ရင္ဘတ္ထဲကေခါင္းေလာင္းသံ
စေနေန႔႐ုံးပိတ္ရက္တြင္ ကားတစ္စီးမွာေရၾကည္တို႔အိမ္ေရွ႕တြင္လာရပ္ေပသည္။အထဲမွမိန္းမပ်ိဳႏွစ္ေယာက္ဆင္းလာၿပီး လက္ထဲတြင္လည္းအထုပ္ကိုယ္စီသယ္လာကာ အိမ္ထဲသို႔၀င္လာသည္။
"ေရၾကည္ေရ ေရၾကည္"
"ငါတို႔လာတယ္"
မနက္ခင္းေဈးမသြားခင္ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာေဒၚနန္းေ႐ႊရည္မွာ အိမ္ေရွ႕ကေခၚသံၾကား၍ -
"လာၿပီ လာၿပီ ဘယ္သူလဲ"
ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွကမန္းကတန္းထြက္လာကာ အိမ္ေရွ႕ကိုေျပးထြက္ၾကည့္မွ ဇင္ဇင္ႏွင့္မိုးႏွင္းမွာ အိမ္တံခါး၀တြင္မတ္တပ္ရပ္လ်က္။ထိုအခါမွ -
"ဟယ္ေတာ္ ဘယ္သူေတြမ်ားလဲလို႔ ငါ့သမီးေလးေတြကိုး"
"သူငယ္ခ်င္းဆီလာၾကတာလား"
"ဟုတ္တယ္အန္တီ သမီးတို႔လည္းမေန႔ကမွသူ႔သတင္းကို တီခ်ယ့္ဆီကၾကားတာ"
"ဇင္ဇင္ကအိမ္ခ်င္းကပ္ေနေတာ့ မေန႔ကသူတို႔အိမ္က မုန႔္တီသုပ္လုပ္စားတာတီခ်ယ္တို႔အိမ္သြားပို႔ရင္းမွသိခဲ့ရတာ"
"ခုသူေဆး႐ုံဆင္းၿပီဆို"
"ဟုတ္တယ္သမီးေရ ႀကီးႀကီးမားမားမျဖစ္တာပဲအန္တီတို႔ေျဖသိမ့္ရတာေပါ့ကြယ္"
"သမီးသူငယ္ခ်င္းသူ႔အခန္းမွာပဲရွိတယ္"
"တက္သြားလိုက္ၾကေနာ္ အန္တီမီးဖိုေခ်ာင္ထဲသြားဦးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
မိုးႏွင္းႏွင့္ဇင္ဇင္တို႔မွာအခန္းဆီတက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္ရာ အထဲမွလာဖြင့္ေပးေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ တံခါးဖြင့္လိုက္စဥ္တြင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကို႐ုတ္တရတ္ျမင္လိုက္ရ၍ -
"နင္တို႔ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"အမယ္ေလး အေၾကာင္းမၾကားခ်င္တဲ့လူကမၾကားဘဲေနေပမယ့္ ေရာက္ခ်င္တဲ့လူေတြကေတာ့ေရာက္လာရတာေပါ့ မယ္မင္းႀကီးမရဲ႕"
(ဇင္ဇင္)
"ေနလည္းေနႏိုင္တယ္"
(မိုးႏွင္း)
"အျပစ္တင္ခ်င္ၾကရင္ ထိုင္ၿပီးမွတင္ မတ္တပ္ေတြလုပ္မေနနဲ႔"
