Heartless Man•Taekook•

1•|"Aramıza hoşgeldin,873."|

Selamm.Size bu fic hakkında birkaç bilgi vermek İstiyorum çünkü rahatsız olabileceğiniz durumlar olabilir.

Öncelikle bu ficde yaş farkı var.

Jungkook 18,Taehyung ise 27 yaşında.

Bu fic cinsellik içerir.

Bu ficde şiddet ve cinayet var.

Eğer bunlar sizi rahatsız edecek ise şimdiden okumayı bırakabilirsiniz.

Okuyanlar için şimdiden keyifli okumalar,lütfen yorum yazmayı unutmayın fikirlerinizi merak ediyorum.

Buraya başladığınız tarihi yazabilirsiniz.

Öpüldünüzzz

•••

"Belki de gökyüzündeki yıldızlar, yeryüzündeki iyi insanların yansımasıydı.."

Jungkook elindeki bitmiş muz sütü çöpünü hızla ilk gördüğü çöpe atıp arkasını dönmüştü.Kardeşininde okuldan çıktığını görünce ona yakalaşan küçük bedenin omuzlarından çantayı hızla çekip eline almıştı.
Her ne kadar çantanın ağırlığı ile yüzü buruşsada açıkta kalan diğer eliyle minik kardeşinin küçük elini tutmuştu.

"Okul nasıldı bakalım?"

Küçük kardeşi bıkkın bir ifadeyle minik yüzünü abisine çevirmişti"Hiç güzel geçmedi abi"dudaklarını büzerek verdiği cevap karşısında Jungkook kaşlarını çatmıştı.

"Neden,biri sana birşey mi dedi?"

Küçük kardeşi abisinin elini daha sıkı kavrayıp yüzünü asmaya devam etmişti.Jungkook ise bir cevap alamayınca küçük kardeşini durdurup önüne doğru diz çökmüştü.Boy farkları neredeyse kapandığında Jungkook bu sefer kardeşinin küçük yüzünü avucunun içine almıştı.

"Hadi ama söyle bana Abiciğim.Biri seni üzdü mü?"

Küçük kardeşi ise yüzünden yeni yeni akmaya başlayan göz yaşları ile bakışlarını minik ayaklarına çevirmişti.Sessizce ağladığı sırada sesi ise boğuk boğuk geliyordu"Neden hiç arkadaşım yok abi?"Jungkook ise kardeşinin derdini anladığı sırada bakışları minik yüzünden süzülen göz yaşlarındaydı.Hemen diğer eliyle kardeşinin göz yaşını silmiş ardından kardeşinin çenesini tutup kendisine dönmesini sağlamıştı.

"Bana bak ufaklık.Bizim dostumuz kim?"Kardeşi ise anlamayan yüz ifadesiyle abisine bakmış ve dudaklarını hafifçe büzmüştü.Jungkook ise kardeşini mutlu etmek için elinden geleni yapıyor ve eğildiği yerde çırpınıp duruyordu."Bizim birbirimizden başka dostumuz yok.Peki ihtiyacımız var mı?"

Küçük çocuk başını iki yana sallayıp minik elleriyle göz yaşlarını silmişti."Yok galiba."

Jungkook ise çantasından çıkardığı muzlu sütü çıkartıp gözler önüne sermişti"Birde muzlu süt!"Kardeşi ise gördüğü görüntü karşısında hüznünü unutup çocuk neşesiyle olduğu yerde zıplayıp sevinçten iki eliyle  minik yanaklarını tutmuştu.

"Abicim.Canım Abiciğim!"Abisinin elinden aldığı süt paketini bir saniye bile beklemeden açmış ve çoktan yudumlamaya başlamıştı.Jungkook ise kardeşinin gülen yüzüne karşılık hafifçe tebessüm etmişti.

Onlara göre bir muzlu süt bile lükstü ve ikisininde en sevdiği şey muzlu süttü.Jungkook on sekiz yıllık hayatı boyunca bir çok şey yaşamıştı ama aralarında onu en mutlu eden biricik kardeşinin mutluluğuydu.O ve kardeşinin bu hayatta birbirlerinden başka kimseleri yoktu.Anne ve babasını kardeşi daha 6 yaşındayken kaybetmişlerdi.Jungkook minik kardeşinin okul masraflarını ödemek için okulunu bırakmış ve bir çok işte üst üste çalışmaya başlamıştı.Bu hayat onu çok yoruyordu ama sırf kardeşi için bunca şeye katlanıyordu çünkü kardeşinin yüzündeki o gülümseme bile bütün bunlara değerdi.