အငယ်ကောင်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေ
စာလေးရေးရင်း စကားတွေများနေကြတယ်။
ယောက်ျားလေးတွေကတော့
ဂိမ်းအကြောင်းအဓိကပြောတာပေါ့။
မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကလည်း
အိမ်သာသွားချင်တယ်ဆိုပြီး
အနောက်ကို ထွက်လာတာ့တယ်။
"ဆုလဲ့ ကိုဘုန်းကချောတယ်နော်
ကြည့်ကောင်းလိုက်တာ ခိခိ"
'အမယ် မိန်းမ နင်ကိုဘုန်းကိုကြွေနေပြီလား'
"နည်းနည်းပေါ့ ဟီးးး"
'ဟဲ့နှင်းနု ငါတို့ထွက်လာတုန်းက
ကိုဘုန်းကငါတို့ကိုလှမ်းကြည့်တာ
ငါမြင်လိုက်တယ်သိလား'
"ဟုတ်လား ရှက်လိုက်တာ"
'နင်ကဖင်ကိတ်တော့ နင့်အိုးကြီးကြွေပြီး
လိုက်ကြည့်တာနေမှာပေါ့'
"နင်ကျ နို့ရောဖင်ရောကိတ်တာလေ မိန်းမ"
အဲ့လိုနဲ့ အိမ်သာသွားပြီး
ပြန်ထွက်လာကြတာပေါ့။
လမ်းမှာ အပေါ်ထပ်တက်ဖို့
အနောက်ကိုလျှောက်လာတဲ့ငဘုန်းနဲ့
တည့်တည့်တိုးပါလေရော။
ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်းပဲ
ငဘုန်းကအိမ်မှာဆို အတွင်းခံက
ဝတ်တာမဟုတ်ဘူးလေ။
သူတို့လာမှာကိုလည်းမေ့ပြီး
အတွင်းခံမဝတ်ထားမိဘူး။
ဘောင်းဘီကလည်း
အတိုအပါးလေးနဲ့ဆိုတော့
သူ့ဟာက သိသိသာသာကို
ထင်းနေတော့တာပေါ့။
နှင်းနုက ငဘုန်းကို
သဘောကျနေတဲ့သူဆိုတော့
မျက်နှာမြင်မြင်ချင်း ရှက်ပြီး
မြန်မြန်ထွက်သွားတာပေါ့။
ဆုလဲ့ကလည်းနှင်းနုနောက်လိုက်ပြီး
အရှေ့ကိုထွက်သွားပေမယ့်
သေချာကြည့်၍ တံတွေးမြိုချလိုက်သေး။
ခဏအကြာတော့ ရတီ့ဆီက
ဖုန်းဝင်လာတော့သည်။
"ဘုန်း နင်အားလား"
'အေး အားတယ်လေ ဘာလို့လဲ'
"အိမ်မှာ လူမရှိဘူး
မာမီတို့ နာရေးသွားကြတယ်"
'တစ်ယောက်တည်းဆိုရင်
ပြတင်းပေါက်တွေသိပ်မကြည့်နဲ့
ကုတင်အောက်လည်းသတိထား'
"လီးပဲ ဖေလိုးမသားလေး"
'စတာ စတာ လွမ်းတယ် ဘေဘီ'
YOU ARE READING
ရှယ်ဝုန်းမယ့် မောင်ဘုန်း
Fanfictionဘုန်းမြတ်သွေးရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းပေါ့။ just a fic ပါနော် အတုယူစရာမရှိပါဘူး။
