្ញុំថាអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រឡប់ទៅវិញសិនទៅ ព្រោះកូននឹងមិនទាន់ដឹងខ្លួនទេ ឯកូនឈិក៏ដូចគ្នាទៅសម្រាកចុះ>>ម៉ែចាស់ ឃើញគ្រប់គ្នាអារម្មណ៍មិនសូវល្អក៏ដេញឲទៅវិញរៀងៗខ្លួន។
<<បើមានអ៊ំនៅមើលណាមហើយចឹងខ្ញុំនិងជីនលាទៅសិនហើយ>>រីហ្វានិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅជាមួយជីនឌែលបាត់ទៅ
<<ខ្ញុំក៏ទៅដែលហើយបាទជំរាបលាម៉ែចាស់>>ហ្វាងជី
<<ខ្ញុំហើយណាម៉ែចាស់>>យីអ៊ុន
<<ទៅចុះ>>ម៉ែចាស់។ ពេលនេះសល់តែម៉ែចាស់និងថាឈិប៉ុណ្ណោះ
រឺងៗៗ
<<យ៉ាងម៉េចហើយ>>ថាឈិ
<<ចាប់ខ្លួននាងជេនបានហើយចៅហ្វាយ>>ដេន
<<យើងទៅដល់ឥឡូវហើយ ទឺតៗ>>និយាយខប់ថាឈិក៏ចុចបិទបាត់ទៅ
<<ម៉ែចាស់ ខ្ញុំសូមទៅចាត់ការគ្រប់យ៉ាងសិនហើយ>>ថាឈិមិនចាំម៉ែចាស់អនុញ្ញាតក៏ដកខ្លួនចេញទៅបាត់ទៅ។
<<ហឹម >>ណាមនឹងគ្រហឹមដើមក៏បញ្ជាក់ថានាងដឹងខ្លួនហើយភ្លាមនោះម៉ែចាស់ចូលមករកនាងយ៉ាងលឿន។
<<កូននឹង ដឹងខ្លួនហើយឬកូន?>>ម៉ែចាស់
<<ខ្ញុំនៅឯណានឹង?អួយឈឺក្បាលណាស់>>ណាមនឹងប្រុងក្រោកតែនាងក៏ឈឺផ្នែកត្រង់ក្បាលយ៉ាងខ្លាំង ក៏គេងវិញទៅ។
<<កូននៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យណា តើកូននៅចាំម៉ែចាស់បានទេកូន?>>ម៉ែចាស់
<<ចាំ តែម៉ែចាស់កូនខ្ញុំយ៉ាងម៉េចហើយ>>ណាមនឹង
<<កូនត្រជាក់ចិត្តណា គឺគេទៅបានសុខហើយ>>ម៉ែចាស់និយាយទាំងមិនចង់ព្រោះគាត់មិនចង់ឃើញណាមនឹងយំយែក។
<<ទេ!!ហ៊ឹកៗកូនខ្ញុំមិនទៅណាទេហ៊ឹកៗកូនម៉ាក់ មិនពិតទេ កូនហ៊ឹកៗកូនខ្ញុំគេមិនបានទៅណា😭😭>>គ្រាន់តែម៉ែចាស់និយាយហើយណាមនឹងសឹងតែស្ទះ នាងបាត់បង់កូនហើយ កូននាងទៅចោលនាងហើយ ក្រោយពេលលោកម៉ៃដាស្លាប់ទៅនាងសល់តែកូនប៉ុណ្ណោះឥឡូវកូនក៏ទៅចោលទៀត នេះជាកម្មពារអ្វីរបស់នាងទៅ ហេតុអ្វីទេវតាធ្វើបាបនាងម្លេះ?
