"ဟမ့်...နင်ငိုနေလဲအပိုပဲ အကိုကငါပိုင်ပြီ"
"နင် နင် ငါ့ရဲ့မောင် ကို ေအာက်လမ်းနည်းနဲ့မြူစွမ် ထားတာမလား"
"ငါ့ဘာသာ ဘာလုပ်လုပ် နင့်အပူမပါဘူး"
" အဟမ်း အဟမ်း အဲ့လောက်လဲ ဘဝင်မြင့်မနေနဲ့ မတင့်နှောင်း "
"ဟမ် သ သူကြီး သူကြီးက ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား"
"ငါကဘာဖစ်ရမလဲ ငါ့စိက်ထဲမှာ သက်လယ်က သက်လယ်ပဲ မင်းကိုနှောင်းလို့ခေါ်လိုက်ရတာ အရမ်းနစ်နာတာပဲ မင်းသိလား"
"ဘာ မ မဖစ်နိုင်ဘူး ဒီပုလင်းက ဘာမှအသုံးမကျဘူးလား မှန်းစမ်း"
တင့်နှောင်း သွေးပျက်စွာ မိမိယူလာတဲ့ပုလင်းကို သတိလက်လွှတ်နမ်းကြည့်လိုက်မိသည်.....တောစပ်နားက စုန်းကဝေမကြီးက သတိပေးခဲတယ် ထိုပုလင်းကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က ပြန်မရူမိစေဖို့....ခုတော့.....ဆိုးကျိူးအဖစ် တင့်နှောင်းဟာ ကို့ကိုကို ပြန်စွဲလန်းတဲ့ရောဂါ ဖြစ်သွားတော့သည်.....
အားလုံးဟာလဲ တင့်နှောင်း ကို နှမူနာ ယူကာသူများမကောင်းကြံကိုယ်သာခံ ဆိုတဲ့ဆိုရိုးစကားနဲ့အညီမှတ်သားခဲ့ကြတော့၏......တင့်နှောင်း မိဘတေဟာလဲ မူမမှန်တော့တဲ့ တင့်နှောင်း ခေါ်ယူကာ စိတ်ရောဂါ ဆေးရုံတွင် ညတွင်းချင်းတင်လိက်ကြပြီး ရွာမှာလဲမျက်နှာမပြဝံ့တော့တာကြောင့် အခြားနယ်ဘက်ပြောင်းရွေ့သွားကြသည်.....
မောင်လူချော က ပုလင်းကိုမရူခဲ့ သက်လယ်က ထိုသို့ပုံစံမျိူးလုပ်ခိုင်းလို့မလုပ်ချင်ပဲလုပ်ခဲ့ရသည်....ရင်ထဲကတစ်စိုးတစ်စိမှစိတ်မပါ....သက်လယ်ကအားလုံးကိုသိနေသလိုပဲ...
*-*-*-*-* *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-အားလုံးကအရင်ပုံစံအတိုင်းဖြစ်သွားတော့ နောက်တနေ့မနက်ကျမဂ်လာ ပွဲစတင်တော့သည်....မဂ်လာ မောင်နှံတို့ကတော့ပျော်လို့ရွင်လို့.....
"မောင်....ရေ မပြီးသေးဘူးလား တဂယ်ပဲ ကြာလိုက်တာ"
"ကဲ သက်လယ်ရယ်ခနလေး ပြီးပြီးဗျ ကြယ်သီးကို မလပ် တပ်ထားရမယ်လေ လာ မောင်တပ်ပေးမယ်"
"မောင်ကလဲ မဂ်လာ ဝတ်စုံ က အဝါရောင် ကြီး"
"အင်းလေး အဝါရောင် ဆိုတာ အေးချမ်းတယ် လမ်းပြကြယ်လေးလိုပဲ စည်းလုံးတယ် မျော်လင့်ချက်ရှိတယ်...ပြီတော့ ထာဝရ လို့လဲ သဘောဆောင်တဲ့အရောင်လေးမို့ပါ သက်လယ်ရယ်"
![](https://img.wattpad.com/cover/356224433-288-k987889.jpg)
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