Mekanı boşalttırmıştı belli ki içerde hiç bir müşteri yoktu. Her şey bir anda olmuştu ve ben korkmaya başlamıştım. Babamın bakışlarından bir şeyler olduğu kesindi. Biraz etrafa baktıktan sonra " Her ne olursa olsun sen benim oğlumsun bunu sakın unutma , geçmişte bazı şeyler yaşandı ve senin bunları öğrenmen gerekiyor. " Hiç ağzımı açmadan babamın söylediklerini dinliyorum. Bir yudum su içtikten sonra " Senin baban ben değilim. " İstemsizce gülmeye başladım. Yıllarca baba bildiğim baba dediğim adam karşıma geçmiş ben senin baban değilim diyor. Babamın yüzündeki tepkiden bunun bir şaka olmadığı ap açık belliydi. Gülmeyi kesip sert bir şekilde " Benimle dalga mı geçiyorsunuz ? " diye sitem ettim. Karşımda babam diye bildiğim adam bir süre sustuktan sonra başladı her şeyi en baştan anlatmaya ; " Biz annenle 17 yıl önce sen bir kaç aylıkken tanıştık. Annen seni doğurduğu zaman gerçek baban sizi terk etti. Annen bitik bir haldeydi. O halde sana bakıp büyütmeye çalıştı. Ben annene aşık oldum. İlk başlarda ailem bu aşka izin vermedi ben bekardım ve benim bekar biriyle evlenmemi istiyorlardı. Ama anneni çok seviyordum ve hiç bir zaman vazgeçmedim. Bu yaşına kadar sana en ufak bir şey söylemedik ama artık genç bir delikanlısın ve gerçekleri bilmen gerekiyor. Sen benim oğlumsun bunu hiç bir şey değiştiremez. " gibi şeyler anlatıyordu karşımda. İçimi bir üzüntü sarmıştı. Neden bu günü beklemişlerdi niye şimdi neden yarın değilde bu gün bir anlam veremiyorum. Babam diye bildiğim adamın gözlerine bakıp " Neden bu gün ? Neden dün değil , yarın değil de bu gün ? " gözlerini kaçırıp bir kaç saniye zaman kazandıktan sonra " Çünkü bu şey hem annende hemde bende vicdan azabı uyandırmaya başladı .. " gibi anlamsız bir cevap verdi. Bu cevap beni hiç tatmin etmedi.