<<កូនៗទេ!!!អាយ៎>>ណាមនឹងដូចមនុស្សមិនប្រក្រតីអីចឹងពេលនេះនាងគ្រវីក្បាលតតាក់ស្រែកមួយទំហឹងពេលនោះពេទ្យចូលមកចាក់ថ្នាំសន្លប់ឲនាងដើម្បីឲបានសំរាក។
<<ហ៊ើយ មិនគួរក្លាយជាបែបនេះសោះកូននឹងអើយ គួរឲអាណិតនាងណាស់>>ម៉ែចាស់ដកដង្ហើមធំ
-----------------
<<នាងរុញណាមនឹងធ្វើអីហាជេន?>>ថាឈិ ចូលមកខាងក្នុងឃ្លាំចាស់ដែរនៅឆ្ងាយដាច់ស្រយ៉ាលពីគេឯង។
<<យើងស្អប់ខ្ពើមវា យ៉ងចង់ឲវាងាប់យ៉ាងម៉េច>>ជេនប្តូរ​សព្វនាមដែលធ្លាប់ប្រើមកបែបផ្សេងវិញ។
<<នាងអាក្រក់ណាស់ជេន>>ថាឈិ
<<អើ យើងអាក្រក់តែមិនដល់លោកទេ ធ្វើបាបប្រពន្ធខ្លួនឯងដោយយកគុំនុំមកបាំងមុខ មិន​ទទួលស្គាល់កូនខ្លួនឯង ដោយចោទថាជាកូនសាហាយ ហឹសគួរឲចង់សើចណាស់>>ផាច់ និយាយមិនទាន់អស់ផងជេនស៊ីមួយកំផ្លៀងបាត់ទៅហើយៗវាជាស្នាដៃថាឈិនេះឯង។
<<បិទមាត់!!!>>ថាឈិសម្លុត
<<យើងមិនបិទ!ឯងល្ងង់ណាស់ រកលេខដាក់គ្មានធ្វើបាបប្រពន្ធសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង ចាំមើលថ្ងៃណាមួយឯងនិងតាមអង្វរនាងវិញហើយ យើងចង់សម្លាប់កូននោះ តាមចិត្តឯងហើយតើ ស្តាយធ្វើស្អីក្រែងវាជាកូនសា
ហាយមិនចឹង>>ផាំងៗ គ្រាប់កាំភ្លើងបានទំលាយបេះដូងជេនធ្វើឲនាងដេកស្លាប់ក្នុងថ្លុកឈាមភាមៗតែម្ដង ដោយសារស្នាដៃថាឈិផ្ទាល់។
<<ចាត់ការទៅ>>ថាឈិបញ្ជាកូនចៅហើចេញទៅបាត់ទៅ។
មួយសប្តាហ៍កន្លងទៅ
   ពេលនេះអាការណាមនឹងបានធូរស្បើយច្រើនណាស់ពិសេសរបួសក្បាលនាងក៏ជាសះស្បើយទៀត ដោយសារបានការមើលថែពីម៉ែចាស់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។វាក៏យូណាស់ហើយដែលនាងមិនបានជួបមុខថាឈិ ហើយនាងក៏មិនដែលបានចេញទៅក្រៅដែរ។
<<កូននឹងញាំថ្នាំរួចនៅ?>>ម៉ែចាស់
<<រួចហើយម៉ែចាស់>>ណាមនឹង
<<ចឹងម៉ែចាស់ទៅផ្សាររកទិញរបស់ខ្លះៗទុកប្រើសិនណា>>ម៉ែចាស់
<<ចាស>>ណាមនឹង។ក្រោយពេលដែលម៉ែចាស់ចេញទៅណាមនឹងនៅក្នុងបន្ទប់តែម្នាក់ឯងភ្លាមនោះ
តុកៗ
