ေႏွာင္းလဲေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ၀သာန္လဲအျပင္ထြက္သြားသည္မို႔ ပ်င္းေနသည္ႏွင့္ အိမ္ေအာက္က ဒန္းေလးမွာထိုင္ဖို႔ထြက္လာလိုက္သည္ ဒန္းနားေရာက္ေတာ့ ဒန္းေပၚထိုင္ေနတဲ့ အကို၀သုန္ကိုေတြ႕ေတာ့ ျပန္ဖို႔ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့
"ညိဳ "
"ဟုတ္ "
ေႏွာင္းလဲျပန္ဖို႔မေကာင္းတာနဲ႔ပဲ ရွိေနတဲ့ေနရာမွာပဲရပ္ေနလိုက္ေတာ့သည္ ကို၀သုန္ကလဲထလာကာ ေႏွာင္းရဲ႕အေရွ႕မွာလာရပ္သည္
"ကိုယ့္ကိုေရွာင္ေနတာလား ညိဳ ဘာလဲကိုယ္ကေၾကာက္စရာမ်ားေကာင္းေနလို႔လား "
"မဟုတ္ပါဘူး"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေနအထားက အကြာအေဝးကသိပ္မရွိေတာ့တာမို႔ ေႏွာင္းလဲအေနာက္ကို ေျခတစ္လွန္းစုတ္မိေတာ့ ကို၀သုန္ ကလိုက္တိုးသည္ ေႏွာင္းကလဲေနာက္ဆုတ္ ကို၀သုန္ကလဲ ေရွ႕တိုးနဲ႔ ေနာက္ဆုံးက် ေႏွာင္းက အိမ္နံရံနဲ႔တိုက္မိေနတာမို႔ ထက္ဆုတ္လို႔မေရေတာ့ေပ ကို၀သုန္က ညာဘက္လက္ကို နံရံေပၚေထာက္ထားကာ က်န္တစ္ဖက္နဲ႔ ငုံ႔ေနတဲ့ေႏွာင္းရဲ႕ေမးဖ်ားကို ကိုင္ကာ ေမာ့ေစလိုက္ေတာ့သည္
"ကိုယ္နဲ႔ မပတ္သတ္ရဘူးလို႔မ်ား ၀သာန္ကမွာထားေလသလား ညိဳ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ အြန႔္..."
ေႏွာင္းစကားေျပာမၿပီးခင္ပဲ ေႏွာင္းႏွခမ္းေပၚႏူးညံ့လွသည့္ ႏွခမ္းတစ္စုံက က်ေရာက္လာေတာ့သည္ ထိယုံေလးပဲ တကယ္ထိယုံေလးနဲ႔နမ္းေနသည္ ႏွခမ္းႏွစ္ခု ထိကပ္ထားသည္ပဲရွိ၏ ခနၾကာမွ ျပန္ခြာေပးေတာ့သည္
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ညိဳ ကိုယ္ေလ..ကိုယ္ ညိဳကိုခ်စ္မိေနၿပီထင္တယ္"
"ဟင္"
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္ ညိဳ"
"မျဖစ္..မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ အကို၀သုန္ ကြၽန္ေတာ္ကအကို႔ရဲ႕ညီ ၀သာန္ရဲ႕ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ"
"ကိုယ္သိတယ္ ဒါေပမယ့္ ညိဳ ကိုခ်စ္မိေနတဲ့စိတ္ကိုတားမရဘူး ညိဳရယ္ ကိုယ္ ဘာမွအတင္းမတိုက္တြန္းပါဘူး ညိဳ ၀သာန္ရွိမွာ မေပ်ာ္ေတာ့ရင္ အကိုစီကိုလာလို႔ရတယ္ေနာ္ ကိုယ္လက္ခံတယ္"
