Seni sevdim.
Pas tutan kalbimle değil. Tüm her şeyimle.
ama gerçek değildin.
Gerçek olamayacak kadar güzelken oysa...
Şizofreni dediler, Beyaz önlüklü gerçekler. Sen benim beynimin oyunuymuşsun. Beynim nasıl böyle güzel bir oyun oynayabiliyordu bana? Geçecek dediler...geçme. Gidecek dediler...gitme. Durduramadım ben. Evet sen gittin ama yerine gelenler yaşattıklarının tersiydi.
Ağladım,çok ağladım. Başımı okşayan senken bir zamanlar,şimdi saçlarımı çekiyor anılar.
Her yer mahvoldu. Jilet izleri,öptüğün izler beni öldürdü. Bir zamanlar yaşatırken.
Gidişinle nasıl kalabilirdim ben?
Senin kelimelerin yokken yaşayabilirmiydim?
Sanırım elimdeki Jilet bunun cevabını veriyor. Kalamam,yaşayamam. Güçsüz olduğumu biliyorum. Hiç ayakta durmayı beceremedim ki?
Kızma bana, bunları duyuyorsun biliyorum. Hissediyorsun belkide. Hissediyorsun değil mi?
Gitme zamanı geldi. Beynim seni öldürüyorsa eğer,bende onu öldürürüm. Özür dilerim. Neden diye sorma hayata karşı bir özür borcum varmış gibi hissettim"
STAI LEGGENDO
Acının üzerindeki parmaklar.
Narrativa generaleKanayan yaraya tuz basmak gibiydi. Evet yapılan şey bu olmasa da hissettidikleri buydu. yara bantlarını açıp tuz basmaktı. -Kafa dağıtmak için yazıldı. Hikayeyi tam olarak yansıtamadıysam özür dilerim. Bu konuda pek iyi değilimdir.
