Çabanın Getirisi

7. Bölüm

Selam yıldızlarım kusura bakmayın bölüm geçikti ama zaten söylemiştim sınav haftası olduğu için ve çalışmam gerektiği için bölüm atamadım.

Hade bakalım bugün az konuşalım bölüm sonunda görüşürüz. 💛✨👋

        ｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆｡･:*:･ﾟ★,｡･:*:･ﾟ☆

Bazı insanlar geçmişi ve geçmişinde aldıkları yaraları unutmak ister.  Bazıları ise o insanların tam tersi geçmişi ve o yaşadığı acıları unutmak istemez. Çünkü o acıları onlara yaşatan kişilere daha büyük acılar yaşatıp intikam almak isterler.

Peki ya Dilan... Dilan o yaşadığı acıları unutup hayatına kaldığı yerden devam etmek istedi ama maalesef istediği gibi olmadı ve o acıları unutmadı, tam tersi yaşadığı en güzel anları ve o güzel zamanları ona yaşatan adamı unuttu...

Ama o da istemezdi o güzel zamanları unutup o berbat anıların her zaman aklında olmasını , o hayatı boyunca babasını ve dedesini asla affetmeyecekti, çünkü biri onun çocukluğunu çalarken diğeri de izliyordu ve engel olmuyordu.
Hani derler ya 'yangını körüklemek' diye , dedesi de yardım edeceğine daha beter yangını körüklüyor du....

Dilan dedesi ile babasını hiç bir zaman affetmeyecekti kendine söz vermişti.

Yazar anlatımıyla ;  Dilanın kaçtığı gece Duran konağı :

Herkes derin bir uykudaydı fakat Ferhat ağa'yı uyku tutmamış mutfağa gidip su içecekti , mutfakta en alt kattaydı ama mutfağa gidebilmek için Dilanın odasının önünden geçmek zorundaydılar.

Ferhat ağa'da tam Dilanın sandalyeyi devirdiği zaman Dilan ın kapısının önünden geçiyordu.

Sesi duyup Dilan ın odasına girebilmek için kapıya vurup Dilana sesleniyordu fakat kapı kilitliydi ve Dilan Odada yoktu. Baktı Dilandan ses çıkmıyor hemen kapıyı kırıp içeri daldı birde ne görsün....

Pencere açıktı  ama Dilan yoktu. Gözlerini odada gezdirdiği sırada Dilanın bavul niyetine kullandığı büyük çantası da yoktu.

Ama onun yerine makyaj masasının üzerinde beyaz bir zarf vardı.
Eline alıp açacağı sırada tüm konak ahalisi Dilanın kapısındaydı onlara göz gezdirdi ve hemen sonra beyaz zarfın kapağını açıp beyaz a4 kağıdını çıkardı ve okumaya başladı.

"Sevgili Duran ailesi siz bu yazıları okuyorsanız eğer ben kaçmayı başarmışım'dır demek oluyor.

İlk olarak sakın bana kızmayın ve benden nefret etmeyin kaçtığım için.

Ben başka şehirler de okuyup doktor olduktan sonra elimde diplomamla birlikte mardin'e geri dönüş yapıcağım.

Ben size demiştim benden herşeyimi alın ama hayallerimi ve eğitimimi benden almayın diye. Ama siz çocukluğumu benden çaldığınız gibi hayallerimi de çalıcaktınız ama ben buna bu sefer izin vermem veremem , ben bunu kendime ve içimdeki kız çocuğuna yapamazdım.

Ha bu arada bu konuşmanın içine hepinizi katmıyorum onlar kendini çok iyi biliyorlar.

Sana gelirsek eğer baba....

Biliyor musun ben seni çok seviyordum.
Ama sen bana elini kaldırdığın zaman o sevgi benim içimde yavaş yavaş kayboldu.

Ama işte kalbine söz geçiremiyorsun, ben senden o kadar çok nefret ettmek istiyordum ve istiyorum ki nefretim her şeyin önüne geçsin ama işte olmuyor du.

Ben senden daha çok nefret ettikçe sen bana biraz bile olsun iyi davranıyor dun.

Ben seni biraz olsun sevdiğim zaman sen benim celladım oluyordun.