Hayallerim Sensin!

1.Bölüm:İlk Karşılaşma

Multimdy:Asya

Asya

"bencede kesinlikle arkandayım öykü...tamam sonra konuşuruz bay"

bu kız kesinlikle kafa dengi.Ben size kendimden bahsetmedim dimi ? Hemen size kendimden bahsediyim.

Ben Asya Özhan. Özhan Üniversitesi 2. sınıf moda tasarım öğrencisiyim. Yani alnıycaniz üzere zengin bi iş adamının kızıyım. Tabii üvey annemi atlamamak lazım. Bide abim Kaan var. Ah! pardon üvey abim ama ona üvey demek istemiyorum.Çünkü ; o gerçek abim gibi beni her zaman öz kardeşi gibi koruyup , kolladı .Neyse bunlar benim sıkıcı hayatım ...

Okulun bahçesinden girdigimde abim yanıma gelmişti.Abim dediğime bakmayın aramizda 1~2 yaş var sadece.

"sevgili kardeşim. "

Kesin bişey istiycek yada sorucak !

"sevgili abicim hayırdır ? "

"Öykü'nün nerde olduğunu biliyo musun ? Pardon yanlış soru. Öykü nerde ? "

" Ondan hoşlandığını ne zaman itiraf ediceksin ? "

"Soruma cevap vericek misin ? "

"Sen benimkine cevap verene kadar hayır."

huzursuzca yerinde kıpırdandı ve bana baktı .

"bilmiyorum! "

"bugün gelmiycek. "

"Ne ? Neden ? "

"Eski sevgili olayları. Bak abimsin diye sana kardeş kıyağı geçiyorum. Gidip biraz süpermen'lik yap adresi birazdan sana atarım."

"kardeşlerin bitanesi süpersin! " diyerek yanağıma sulu bi öpücük bırakıp, arabasına doğru gitti.Son anda bana döndü ve

"bişey olursa hemen ara."dedi.

"tamaamm.Merak etme sen bişey olmaz."

Onaylarcasına başını salladı ve arabasına bindi.Evet abimin bişeyden kastı bana takıntılı olan Umut'un herhangi bişey yapması.

Kantine doğru yürürken omzuma atılan elle kafamı yana çevirdim. Emre kolunu omzuma atmış bana şirin bi gülümseme yolluyordu. Emre abimin küçüklükten beri en yakın arkadaşıydı.

"Neber fıstık ?"

Kentindeki masalardan birine oturup ,elimde taşıdığım bi kaç kitabı ve çizim defterini masaya biraktim .

Îyidir senden ?"

"Bomba gibi. Sayısalci yokmuş ve yerine gönderebilicekleri başka sayısalcıda yokmuş.Öğleden sonra zaten dersim yok. Tek bi derse girip kaçıcam."

homurdanarak ona baktım ve

"Şanslı maymun." dedim . O dediğime gülerken ,ben ona tehdit dolu bakışlar atmakla meşguldüm .

"O bakışlar bende sökmez fıstık.Kaan nerde ? "

"Süpermen'lik yapmaya gitti.Bugün gelmez artık."

"Hadi ya kötü oldu."

"Niye ki ? "

"Her zaman Umut tedavi gördüğü. Yani burda olmadığı halde dibinden ayrilmaz.Bugün Umut'un tedavi süreci bitiyo ve okula dönüyo.Şansa bak ki abinde burda olmuyo."

"Bugün mü çıkıyormuş ?"

"Çıkmış bile tam olarak kapıdan giriş yaptı."

Arkamı döndüğümde onu kapıdan girerken gördüm.Aslında bana takmasaydı çok iyi biriydi.En yakın arkadaşım bile olabilirdi.Gözleri sanki birini arıyormuş gibi etrafta gezindi ve beni bulunca sabit kaldı.Bi süre bana baktıktan sonra binaya hızlı adımlarla ilerleyip giriş yaptı.