KARŞIT AŞK

5.BÖLÜM:BULUŞMA

Bazı insanlar vardır. Hiç yüz yüze gelmemiş,hiç doğru dürüst konuşmamışsınızdır. Ama o insana karşı içinizde bir sempati beslersiniz. İşte o Timur denen adama karşı içimde bir sempati oluşmuştu.

Şimdi Timur ile buluşacaktım. İçimde gereksiz bir heyecan vardı.

Odamda oturmuş Aysima'nın bana kombin yapmasını bekliyordum. O benden daha heyecanlıydı.

"Bak şu elbise nasıl?",diyerek beyaz üzerinde papatyalar olan bir elbise gösterdi.

"Olmaz,ciddi olmam lazım."

Döndü ve, "İlişkide mi?",dedi. Omzuna vurdum.

"Of tamam be!"

"Şu siyah elbise nasıl?" Gösterdiği elbise siyah, askılı diz üstü , vücudu saran bir elbiseydi.

"Bu olur.",dedim ve hızla üzerime geçirdim.

"Şu blazer ve tek bant topuklu ayakkabıları da giy bence.",dedi ve onları da giydim.

Saçlarımı açık bıraktım ve siyah,antrasit zincirli bir çanta taktım. Küçük bir kolye taktıktan sonra sade bir makyaj yaptım.

"Çıkıyorum o zaman."

"Dur bir bakayım şöyle.",dedi ve etrafımda döndürdü.

"Kimin kankası be!",dediğinde güldüm.

"Eve gelince tüm ayrıntılarıyla anlatıyorsun. Ay çok heyecanlı!"

"Abartma istesen."

"Ne abartması kızım. O şerefsiz Hakan'dan sonra hiçbir sevgili yapmadın. Bu senin için büyük bir adım."

"Çünkü hiçbir erkeğe güvenilmemesi gerektiğini öğrendim.",dediğimde sustu.

"Ama Atalay beni aldatmaz.",dediğinde öyle olmasını umut eder gibi bir hâli vardı.

"Tabi aldatmaz,o hariç. Ama siz önce bir sevgili olunda gerisi kolay."

"Neyse ben çıkıyorum. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz.",dedim ve evden hızla çıktım. Hakan'ın adını bile duymak istemiyordum.

Arabaya binip attığı konuma doğru yol aldım. Restoranta vardığımda lüks ama bir o kadar da tatlı bir mekan olduğunu gördüm.

"Görelim bakalım Timur Beyi.",dedim ve içeri girdim.

Biraz etrafıma bakındım. Fotoğraflardan biliyordum ama çok kalabalıktı ve bu kalabalıkta onu görmem imkansızdı.

Ben hâlâ etrafıma bakınırken bir el belime sarıldı. Hızlı bir şekilde soluma döndüğüm için arkaya doğru sendeledim. O el beni sıkıca tuttu. Ve o elin sahibinin üzerime eğilmiş kocaman gülümseyen Timur olduğunu gördüm. Bir kaç saniye gereksiz bir bakıştık. Hemen toparlandım.

"Kusura bakma.",derken gözlerimi kaçırdım.

"Çok güzelsin Sayın Savcım.",dedi beni umursamayıp.

"Şu deniz manzaralı masayı seçtim. Denizi sevdiğini biliyorum.",dediğinde masaya doğru yürümeye başladık.

"Nereden biliyorsun?"

"Ben senin hakkında her şeyi bilirim Sayın Savcım."

Sadece yandan bakmakla yetindim. Timur gerçekten çok gizemli bir adamdı.

Tam sandalyemi çekecektim ki sandalyede olan elimi tuttu. Bakışlarımı ona sabitledim.

"Gerçekten sana sandalye çektireceğimi mi sandın Savcım. O hâlde yanılmışsın.",dedi ve sandalyeyi çekti. Yerime oturdum.