Heartless Man•Taekook•

5.|"Onlar sana dokunmasın."|

Selammmm

Yine ben geldimmm

Size iyi okumalarr

•••

"Senin göz yaşların benim
yağmurum oldu..."

(3 yıl önce)
(Taehyung'un anlatımıyla)

Araba ile haraket halindeyken yağmurun başladığını fark ettim.Arkada uyuklayan kardeşime kısa bir bakış attıktan sonra arabanın camına vuran yağmur damlalarına gözüm kaydı.

Yağmuru izlemeyi hep sevmiştim,
ama ıslanmaktan hep kaçmıştım.
Garip bir insandım,bazı şeyleri takıntı haline getiren,basit şeylerden
kaçan.Kendimi sadece yanlız olduğumda iyi hissediyordum.

Biz insanlar mükemmel bir dünyaya
sahiptik,ama şuan dünyadan nefret
edişimin tek sebebi kirletilmesiydi.
Dünya kötülükler ile kirlenirken saf ve temiz kalan tek şey yağmurdu,çünkü yağmur bu dünyada misafir olan tek şeydi,geliyordu,temizliyordu ve gidiyordu.

Fakat benim yağmurdan kaçışımın tek sebebi,artık benimde kirli
olmamdı.Çünkü bende kötü saydığım her şeyi yapmıştım.

Kısa bir süre sonra arabayı bir parkın önünde durdurup camı açtım.Park bomboştu,uzun uzun baktım, sanki geçmişime gitmiştim.

Babamın bana"sen normal çocuklar gibi değilsin,"deyişi geldi aklıma.Evet değildim.Hiç olmamıştım.Farkınday-
ım.

Başımı çevirip arabayı hareket ettirecekken bir çocuk sesi duydum ve duraksadım.

"Abi lütfen iki dakika salla beni."

Başımı sesin olduğu noktaya çevirdiğimde kaldırımın orada
on beş yaşlarında bir çocuk ve elini tutup parka doğru çekiştiren dört yaşlarında bir çocuk gördüm.

"Olmaz abicim yağmur yağıyor."

Bu görüntü karşısında gülmeden edemedim.Çok masumlardı.Abisi olduğunu öğrendiğim çocuk kardeşini götürmeye çalıştığında
Kardeşi abisinin elini bırakıp parka doğru koşmuştu.

"Dur bak oturma bir yere ıslanacak-
sın.Sonra hasta olursun."

Kardeşi abisini dinlemeyip kaydırağa doğru koşmuştu.Abisi ise elindeki poşetleri banka koyup kardeşini izlemeye başlamıştı.Ben ise onu izliyordum.Elini yavaşça kaldırıp avuç içinin yağmur damlaları ile ıslatmasına izin vermişti.Bu sırada ise
gülümsüyordu.Gülüşü çok güzeldi.
Gözünden ise yaşlar akmaya başladı.
Gülüyordu ve ağlıyordu.İlk defa birini mutluluktan ağladığını görmüştüm.

Ona çok özenmiştim.Yağmura dokunuyordu.Tertemiz görünüyordu,
Sanki yağmur onu değil,o yağmuru temizliyordu.Bir elimi yüzüme yaslamış öylece ikisini izliyordum.

"Abi bana muzlu süt verir misin?"

Küçük çocuk kaydırağın başında zıplayarak abisinden muzlu süt istemişti.Abisi ise poşeti açtı.Altılı olduğunu tahmin ettiğim muzlu süt paketini açıp bir tanesini kardeşine uzattı.

Poşette muzlu sütten başka birşey yoktu.Bu görüntü gerçek miydi?Çok masumdu...

Çocuk olmak ne güzel şey....