You're the one I love

Hoofdstuk 3

Emma:

Na het eten zijn Vince en ik vertrokken naar het werk. We zitten nu samen in Vince zijn auto. 'Zeg Vince, was het wel slim om samen naar het werk te gaan?' vraag ik. 'Eigenlijk niet, maar mij maakt dat niks uit. Mij boeit het niet wat andere gaan zeggen. Van mij mag heel de wereld weten dat wij samen zijn.' zegt Vince. 'Dus we zijn samen?' vraag ik flirterig. Vince zet de auto op een parkeerplaats en draait zich naar mij. Ik kijk hem aan en hij mij. Vince kust mij en ik kus terug. 'Oké ja we zijn samen.' zeg ik tussen de kus door. We hebben nog even gekust en zijn dan samen naar binnen gegaan, hand in hand. Als eerste zien we Floor en Stan. Ze zien onze handen en beginnen te glimlachen. Opeens komt Hugo uit zijn bureau gelopen. Hij roept iedereen bij elkaar. 'Jullie raden nooit wat ik op de camera's van buiten heb gezien!' zegt hij blij. 'Emma en Vince... kussend... in de auto!' zegt hij erachter. Opdat moment zijn alle ogen op ons gericht. Vince en ik laten elkaars handen los. 'Dat werd ook eens tijd.' zegt Brigitte. De commissaris wandelt naar ons. 'Proficiat, mannekes!' zegt de chef. 

Paar dagen later

Vince:

Emma is op stap met Eric. Er was een moord gebeurt en die moest snel opgelost worden. Na een uur komen ze terug. 'Hey liefje!' zeg ik wanneer ik haar zie. Ik ga naar haar toe en geef haar een kus. 'Oké lovebirds, zo is het wel genoeg he' zegt Eric. We lossen onze kus en gaan terug aan het werk. Een paar uur later is de moord eindelijk opgelost. We mogen naar huis want het is 18:35. Ik zie dat Emma nog aan het werk is. Ze zit op haar stoel aan een pv te werken. Ik ga achter haar staan en doe mijn armen rond haar nek. Ik begin haar nek te kussen, zodat ik haar aandacht krijg. 'Waag het niet mij een zuigzoen te geven he' zegt ze. Ik lach even. 'Kom je mee naar huis?' vraag ik. Ze knikt en staat op. 'Ik ben net klaar.' zegt ze. Ze geeft mij een snel kusje en ruimt haar spullen op. Even later vertrekken we naar mijn huis. We hebben gegeten en zijn al snel gaan slapen.

De volgende ochtend

Emma en ik zijn al even op het werk. Iedereen werd samen geroepen door de commissaris. We stonden te wachten op de chef. 'Mannekes der is een man ontsnapt uit gevangenis. Hoe hij is ontsnapt weten we niet. De man heet Thomas Verklein en is 28 jaar. Hij zit in de gevangenis voor het bijna verkrachten van een vrouw. Het zat al ongeveer 3 jaar in de gevangenis. Het kan dus zijn dat hij die vrouw gaat opzoeken. Dus eerst moeten we achterhalen welke vrouw hij bijna heeft verkracht.' vertelt de chef. Emma kijkt met angst naar mij. Ik weet exact wat er was. Zij is de vrouw die bijna verkracht is geweest. 'Umh chef, ik denk niet dat we die vrouw nog moeten zoeken.' zeg ik. 'Hoezo niet?' vraagt Brigitte. Ik kijk naar Emma en neem haar hand vast. Emma kijkt naar beneden. 'Toen wij bij de politieschool zaten, was Thomas een vriend van mij. Ik had Emma voorgesteld aan hem en nog een paar andere vrienden. Hij zat met Emma te flirten enzo. Een paar dagen later stond hij voor Emma haar deur. Hij stond op het punt om haar te verkrachten in haar kamer maar ik was er net op tijd bij. Emma had mij een paar keer gebeld en gestuurd dus ik wist dat er iets was. Ik heb hem met een stok neer geslagen en hij viel flauw. Ik heb de politie gebeld en ook alles uitgelegd aan haar papa. Emma is toen een paar weken niet naar school gegaan.' vertel ik rustig. Alle ogen zijn naar Emma gericht. Ik zie dat ze haar niet goed begint te voelen. Dus ik neem een stoel voor haar. Ik ga gehurkt voor haar zitten en neem haar gezicht vast. 'Hey Emma, het komt goed. We gaan hem terug oppakken en dan ben jij veilig. Oké?' zeg ik tegen haar. 'Oké mannekes, ik stel voor dat we in teams gaan werken. Floor en Stan op patrouille rond Emma haar huis. Eric en Brigitte ook op patrouille rond Thomas zijn huis. Vince, jij blijft bij Emma. De rest blijft op kantoor en houdt de deur in de gaten. Als er iemand binnen komt, wil ik weten wie.' zegt de chef. Iedereen knikt en doet wat de chef vraagt. Na een paar uur is er nog altijd geen nieuws. Emma is al gekalmeerd. Ik begin mij stillaan te vervelen. De hele tijd in het kantoor zitten en niks doen is ook maar saai. Floor en Stan komen binnen. 'Nog altijd niks. We hebben overval gezocht. Op jullie oude politieschool, bij Emma haar huis, bij Vince zijn huis en bij zijn eigen huis. We weten niet waar hij is.' vertelt Stan. 'Fuck he' hoor ik Emma fluisterend zeggen. 'Hebben jullie al bij het park en skatepark gekeken?' vraag ik. Iedereen kijkt mij aan. 'Hij is een skater.' zeg ik. 'Dan gaan we daar eens kijken he.' zegt Floor. Ze vertrekken. Een uur later komen ze terug maar nog altijd niks gevonden.

Wordt vervolgd...

890 woorden