Come and Close İt

4. bölüm

Xxx

Selammmmn ben geldim

Biliyorum çok bekleniyor ama hem ders yapmam gerek hem de şimdi sınavlar başladı bu yüzden yb çok gelmez

Neyse sizi daha fazla oyalamim zaten heyecanlı yerde kestim.

Hadi okumaya👉🏻👉🏻

***

Zar zor da olsa yavaş yavaş gözümü açmayı becermiştim. Her yer kapkaranlıkdı. Ama içeriden çok yüksek sesler geliyordu.

Hafifçe olduğum yerden doğrulmaya çalıştım ama nafileydi. Hala ellerim ve ayaklarım bağlıydı. İçeirden gelen sesleri dinleme amaçlı sesin bulunduğu noktaya yerde sürünerek yakınaşmaya çalıştım.

"Nerede lan o? Piç kuruları sizi hepinizi doğduğunuza pişman etmezsem benim adım da Taehyung değil" duyduğum ses vicudumda bir şok etkisi yaratmıştı.

Hala bir umudumun olduğunu düşünerek çırpınmaya ve bir yerlere vurmaya başladım "MmhM TAEhmHYYmmNGhmm" kalan ve tükenmek üzere olan tüm gücümle bağırmaya başlamıştım ama ağzım bağlı olduğu için çıkan ses mırıltılardan bibaretti.

Kendimi zorlayarak ayaklarım kapıya denk gelecek şekilde çevirdim. 3 den geriye doğru sayıp iki ayağım ile aynı anda kapıya vuracaktım.

3...bunu yapabilirim
2...kendine inan
1...sevdiğin adam için

Tüm gücümü kullanıp vurduğum sırada içeride sessizlik oluştu. Çünkü gerçekten büyük bir ses çıkarmayı başarmıştım.

Olduğum odaya doğru gelen adım sesleri artmaya başlayınca bi tık heyecan yapmıştım.

"Jungkoookk! Burda mısın güzelim?" Konuşması, sesi her şeyi çok hoştu. En çok ta güzelim demesi. Benim bir işaret vermemi beklermiş gibi hiç ses çıkarmamış susmuştu.

Fakat ben tüm gücümü kullanmıştım. Artık ne hareket edecek ne konuşacak ne de hey hangi bir şey yapacak takatim kalmamıştı.

Beni bulamayacağını düşünüyordum. Umutlarımı kesmeli miydim? Beni bırakır mıydı? Bulabilir miydi? Buradan daha fazla hasar almadan çıkmayı becerecek miydim? En önemlisi Taehyung neden benim adımı duyunca bu kadar strese girdi?

Ben kafamda sorular kurup onlara cevap aramaya çalışırken dünden berri hiç yemek yememiş olmamdan dolayı karnım çok yüksek bir şekilde guruldamıştı.

Çıkan ses ile bulunduğum yerin dış tarafında tekme sesleri geldi. Sanki benim burda olup olmadığımdan emin olmak istiyormuş gibi.

Karnımdan tekrar ses çıktığında olduğum odaya bu sefer başka bir şey ile vurulmaya başladı.

"Jungkook, orada mısın güzelim? Eğer ordaysan biraz geriye doğru gitmeni tavsiye ederim" Taehyungun konuşması ile yüzümde büyük bir gülümseme olmuştu. Gitmemişti. Beni bulmak için kalmıştı.

"T-t-taehyung-aahh ca-canım çokk ya..." gücüm bitmişti. En fazla bu kadardı. Daha fazla zorlayamazdım. Ama Taehyung durmadı. Daha sert vurmaya başladı.

O vurdukça ben geri gidiyordum. O konuştukça ben mutlu oluyordum...

"Jungkook sen sakin kal ben geliyorum tamam mı dayan lütfen. Lütfen dayan. Lütfen dayan" Taehyungun sesi gittikçe kısılıyordu sonlara doğru sadece 'Lütfen dayan' diyodu. Dayana bilir miydim?