<<ម៉ែចាស់ភ្លេចអ្វីឬ?លោ...លោក!>>ណាមនឹងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងនេះគេមកវិញហើយឬ?នាងពិតជាខ្លាចគេណាស់រឹតមិនចង់ជួបសោះ។
<<យ៉ាងម៉េចហើយ>>ថាឈិចូលមកជិតនាង ធ្វើឲនាងភឹតភ័យជាខ្លាំងតែត្រូវធ្វើមិនខ្លាច។
<<ចេញទៅ!!ចេញឲបាត់ទៅហ៊ឹកៗ>>នាងស្រែកដេញគេដោយទឹកភ្នែកដាមថ្ពាល់។
<<យើងមិនចេញទេ!លុះត្រា...>>ថាឈិ
<<បើ​លោកមិនចេញទុកឲខ្ញុំចេញវិញ >>ណាមនឹងនិយាយកាត់ ហើយប្រុងងើបចុះពីគ្រែ តែត្រូវថាឈិចាប់ឲនៅលើគ្រែវិញ។
<<យើងសុំទោស>>ថាឈិមើលមុខនាងដោយភ្នែកស្រទន់ តែកុំសង្ឃឹមថាណាមនឹងទន់ចិត្តឲសោះ។
<<សុំទោស?តើវាធ្វើឲកូនខ្ញុំរស់វិញបានទេ?ហ៊ឹកៗ😭បើលោកជាម្ដាយលោកនឹងដឹងថាវាឈឺប៉ុណ្ណាពេលដែលកូនមកចាប់កំណើតទាំងមិនបានឃើញពន្លឺថ្ងៃផងក៏ទៅវិញបាត់ហ៊ឹកៗ😭>>ណាមនឹង
<<យើងសងសឹកជំនួសគេរួចហើយ>>ថាឈិ
<<សងសឹក?ខួរក្បាលលោកមានតែការសងសឹកទេឬ?ហាស?ធ្វើអ្វីក៏សងសឹកហ៊ឹកៗ>>ណាមនឹង
<<ណាមនឹងយើងសុំទោសណា យើងដឹងថាគេជា
កូនយើងៗក៏ឈឺមិនចាញ់នាងដែរ>>ថាឈិ
<<កូនលោកពីពេលណា?គេគ្មានឪដូចលោកទេ ក្រែងលោកនិយាយហើយមិនចឹងថាគេជាកូនសាហាយ>>ណាមនឹង
<<យើងដឹងការពិតហើយ ជេនប្រាប់យើងហើយ>>ថាឈិ
<<តែលោកក៏ត្រចៀកស មិនស្ដាប់ហេតុផលរបស់ខ្ញុំ! បានហើយចេញទៅខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវនិយាយទេ ហើយក៏គ្មានកូននោះទៀតដែរ>>ណាមនឹងវាសទឹកភ្នែកចេញហើយគេងវិញ
<<យើងនិងមកម្ដងទៀត>>ថាឈិ
<<មិនបាច់មកទេ!ទោះមកក៏ខ្ញុំមិនឲលោកឃើញមុខខ្ញុំដែរ ចេញឲបាត់ៗទៅនៅធ្វើស្អី>>ណាមនឹងគប់គេមួយខ្នើយគេក៏ចាកចេញទៅជាមួយទឹកមុខក្រៀមក្រំឯណាមនឹងវិញកាលបើគេចេញទៅបាត់នាងក៏ព្រលែងទឹកភ្នែកដែលខំទប់នោះមកទាំងអស់តាមទុក្ខសោករបស់នាង។
---------
<<កូននឹងយំទៀតហើយ?>>ម៉ែចាស់ចូលមក
<<ទេ!កូនគ្រាន់តែឈឺក្បាល>>ណាមនឹង
<<បើកូនឈឺក៏សំរាកទៅ ព្រោះស្អែកនេះត្រូវចេញទៅផ្ទះវិញហើយ>>ម៉ែចាស់
<<ចាសម៉ែចាស់>>ណាមនឹងក៏ធ្វើជាគេងលក់ តែពេលម៉ែចាស់ចូលបន្ទប់ទឹកនាងក៏ងើបយ៉ាងលឿនទៅក្រៅបាត់ទៅ។
