EFNAN

5. BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim

E: abi yapma nolur bırak bilme geçti bitti bak iyiyim karşımdayım tek parçayım.

Y: olmaz efo şuan iyi olman dün kötü olduğunu değiştirmiyor onca yaşadığın acıyı yok etmiyor.

E: abi zaman ver bana lütfen hazır değilim herşeyi anlatmaya daha kendime bile anlatamıyorum ki sana anlatayım zaman ver bana lütfen abi

Y: tamam güzelim tamam sen ne zaman hazır olursan. Yaralarına pansuman yaptın mı sen?

E: birazdan yapacaktım abi

Y: tamam ben yapayım o zaman bekle burda

Dediğinde başımı salladım. Bir süre sonra malzemelerle geri geldi. Üstünü çıkarıp sırtımı döndüm. O pansuman yaparken aklıma takılan soruyu sordum.

"Alperen'in nesi var? Yani bana karşımı böyle yoksa hep böyle soğuk mu?" Dediğimde konuşmaya başladı. "Alperen yağmurla iyi anlaşırdı. Ama yağmur buna çok büyük bir iftira atmış." dediğinde abime döndüm. "Ne iftirası abi?" Dediğimde "bende tam bilmiyorum bu olay sırasında burda değildim iki ay önce oldu bu olay ne Alperen bişi anlatıyor nede annem gil birşeyler saklıyorlar ama o neyse bulucam onu" dediğinde "anladım abi bide ben deniyeyim mi şansımı belki bana anlatır ne dersin?" Dediğimde.

"Olmaz güzelim ya seni kırarsa ani bir tepki verirse olmaz seni kırmasına izin vermem." Dedi. Başımı hayır anlamında salladım.

"Birşey olmaz abi beni kırmasına izin vermem merak etme bırak da deniyeyim şansımı." Dediğimde ne kadar istemese de izin verdi.

Pansuman bittikten sonra üstümü giyinip abimin yanağını öptüm. "Beraber uyuyalım mı abi?" Dediğimde "olur güzelim" dedi ve yatağa uzandık abimin kolları arasında huzurlu bir uykuya daldım.

Uyandığımda abim yanımda uyuyordu. Ona daha çok sokuldum kokusunu içime çektim ilk defa bu kadar güvende hissediyordum yağız abim bu dünyadaki ilk şansımdı. Yavaşça yataktan kalk banyoya girdim ihtiyaçlarını karşılayıp odama geçtiğimde abim uyanmıştı yanına gidip "günaydın abi" dedim o da "günaydın güzelim" dedi ve yataktan kalktı alnımı öpüp konuşmaya devam etti"hadi hazırlan kahvaltıya gel" dedi bende başımı salladım ve odadan çıktı üstümü değiştirdim aynadan yüzümü kontrol edip aşağıya indim.

Günaydın faslında sonra kahvaltıya başlamıştık sessiz geçen kahvaltıdan sonra babam konuşmaya başladı "güzel kızım bu yeni kimliğin bu da kredi kartın itiraz kabul etmiyorum bir de okul kaydını buraya aldıralım" dediğinde kimlik kartını kredi kartını alıp başımı onayladım babam gülümseyip sofradan kalktı yanıma gelip başımı öptü ve "görüşürüz kızım" deyip kapıya doğru adımladı.

Yağız abim yanıma gelip "ben de işe gidiyorum güzenim akşam görüşürüz" deyip o da babamın peşinden ilerledi ben de sofranın toplanmasına yardım edip odama çekildim.

Yatağına yatıp düşünmeye başladı bu aileye geleli daha bir gün olmamış işte ama şimdiden hepsine çok ısınmıştım ailemden görmedim sevgiyi şefkati ve güveni burada görüyordum şoktan şoka giriyorum bazen...

Babam bana kızım deyip alnından öpmüştü o evde ise babam beni öpmek için değil de dövmek için yaklaşırdı

Annem ise beni kabul etmiş anne şevkat'i göstermişti o evde ise annem bana Şevkat göstermek için değil de şiddet uygulardı

Abim benim yaralarımı sarmıştı o evdeyse abim yaralarımı sarmak için değil de daha çok yara açmak için yanıma gelirdi

Ve bir kardeşim olmuştu beni seven beni kabul eden kardeşim olmuştu tek bir sorun vardı Alperen? Ve bu sorunu ortadan kaldırmak için elimden geleni yapacaktım Alperen bana kötü bir laf etmemişti belki de etmemek için görmezden gelmiştim Yağız abimin anlattığına göre bir şey yaşamış ben onu yargılı değildim hiçbir zaman da olmadım.

