Een Liefde Die Blijft (Mitthy)

Deel 9 ~ Een nieuw vriendje.

Matthy's POV

Als ik met mijn nog slaperige hoofd de keuken inloop voor mijn kop koffie, sta ik oog in oog met mijn vader.

"Pap? Wat doe jij hier?" Met een glimlach loop ik gelijk op mijn vader af, om hem in een knuffel te nemen. Hij knuffelt me terug en wrijft even over mijn rug heen.
"Matthyas ik moet even met je praten." Zijn stem klinkt serieus. Ik begin me toch wel gelijk zorgen te maken, zou er iets gebeurd zijn thuis? Of heb ik zelf iets gedaan waar ze het niet over eens zijn.

Ik maak snel een bak koffie voor papa en ga met hem aan tafel zitten. Wachtend op het geen wat komen zal.
"Recent is onze receptioniste komen te overlijden. Ze was een alleenstaande moeder van Levi, Een lief mannetje van 3. Zijn vader is niet in beeld en Sarah - zijn moeder - had ook geen contact met verdere familie. Hij kwam vaak mee met zijn moeder naar het werk doordat er geen oppas geregeld kon worden. We willen niet dat Levi naar een opvang zou worden gebracht. Dus vroegen je moeder en ik ons af, of Levi bij jou en de jongens zou kunnen wonen? Het is iets tijdelijks, tot dat we de perfecte keuze hebben gemaakt hoe we dit aan gaan pakken." Mijn vader kijkt me moeilijk aan, ik zucht diep en neem een grote slok koffie. Dit is niet een keuze die ik alleen mag maken, dit moet ik voorleggen bij de rest. Het bespreekbaar maken.

"Is het goed dat ik hierover praat met de jongens?" Als het aan mij zou liggen, zou ik het kleine mannetje gelijk innemen. Maar de keuze ligt niet alleen aan mezelf, ik denk echt wel dat de jongens het oké vinden, maar de zekerheid moet er toch wezen. Zeker voor zoiets.
Mijn vader knikt dankbaar en verder praten we nog bij over een aantal zaken die er in de tussentijd gebeurd zijn. Zowel als ons YouTube kanaal tot de dingen die thuis terug in Ameide gebeuren.

-

Na het dan ook goed besproken te hebben met de rest van de jongens. Was het vandaag zo ver, we gingen Levi ophalen en mee naar huis nemen. Raoul zijn opname hok was verbouwd naar een stoere jongenskamer met een grote jongens bed. De taak was aan Milo en ik. We zouden Levi ophalen vanaf mijn ouders hun huis en hem terug meenemen naar Rhoon.
De rit naar mijn ouderlijk huis, duurde dan ook niet al te lang. Gespannen zag ik Milo naast me aan zijn vingers friemelen, hij was nerveus dat het kleine mannetje hem niet zou mogen en het niet naar zijn zin zou hebben bij ons in huis.
"Lucht je hart." Breek ik de stilte en neem zijn hand in de mijne. Hij zucht diep uit en kijkt me aan, mijn ogen blijven echter op de weg gefixeerd.

"Wat als we niet de juiste tussenhaven voor hem zijn? Het arme kind is zijn moeder verloren, heeft geen vaderfiguur gekend en is misschien helemaal niet blij om met ons mee te gaan." Zijn angsten uitgesproken, pakt Milo mijn hand wat steviger vast. "Het gaat goed komen, we gaan hem helpen zolang als het nodig is, en zullen hem een liefdevol thuis geven." Zeg ik gemeend.
Ik parkeer de auto voor mijn ouderlijk huis en leun een beetje in, om zo Milo zijn lippen kort op de mijne te voelen.
Hij glimlacht zacht en beide stappen we uit de auto. Klaar om ons tijdelijke huisgenootje te ontmoeten. We hebben wel al gefacetimed om zo hem al een beeld te geven van bij wie hij gaat wonen.

"Hallo!" Roept het kleine mannetje enthousiast bij de voordeur, met zijn knuffel giraf onder zijn arm.
"Daar zijn ze lieverd." Hoor ik mijn moeder zeggen tegen het lieve blonde ventje die zich vast houd aan mijn moeder. Een grote glimlach op zijn gezicht en een tuut tussen zijn voortandjes geklemd.
"Hoi Levi! Ben je er klaar voor?" Vraag ik met een grote glimlach, Levi knikt hevig voor hij naar zijn schoenen op de mat wijst. "Aan doen eerst!" Komt er half uit door de gele tuut in zijn mond.
"Zal ik dat doen?" Vraagt Milo die aanstalten maakt om duidelijk te maken dat hij er voor hem wilt zijn. Levi knikt en gaat dan met een plof op de trap zitten met beide benen naar voren gestrekt. Slaperig wrijft hij met zijn vuist in zijn oogjes.
Milo loopt zijn kant op met zijn schoenen in zijn hand, en doet ze bij hem aan.
Na nog enige kleine praat met mijn moeder, zijn we terug onderweg naar Rhoon. Met onze nieuw huisgenootje in de kinderstoel op de achterbank.