<<តើគួរទៅតាមណាទៅ!អរ៎ផ្លូវនេះហើយ>>នាង​ចេញមកឆ្ងាយបន្តិចហើយឈប់គិតមួយភ្លេតព្រោះមានផ្លូវបំបែកច្រើន។ណាមនឹងស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋានមន្ទីរពេទ្យរត់តាមដងផ្លូវស្ងាត់ជ្រងំហើយងងឹតឈឹងភ្លាមនោះមានភ្លើងឡានចាំងចូលមកទើនធ្វើនាងរត់កាន់តែលឿន ឡាននោះបើកយ៉ាងលឿនទៅស្កាក់ពីមុខនាង តែនាងមិនបានស្គាល់ឡាននោះឡើយថាជាឡានអ្នកណាវាធ្វើឲនាងឈរទ្រឹងមួយកន្លែងពេលទ្វាឡានបើកឡើង។
<<យ៉ាងម៉េចចង់​រត់គេចខ្លួនផងហេស? មកនេះ>>ថាឈិចុះមកចាប់ដៃនាងប្រុងអូសចូលឡានតែនាងគ្រលាស់ដៃនាយចេញ។
<<លែងទៅ ខ្ញុំមិនទៅទេ អាយ៎!!>>និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ថាឈិចាប់អូសនាងចូលឡានបាត់។
<<ចង់​រត់ផងហេស៎ បានតើ>>ថាឈិឡើងទ្រោបពីលើនាងហើយក៏
ខ្វោកៗខោអាវទាំងប៉ុន្មានត្រូវគេចាបហែកខ្ទេចគ្មានសល់សូម្បីតែឈុតក្នុង បន្ទាប់មកគេឱនឈ្មុលត្រង់កនាងឡើងមានស្នាមដុំៗហើយក៏ឱនមកបឺតជញ្ជក់ត្រង់ដើមទ្រូងរបស់នាងខ្លាំងតាមអារម្មណ៍ខឹង។
<<អាយ៎ បានហើយឈប់ទៅហ៊ឹកៗលោក>>ណាមនឹងរមួលពេញឡាននាងមិនចង់ឲគេប៉ះនាងទៀតឡើយ។
<<យើងមិនឈប់ អ្នកណាឲនាងរត់គេចធ្វើអី>>ថាឈិ និយាយតែដៃកំពុងលុកលុយស្រទាប់ផ្កាកុលាបយ៉ាងញាប់ស្អេកធ្វើឲនាងកន្រ្តាក់ខ្លួនតាមអារម្មណ៍ស្រៀវស្រាបញ្ចេញទឹកស្នេហ៍មកក្រៅធ្វើឲថាឈិញញឹមចុងមាត់។
<<ហ៊ឹកៗលែងទៅកុំអីហ៊ឹកៗ>>ណាមនឹងរុញទ្រូងគេចេញ ពេលគេប្រុងដាក់របស់គេចូលក្នុងខ្លួននាង។
<<តាមពិតនាងក៏ត្រូវការយើងដែរ យើងដឹងច្បាស់ណាស់ណាមនឹង>>ថាឈិ ក៏រុញរបស់នោះមួយទំហឹងចូលទៅធ្វើឲនាងស្ទើរដាច់ខ្យល់ ឯថាឈិពេញចិត្តណាស់ គេគិតតែពីគ្រលែងចង្កេះចេញចូល រហូតដល់ទឹក តែកុំស្មានថាគេឈប់នោះគឺគេនៅតែធ្វើវារហូតនាងសន្លប់ទើបឈប់ ហើយក៏ដោះអាវសឺមីមកពាក់ឲនាងដើម្បីបិទបាំងរាងកាយននោលគោករបស់នាង។ហើយគេក៏បើឡានចេញទៅបាត់ទៅ។
----------------------
ចប់ហើយចាំស្អែកផុសជូនមួយភាគទៀតណា👌