თავი 3

207 19 5
                                    

საათ ნახევრის შემდეგ:
MARIA'S POV:
თითქმის დაღამდა,ძალიან ბნელა და თან ცუდი ამინდია,ლამის ცა თავზე უნდა ჩამომენგრეს ისე მონდომებით წვიმს,სანამ ჩემს ოთახში ვიყავი მოვაწყე გეგმა,ჩემი ტანსაცმელები ერთმანეთს მჭიდროდ გადავაბი,კარადის სახელურს მჭიდროდ შემოვხვიე და თოკი ფანჯრისკენ გადავისროლე,სიმაღლის კი მეშინია მაგრამ ეს უნდა შევძლო,არ მინდა თავის განადგურება ამიტომ ან ახლა უნდა დავამარცხო ეს წყეული სიმაღლის ფობია,ან ყველაფერი გვიანი იქნება,ნახევარი საათი დამრჩა და სწრაფად უნდა ვიმოქმედო თორემ ჩემი ბედი სასწორზე დევს და მე თუ ახლა ვერ შევძელი ნახევარ საათში ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვლება რაც არ მაწყობს,უფრო მეტიც გავნადგურდები!!!

-კარგი მარია,ახლა შენ ეს უნდა შეძლო...

გადავდგი ფეხის კანკალით პირველი ნაბიჯი ფანჯარისკენ და ვლოცულობ რომ არ გადმოვვარდე,თოკს მჭიდროდ მოვკიდე საბოლოოდ ხელი და თვალები დავხუჭე რათა სიმაღლე არ დამენახა,ნელ ნელა თვალებში მიბნელდება და უჰაერობას ვგრძნობ,ჩემი მდგომარეობის გამო სწრაფად ჩავსრიალდი,2 მეტრის სიმაღლიდან მოულოდნელად გადმოვხტი და ზურგით დავეცი რაც ჩემი ხმამაღალი ოხვრა გამოიწვია...

რაც ძალა მქონდა ავდექი და საათს დავხედე...ჯანდაბაა!!!15 წუთი დამრჩა ახლა რა გავაკეთოოო??!!
რაც ძალა და ღონე მქონდა გავიქეცი,როდესაც რამოდენიმე ნაბიჯი სწრაფად გადავდგი ხმა მესმისს....

??-დედოფალი გარბის ხალხნო დაედევნეეთ!!!..

ამიის დედაცც!!!ახლა ორმაგი ძალით გავრბივაარ და ვხვდები თუ როგორ მომსდევს 6 კაცი ერთდროულადდ...

არანაირ ღონეს არ ვიშურებ,მიუხედავად იმისა რომ ფეხები ნელ ნელა მეღლება მაინც არ ვნებდებიი,არა!მას არ ჩავბარდები!!!

რამოდენიმე გზის გავლიის შემდეგ ვნახე პატარა უბნის ჩიხი სადაც შეუმჩნევლად ჩავიმალე მანქანებთან,იმედი მაქვს არ დამინახავენნ...

ჩემთან ღმერთი არ არსებობს🔞❗Where stories live. Discover now