"Heb je er wel zin in Levi?" Vraag ik, met mijn ogen in de achteruitkijkspiegel. Hij knikt uitbundig en lacht even lief.
"Nog 3 grote jongens thuis?" Milo knikt en draait zich om. "Ja dat klopt. Thuis zijn Raoul, Koen en Robbie." "Zijn niet boos dat Levi komt?" Milo maakt gelijk een overdreven geluid dat Levi laat lachen. "Natuurlijk niet! Wij zijn super mega blij dat jij bij ons komt wonen!" Glimlacht Milo nog steeds in zijn overdreven staat, alles om het kleine mannetje op zijn gemak te maken.

Levi lacht en houdt zijn giraf voor zijn gezicht zodat hij Milo's gekke gezichten niet ziet.

"We zijn er, maatje." laat ik hem weten als ik mijn auto naast die van Rob parkeer.
Hij kijkt met grote ogen naar ons huis. "Groot huis." zegt hij vol bewondering.
We helpen hem uit de auto en nemen hem mee naar binnen, waar de andere jongens al vol verwachting zaten te wachten.

Na vele grote glimlachen en een warm welkom zitten we met zijn zessen aan tafel. Raoul heeft spaghetti gekookt en niemand kan wachten om aan te vallen.

"Ik ben moe, samen met Giraf." zegt Levi als hij tegen Koen aanleunt op de bank. "Moet ik je naar bed brengen, maatje?" vraag ik terwijl ik opkijk van mijn laptop. Levi knikt hevig en kruipt van de bank af.
"Krijg ik nog een welterusten knuffel?" roept Koen hem na.
Levi lacht snel en rent terug naar Koen, die hem stevig omhelst.
Tevreden laten ze elkaar los en komt Levi mijn kant op gelopen. Ik til het slaperige jongetje op mijn heup en loop naar de tuin, waar de andere drie zitten.

"Hallo lieverd, ga jij lekker naar je mandje?" vraagt Raoul, terwijl hij zijn theemok naast zich neerzet. Levi knikt hevig en gooit zichzelf op Raoul zijn schoot, die hem stevig vasthoudt.
"Krijgen wij ook nog een knuffel van jou?" vraagt Robbie terwijl hij naar zichzelf en Milo wijst. Levi knikt opnieuw en gooit zich nu naar de andere twee jongens op de loungebank.

"Nu ik lekker slapen!" Gaapt hij nogmaals, ik moet er toch zacht door lachen. Hij is erg schattig.
"Matthy! Bedje!" Zijn beide armen in de lucht, ik pak hem terug op mijn heup en breng hem naar de badkamer, hier help ik hem in zijn pyjama en poets zijn tanden.

"Matthy ook haaltje lezen." Glimlacht hij groots als hij uit de weekendtas die mijn moeder had gevuld, een boekje van Brum haalt.
"Dat is een super goed plan, maar laten we dan allereerst maar eens lekker gaan liggen." Snel kruipt hij onder de dekens en pakt zijn giraf strak onder zijn arm.
Op de helft van het boekje zie ik dat zijn oogjes al gesloten zijn. Even bekijk ik hoe rustig hij slaapt.
Het arme kind is zich van geen kwaad bewust, is nu gezellig bij ons maar zijn toekomst is bar. Voor hoelang hij bij ons zal zijn? Geen idee. En wat als we ons maar ook iets te veel gaan hechten? Een kleine zucht verlaat mijn mond voor ik mijn lippen laat rusten op zijn voorhoofdje.

Stilletjes verlaat ik zijn kamer en neem plaats naast Milo, waar Koen ook bij is komen zitten.

"Hij is echt zo schattig Matt." Zegt Rob met een kleine glimlach, ik knik en bijt kort op mijn lip.
"Ik wil gewoon niet dat hij van huis naar huis gaat en misschien wel een barre toekomst heeft door deze omstandigheden." De andere blijven even stil, maar stemmen al snel mee in.

Dit zal dus iets zijn waar we nog eens goed over gaan praten.

||||

A.u.b JuneXyou 💝