Kafamdaki düşüncelerin ardı arkası kesilmezken saatin akşama yaklaştığını fark ettim banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım görünen yaralarımı kapatıp aşağıya indim annem aşağıda yemek hazırlıyordu. Yanına gidip yardım ettim sofrayı hazırladığımızda kapı çalmıştı ben bakarım diyerek kapıya gittim açtığımda babam Yağız abim ve Alperen gelmişti. Kenara çekilip geçmelerini sağladım.

Hepsi ellerini yıkayıp sofraya oturmuştu annem konuşmaya başlayınca ona baktım "Alperen oğlum iyi misin hasta görünmüyorsun?" dediğinde bu eve geldim geleli ilk kez alperen'in sesini duymuştum "iyiyim anne sorun yok" deyip yemeğine devam etti annem de zorlamadı ve yemeğe devam ettik bir süre sonra babam konuşmaya başladı "kızım okul kaydını yaptırdım istediği zaman başlayabilirsin" dediğinde babama bakıp başını salladım "teşekkür ederim pazartesi başlarım"
Yemekten sonra salonda oturup biraz muhabbet etmiş ve herkes odalarına dağılmıştı. Alperen ile konuşmak istiyordum her ne kadar benden uzak olsa da ilk adımı ben atacaktım ilk önce aşağı inip mutfağa girdim ve nane limon hazırlayıp bir kupaya koydum kupayı elime alıp alperen'in odasina gittim derin bir nefes aldım tam kapıyı çalacakken içeriden gitar sesi geldi biraz bekledim ve dinledim o kadar güzel söylüyordu ki şarkıyı ve nakarat çalmaya başladı.

Beni böyle severler mi?
bu dünyayı dar ederler mi? sözlerimden akar gider tüm acılar
yar dinlemez mi?

Şarkıyı o kadar güzel söylüyordu ki dayanamayıp kapıyı çaldım büyük bir ihtimalle sesten duymamıştı bir kez daha çalıp içeri girdim beni görünce sustu. "Neden geldin?" Dediğinde ona baktım. "Şey rahatsız ettiğim için özür dilerim sofrada kötü gözüküyordun nane limon yapmıştım iyi gelir?" Dedim çekingence. Çünkü gözlerinde soğukluk vardı bu nefret değildi olsa anlardım. Benden nefret etmiyordu sadece uzak duruyordu benden.

Bir süre sessiz kaldı ne yapması gerektiğini ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu ben konuşmaya devam ettim "çok güzel çalıyorsun" dedim gitara bakarken. Ayağa kalkıp yanıma geldi. "Madem rahatsız ettiğini düşünüyorsun. Neden hâlâ burdasın?" Dediğinde yüzüne bakmadım başımı eğip sessizce özür dileyip arkamı döndüm tam gidecekken alperen'in sesiyle durdum. "Özür dileme benden efnan" dedi ağzından ilk kez ismimi duymuştum. Yüzüne bakmadım korkuyordum. "Ama..." Dedim ve kaldım "neden yüzüme bakarak konuşmuyorsun?" Dediğinde olabilecek miş gibi daha çok eydim kafamı. Alperen arkasını dönüp odasına girdi ve yatağına oturdu. "Orda dikilip durma içeri gir kapıyı kapat yada kapıyı kapatıp defol odamdan" dediğinde içeri girmeyi tercih ettim yağız abimin dediği kelimeler aklıma gelmişti. 'bu evde kimse sana zarar vermez' içeri girip kapıyı kapattım. Kapının önünde öylece bekliyordum. "Madem içeri girdin neden orda duruyorsun gelsene yanıma" dediğinde korkarak konuştum. "içeri gir dedin ya-nıma gel değil." Dediğimde yüzüme baktı hemen gözlerimi kaçırıp kafamı eydim. "Tamam şimdi diyorum yanıma gel" dediğinde yanına adımladım ve gösterdi yere oturdum. Elimdeki nane limonu ona uzattım. Almadan konuştu "İçine zehir falan koymadın demi" dedi dalgaya vurarak. Kafamı hızla hayır anlamında salladım. "Neden inanayım ki sana daha tanımıyorum seni" dedi yumuşak sesiyle beni suçlamıyordu sadece güven arıyordu bende.  Bende ona o güveni verecektim. Bana kötü bir laf etmemişti sonuçta veya önyargılı yaklaşmamıştı yargılamamıştı.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.