"Suçu benim üstüme kimin attığını biliyorum." yazmamla kapının sert bir şekilde açılması bir oldu. Hafif bir irkilsemde hiç duymamış gibi gözlerimi tabletin önünden çekmedim.
"Gizem." diyen abimin sert sesini duymuştum. Bundan sonra onunla ne konuşabilirdim. O artık benim abim değildi. Benim gözümde kahraman olan abim bugün benim için bir hiç olmuştu.
"Gizem." diye sinirden soluduğu nefesini saçlarımda hissettim.
Neden abi? Neden kardeşine kıydın? Ben seni sevmekten başka ne yaptım sana? Gözlerine baktığımda kendimi güvende hissederken şimdi gözlerinde göreceğim şeyden korkuyorum. Senin sesin bana hiç yabancı gelmezdi ama şuan duyduğum ses bana çok yabancı geliyor. Neden bana bunu yaptın abi beni hiç mi... diye düşünürken aniden elimden tabletimi aldı.
Ne görürse ne okursa okusun şuan hiç umrumda değildi artık suçlu olup olmadığımın ne önemi kalmıştı ki ? Benim abim atmış suçu benim üstüme başkası benim için ne yapabilir ki?
"Sen komiser ile mi mesajlaşıyorsun? Gizem cevap ver artık bana. Ne yaptığını sanıyorsun sen ? Neden beni hiç dinlemiyorsun?" dediğinde göz yaşlarımın akmaması için kendime biraz süre tanıdım çünkü anladım ki onun için göz yaşlarımın hiçbir anlamı yoktu. Bu kadar iyi rol yapabileceğini nereden bilecektim ki?
"Bir daha bu tableti kullanamayacaksın küçük hanım." diyerek odadan çıkarken konuşmaya başladım.
"Sen benim Hayat Rehberimken neden bana yolumu kaybettirdin? Neden yaptın bunu bana? Abi sen benim bu hayattaki her şeyimdin neden beni kimsesiz bıraktın? Hani biz birbirimizin için ölürdük, hani biz abi hani bizim bizden başka kimsemiz yoktu." daha fazla konuşamadım. Ben kendimi biliyorum eğer daha fazla konuşursam hiç iyi olmazdı.
Abim ayak seslerini işitmeye başladım. Bana doğru geldiğini gittikçe artan sesten anladım.
Çenemde elini hissetmemle gözümden bir damla yaş yanaklarıma süzüldü. Gözyaşımın izlediği yolu abim baş parmağıyla sonlandırıp silmişti.
"Bana bakar mısın Gizem?" dediğinde sesi benim tanıdığım abimin sesi gibiydi.
Abimin elini sertçe yüzümde çekip yataktan doğruldum.
"Bir daha bana asla dokunma abi duydun mu? Artık senin gibi bir abim yok." diyerek hiddetle çıkıştım. Ellerimi abimin göğsüne koyup sertçe ittirerek içimdeki öfkeyi dindirmeye çalıştım.
"Neden yaptın söyle bana. Deki seni sevmediğim için yaptım deki suçu senin üzerine atarsam senden kurtulacaktım. Neden abi neden? Ben sana ne yaptım seni sevmekten başka? Söyle susma konuş benimle. Bir sebep söyle bana ki seni affedebileyim, bana bir neden ver ki seni iyi hatırlayayım. Susmaaa konuş." diyerek tüm evi inletecek şekilde bağırıyordum.
"Gizem ben çok üzgünüm." dediğinde kafamda şarteller kopmuştu.
" Yiaa kıyamam ben sana sen çok mu üzgünsün ? Benim için mi üzgünsün yoksa kendin için mi Atilla Karanlık. Sen eğer bana üzülseydin bunu bana yapmazdın. Eminim benimle çok dalga geçmişsindir değil mi ? Ne dedin abi canım kardeşim ne kadar saf hâlâ benim onu kurtaracağıma mı inanıyor dedin. Ne dedin söylesene ? Yada sen hiçbir şey söyleme bundan sonra. Ben artık burada daha fazla kalamam. Eşyalarımı toplayıp gidiyorum. Bundan sonra benim senin gibi bir abim yok. Bir daha görüşmeyiz umarım. Bana bunu yapmakla büyük hata ettin Atilla Karanlık. " dedikten sonra beyaz renginde olan dolabıma ilerledim.
Dolabımın sürgüsünü hızlıca açıp içinden kırmızı valizimi çıkarttım. Arkamdan abimin yalvarış seslerine hiç kulak asmadan kıyafetlerimi valizime yerleştirmeye başladım.
