Hayallerim Sensin!

4.Blm-Ben Onu Kaybettim.

Multimdy:Pinhani-Yitirmeden

Oncelikle merhaba bazi sebeplerden dolayi yeni bolum cok gec geldi bu yuzden hepinizden cok ozur diliyorum itaf isteyen soyleyebilir iyi okumalar:))

Acı hissedilmeyi talep eder."

-Aynı Yıldızın Altında-

ASYA

"Abi ya yok bişey olmadı diyorum ya. "

"O zaman niye konuşmadın telefonunu nasıl kırdın , niye çığlık attın ? "

Anlıycanız üzere yarım saattir abime az önce olan olayları anlatmaya çalışıyorum .O ısrarla nolduğunu sorarken ben ise ısrarla anlatmıyorum.

" Telefonumu sevdiğimi biliyosun içindekiler benim için çok değerli ondan düşünce kırıldı sandım."

"Yalan söyleme Asya telefonuna bişey olur diye telefondaki herşeyin yedeği senini ve Öykü 'nün e-postasına geliyo şimdi doğruyu söyle!"

"off araba çarpıyodu oldu mu ? "

"Ne ? Ne demek araba çarpıyodu niye söylemiyosun ki ya bişey olsaydı sana bide Karadeniz'e gidicem diyosun.Sonra izin vermeyince suçlu ben oluyorum.Daha düz yolda yürüyemiyorsun."

"Abartma Kaan.Ayrıca zaten Karadeniz'e gidicem.Sana niye soruyosam zaten ? "

"Asya kızdırma beni ben senin abinim! "

"Ya ne abi ama ! sen benim üvey abimsin.Yani hiç bişeyimsin "

ahhh hayır bunu söylememeliydim Kaan kırgın gözlerle bana baktı ve üzgün bi ses tonuyla bakışlarını kaçırarak

"istediğini yap nasılsa ben senin hiç kimsenim "dedi.

"Kaan öyle demek istemedim...Kaan "

kapıyı çarptı ve gitti kendimi salondaki koltuklardan birine attım ve ağlamaya başladım.Kaan beni çok önemsiyordu ve bende onu ama sinirli olduğum zamanlarda istediğim şeyler söyliyip saçmalıyordum ve buda kesinlikle düşünmeden istem dışı söylediğim bişeydi ne zamandır burda olduğunu bilmediğim Öykü ve Emre yanıma gelip oturdular.Öykü bana sarıldı ve geri çekilip

"Ben Kaan'ın yanına gidiyim.Gelirim yine.Sende kendini üzme.Kaan 'ın senin için değerli olduğunu hepimiz biliyoruz" diyip gitti.

Böyle olmasını ben istememiştim ki.Sinirle söylenen aptal sözlerdi bu düşüncelerle daha çok ağlamaya başladım.Emre beni kendine çekince omzuna yaslanıp ağlamamı sürdürdüm.Bi süre ağladıktan sonra kafamı kaldırıp Emre'ye baktım.

"Ben onu öz abim olarak görüyorum.Öyle demek istememiştim."

"Biliyorum.O da biliyo ama sadece biraz yalnız kalmalı."

"Peki ama beni affeder diğil mi ? "

"Tabii ki . "

"Şey sen evine git istersen yani yorulmuşsundur.Bende yatarım birazdan "

"Tamam ben gidiyim."

Emre'yi uğurladıktan sonra odamdaki pencerenin yanındaki puf a oturdum.Bi süre düşündükten sonra Rize'ye gitmeye karar verdim zaten Emre biraz yalnız kalmasını söylemişti ayrıca bende biraz kafamı toparlayıp kendimi affettirmek için bişiler düşünürdüm evet!evet yarın yola çıkarım okulda bir hafta olmasam ne olur ki ?Saate baktığımda 22:30 u gösteriyordu .Babam ve üvey annem akşam yemeği için dışarı çıkmışlardı sanırım babamı arasam sorun olmaz.

"Alo babacım."

"Efendim kızım ? "

"Ya baba benim biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var.Okuldan bir haftalığına izin ayarlasan da bende rize'ye halamın yanına gitsem . "