တီချယ့်အရိုင်းပန်း
အပိုင်း (၃)
"တီချယ်..."
"ဟင်"
စာရေးနေရင်းခေါ်သံကြောင့် မော့ကြည့်တော့ မုဏ်းဧဝရတ်သော်ရဲ့သူငယ်ချင်းသုံးယောက်။
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ..သမီးတို့"
"ဟိုဟာလေ...ဟို.."
"တဟိုဟိုနဲ့မြန်မြန်ပြောလေ ရွှန်းရဲ့"
"နင်ပြောပါလား...ဒါဆို"
"မုဏ်းဧဝရတ်သော်အကြောင်းဆို မပြောနဲ့တော့နော်..။ရပြီ"
"ဟို..ရွှန်းတို့ကသူ့အစား..."
"သူ့အစားတောင်းပန်ဖို့လား..။မလိုဘူးနော်။ကာယကံရှင်ကအမှားမသိဘဲ ဘေးလူကတောင်းပန်တော့ရော ဘာထူးမှာမလို့လဲ"
"ဟုတ်ကဲ့..။တောင်းပန်ပါတယ်တီချယ်။ဒါဆို သမီးတို့ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံး"
"အင်း...။စာနဲ့ပတ်သက်ပြီးသိချင်ရင်တော့ တီချယ့်ကိုအချိန်မရွေးလာရှာလို့ရတယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့..။ကျေးဇူးတင်ပါတယ်တီချယ်"
ကလေးသုံးယောက်ထွက်သွားပြီမလို့ မှော်လည်း ကိုယ့်စာကိုယ်သာဆက်ပြီးရေးနေမိတော့သည်။
"ငါပြောသားပဲ..မသွားပါနဲ့ဆို"
"သွားလိုက်တော့လဲ ဘာမှအကျိုးမယုတ်ဘူးလေ ပန်းချီရယ်။တီချယ်ကစိတ်ဆိုးမှာပေါ့..။သူ့လက်က ပတ်တီးကိုနင်တို့မမြင်တာလည်းမဟုတ်"
"ငါသိပါတယ်..။ဒီတိုင်းပြောလိုက်တာ။"
"တီချယ့်ကို မုဏ်းကြိုက်သွားရင်ကောင်းမယ်"
"ဟဲ့...ပန်းချီ ဘာစကားကြီးလဲ"
"ဟုတ်တယ်လေ၊ကြိုက်သွားရင် အဲလိုမနှောင့်ယှက်တော့ဘူးပေါ့"
"မုဏ်းကဘယ်လောက်ကြာကြာတွဲလို့လဲ..ပိုပြီးတော့တောင်ရှုပ်အုံးမယ်။တီချယ်က ရည်းစားနဲ့ကို။မုဏ်းသာကြိုက်ရင်သူများအတွဲပျက်မယ်"
"ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ"
"တော်တော့..ဟိုမှလာနေပြီ။တီချယ့်ဆီသွားခဲ့တဲ့အကြောင်း မပြောနဲ့နော်"
YOU ARE READING
တီချယ့်အရိုင်းပန်း
Fantasyအချိန်တွေပြန်ဆုတ်ပြီး ကောင်းမွန်တဲ့တွေ့ဆုံမှုတွေဖြစ်စေချင်တယ်ဆိုပေမဲ့ အတိတ်ကိုပြောင်းလိုက်တဲ့အခါ အခုလို တီချယ့်ကိုချစ်မိပါ့မလားလို့တွေးမိတော့ အရင်တိုင်းလေးပဲထားလိုက်ချင်တော့တယ်။ .....မုဏ်းဧဝရတ်သော်....... ဘယ်ဘဝကဝဋ်ကြွေးတွေကြောင့်လဲ၊မိန်းကလေးတစ်ယောက်...
