Hoe alles door 2 woorden veranderde

Alles oké?

De zaak van het zwangere meisje was ondertussen een grote zaak geworden, waar Floor, Stan, Brigitte, Eric, Vince en ik aan werkten. Marco was nog steeds bezig met het verhoor van de moeder. De commissaris stond er soms ook bij, maar gaf vaak gewoon instructies. Eigenlijk ben ik blij dat we deze zaak met zoveel doen, dan viel het minder op dat ik mij moeilijk kon concentreren. Floor had volgens mij wel iets in de gaten, want soms keek ik op, en zag ik dat ze bezorgd keek naar me. Plots hoorde ik de woorden: 'Emma, wat denk jij hiervan?' uit Floor haar mond vloeien. Ik keek geschrokken op, ik wist totaal niet waar ze over aan het praten waren momenteel 'Sorry wat?' vroeg ik, redelijk verward. 'Is er iets?' vroeg Vince met een bezorgde blik 'Uh nee, gewoon een beetje moe' zei ik vlug 'Oké' zei Floor duidelijk twijfelend aan mijn verhaal, of ze het geloofde? Ik denk eerder van niet, Floor had alles redelijk vlug door. Het zou me juist verbazen dat ze dit nog niet doorhad. 'Ik ga even koffie halen' zei ik vlug, om weg te raken daar voor ze nog meer vragen zouden stellen. 'Ah dag Emmatje' hoorde ik toen ik bezig was aan koffiezetapparaat. Top! Daar was Becky. Ik was naar hier gekomen omdat ik gewoon even tot rust wou komen, maar met Becky erbij, kon dat heel moeilijk! Ik heb niks tegen haar, maar soms babbelt ze een beetje te veel. 'Alles oké?' vroeg ze fronsend, nadat ik begon te vloeken. 'Uh ja, waarom?' vroeg ik, het koffieapparaat vergetende. 'Omdat je zat te vloeken' zei ze, met een gezichtsuitdrukking dat betekende "Logisch". 'Ah, ja, dat was niet naar jou bedoelt, maar het koffieapparaat wil niet werken.' zei ik, terwijl ik aan het wijzen was naar het apparaat achter mij. 'Laat mij maar eens' zei Becky zelfzeker met een knipoog. Ze begon er zachte tikjes tegen tegen te geven. Even later kwam ze tot de conclusie: 'Het werkt niet...' zei ze, met een heel grappige gezichtsuitdrukking. Ik schoot in de lach. 'Sorry Emmatje, geen koffie vandaag...' zei ze met een pruillip 'Het is niet erg Becky, je kan er niks aan doen. Ik ga wel een beetje water pakken' zei ik, nog steeds met een grote glimlach op mijn gezicht. Becky had me even laten vergeten wat er aan de hand was. Na ik mijn thee had gemaakt, ging ik terug naar mijn bureau. Floor, Stan en Vince keken me aan, waarschijnlijk vroegen ze zich af waarom ik plots een grote glimlach op mijn gezicht had. 'Wat is het? Plots een telefoontje gekregen dat je de Lotto gewonnen hebt?' vroeg Vince grappend Diep vanbinnen wist ik dat hij hoopte dat hij ooit het antwoord "Ja" zou krijgen op zijn vraag. 'Nee, ik ben iemand tegengekomen onderweg' zei ik om Vince uit te dagen, en hij trapte er in! 'Oe- En wie?' vroeg hij jaloers 'Iemand' zei ik, ik moest mij echt inhouden om niet in de lach te schieten om zijn blik. Floor en Stan ook, dat was duidelijk. 'Oe-en ken ik hem?' vroeg hij weer. Ik was nu echt heel het gesprek aan het overlopen in mijn hoofd om er achter te komen of ik ooit het woord hij of hem gezegd heb. 'Wie zegt er dat het een hij is?' vroeg Floor verward, mar ook al grappend. 'Ah, het is geen hem?' vroeg hij terwijl hij zichzelf terug normaal zette, zakkend door zijn rug. Ik knikte van niet, en schoot in de lach. Floor, Brigitte, Eric en Stan konden zich ook echt niet meer inhouden. Vince vond het duidelijk niet leuk 'Wie was het dan wel?' vroeg Eric dan toch. 'Becky Bosmans' hoorde ik plots achter mijn rug en toen voelde ik een arm op mijn schouder. Ik keek verward, en toen zag ik inderdaad Becky. En toen schoot echt iedereen, ook Vince ditmaal, in de lach. We kletsten nog 5 minuutjes, maar toen moest de commissaris eer de spelbreker zijn 'Allee mannekes! Tis nog geen pauze!' brulde hij, kloppend op zijn handen. We gingen maar vlug terug aan het werk voor we nog harder onder onze voeten kregen. 'Auw!' riep Vic plots, iedereen keek tegelijkertijd op, en ik riep direct naar Vic toe. Het was tenslotte mijn beste vriend. De anderen volgden al snel. 'Wat is er?' riep ik, nog onderweg naar Vic 'Nou ja, ik heb mijn hand een beetje verbrand terwijl ik thee wou pakken want het koffiemachine doet het niet' begon Vic aan zijn uitleg, na dat hij de woorden "want het koffiemachine doet het niet" had uitgesproeken, keken Becky en ik elkaar langzaam aan en schoten, natuurlijk, weer in de lach. 'Wat?!' vroeg Brigitte verward, maar ook met een lach in haar stem 'Uh...' begon ik 'Iets tussen ons 2' onderbrak Becky mij 'Zeg Emmatje, je moet niet altijd alles aan andere mensen hun neus hangen é' zij ze op fluistertoon. 'Ah, hebben jullie geheimen misschien?' vroeg Vince na Becky's woorden. 'Uh Vic, gaat het?' vroeg ik om het onderwerp vlug te veranderen 'Ja, het gaat wel. Gewoon een beetje geschrokken' zei hij op zijn Vics, wat vrolijk betekent. Het bleef mij echt verbazen dat hij altijd zo vrolijk kan zijn. 'Nou, ik ga deze hand een beetje verzorgen en verder werken. Toedels!' zei de vrolijke Vic en vertrok. Wij gingen ook terug naar onze werktafel, want we wouden geen preek van de commissaris. 'Oké, dus wat weten we al?' vroeg ik om het gesprek te beginnen 'Dus,...' begon Floor 'Ze is 14 jaar, is zwanger geraakt op een manier dat we al vrezen te weten maar daar moet Marco nog uitsluitsel over geven. E-' Floor kon haar zin niet afmaken, want Stan onderbrak haar:' Amai, tis eens niet Vic die uitsluitsel moest geven' zei hij met een elleboogklopje naar Vince. Toen schoten ze allebei in de lach. Eric en Brigitte schoten ook inde lach. Floor keek verveeld, en ik snapte niet waarom ze moesten lachen want zo grappig was dit niet echt. 'Uh, whatever...' reageerde Floor plots met een zucht, en toen keek ze bedenkelijk. 'Wat is er?' nam Eric de woorden uit mijn mond. 'Ik weet niet meer wat ik ging zeggen' zegt ze, en ze zoekt achter een doek om naar Stan te smijten. Doet ze altijd. 'Emma, Floor, kom eens' hoorde ik Marco zeggen.