Açım, susuzum, heryerime darbe aldım, bidem bulanıyor, gözlerim karanlıktan dolayı çok yoruldu. Peki ben bunalara dayanabilecek miydim? ( yazar:ben burdayken sana hiç bir şey olmaz☆)

İçeri aniden giren ışık ile gözlerim feci şekilde yanmıştı. Biri belimden tutup kaldırdığında kim olduğuna bakmak için kafamı kaldırdığımda Taehyung ile burunlarımız birbirine deydi.

Zaten kesilmek üzere olan nefesimin kesildiğini hissettim ve son hatırladığım şey Taehyungun beni kucağında arabaya bindirmesiydi

***

Her yer aydınlıktı. Ve beyaz. Üstümde bir ağırlık varmış gibi hissedince korktum.

Hafifçe doğrulmaya çalışacağım sırada üstümde uyuyakalmış olan Taehyungu gördüm. Sanırım beni hastahaneye getirmiş ve yanımda uyuyakalmışdı.

Peki hastahanede ne işim vardı? Neden buradaydım ve yanımda neden tahyung vardı?

Uyanmaması için geri uzanacakken Taehyungun bi anda elimi tutması ile sarsıldım. Bir an küçük bir çığlık atmıltım ama çok sesli değildi.

Hemen elimi geri çekmiştim "Bay Kim? Benim burada ne işim var ve siz neden benim yanımdasınız?" Sorduğum sorular ile afallamış gibi görünse de belli etmemeye çalışıyordu.

Fakat dayanamadı "Ne demek ne işimiz var? Hani seni gidip yoonginin elinden aldım ya güzelim!"

İmalı imalı konuşsa da böyle bir şey hatırlamıyordum. Yoongi kimdi? Ve bana neden güzelim demişti? Bi an midem bulanır gibi oldum.

"Bay Kim! Yoongi kim? Bana neden güzelim diyorsunuz? Ben sizin öğrencinizim ve bu yaptığınız hiç hoş değil"

Oturduğu sandalyeden bir anda fırladı ve hastane odasından dışarı fırladı. Dışarıdan bağırma sesi geliyordu ama analşılmıyordu.

2 dakika sonra tekrardan içeri bir doktor ile geri dönmüştü. Doktor yanıma yaklaştı ve koluma takılı olan serumu kontrol ederken bir yandan konuştu. "Merhaba Jungkook bey. Daha iyi misiniz?" Hafif saygıdan eğilmiş ama hemen geri kalmıştı.

Ben de onu aynı şekilde selamlayıp iyi olduğumu söyledim. Taehyung hızlıca doktorun yanına geçti "Doktor bey! Neyi var? Neden dün olanları ve benzer şeyleri hatırlamıyor?" Hatırlamıyor mu? Narkozlu muydum? Sarhoş muydum? Neyi hatırlamam gerekiyordu?

"Efendim ne yazık ki........."

***

Eheerre bile bile burada bıraktım. Aslında bi tık ortada ama ben yine de böyle olmasını istedim. Ayrıca geç yb attığım için özür dilerim. Ama dediğim gibi sınavlar vardı.

Ayrıca annem de hem sınav haftası hem de normal zamanlarda telefonumu bırakmamı ve tuşluya geçmemi söyleyip durdu(hala söylüyo). Bir şekil ikna edip şu an hala kullanıyorum ama sonuç belli değil. Bu yüzden çoğunlukla bu saatlerde(01:50) tek yazabiliyorum o da herkes uyuduğu için.

Neyse taekookerlarım öpüldünüz.

Bu arada buraya da fic hakkında düşüncelerinizi ve fikirlerinizi yazabilirsiniz. Hem belki ilham gelmezse biraz sizden kopya çekebilirim😊

Byee❤️‍🔥🤸👋🏻👋🏻👋🏻