Hoe alles door 2 woorden veranderde

Home Sweet Home!

'Waarom?' vroeg ik 'Floor heeft me alles verteld' zei hij, ook hurkend 'Alles verteld van wat?' vroeg ik verbaasd 'Van hoe gestresseerd je was vandaag, en je gedrag-'  vertelde hij uitgebreid 'Mijn gedrag?' vroeg ik geschrokken. Stan kon zijn uitleg niet verder zetten, want Floor en Vince kwamen er terug bij. Stan stond recht omdat zijn knieën pijn deden, en Floor pakte direct zijn plek in. 'Emma, ik wil dat je me nu vertelt wat er hier al heel de dag gaande is!' zei Floor een beetje dreigend. Ik voelde dat ik rood werd. Was het van woede, verlegenheid, of was het van misselijk zijn? 'Kijk, ik ben gewoon misselijk en ik loop al heel de dag met een geïrriteerd gevoel rond omdat we geen vooruitgang boeken bij die zaak van dat zwangere meisje!' zei ik gefrustreerd. Ik wou rechtstaan, maar Floor duwde me voorzichtig terug naar beneden. Ze keek Vince en Stan aan en zei ten slotte: 'Ok, Emma. We gaan je maar op je woord geloven...' ik had door dat ze dit niet meende, maar zweeg. 'We gaan je naar huis laten brengen door Vince, wij nemen dit hier over. Rust jij maar mooi uit in je bed, en dan kan je binnen een paar dagen terug met een vers brein naar hier komen. Tegen dan zal die zaak wel al opgelost zijn' zei ze begripvol. Geloofden ze me dan toch? Waarschijnlijk niet! Ze gebruiken gewoon de liegtechniek. Ik heb die ook leren gebruiken op de politieschool, daar dachten ze waarschijnlijk niet over na.

10 minuten later

Ik zag mijn vertrouwde plaats. Ik zag mijn moestuin. Ik zag Simba in haar stoel liggen. Pas toen ik naar de deur keek, had ik door dat we thuis waren. 'Ik ga eerst de deur gaan opendoen en dan ga ik terug komen om samen naar binnen te gaan' zei Vince terwijl hij de sleutels uit de auto trok. Ik had Vince mijn sleutel gegeven om de deur te openen. Onderweg had ik nog 2 keer een appelflauwte gekregen dus had Vince gezegd dat het best was dat hij mee naar binnen ging. Ik zag dat Vince nog maar net de deur opendeed, en dat Simba al meteen naar binnenging. "Arme die kat, ze zal het ook warm hebben gehad." dacht ik in mezelf. Misschien was het dat wat ik ook had. Misschien was ik gewoon misselijk van de hitte. Het was inmiddels 28 graden Celsius buiten. Laat staan in de auto. Ik werd uit mijn gedachten opgeschrikt door Vince die zei 'Kom je Emma?'. Hij deed de deur van de auto verder open. Ik stond recht, maar was te suf om op mijn benen te blijven staan, waardoor ik bijna viel. Vince had me meteen opgevangen. Even keken we elkaar aan in de ogen. Het leek even op een romantische film, waarbij de vrouw in de armen lag van de prins, en dat ze ieder moment konden kussen. Jammer genoeg was dat laatste stukje niet van pas bij ons, want ik verloor toch mijn evenwicht. Gelukkig was de val op de grond niet zo hard want ik werd opgevangen door de auto waartegen ik kon steunen met mijn hand. Die steun brak de val waardoor ik niet veel pijn had. Ik schoot in de lach, Vince ook nadat hij vroeg of alles in orde was. Daar hebben we wel 2 minuten gezeten, al lachend. Toen stak Vince zijn hand uit om mij recht te helpen. Na veel moeite, omdat ik zo suf was, stond ik recht. Ik legde mijn arm rond Vince zodat ik niet weer tegen de grond ging gaan. Na een 5-tal minuten waren we binnen, en na een andere 5 minuten waren we bij de zetel. Hij legde me neer, en toen deed ik het teken dat hij zich moest neerzetten. Hij deed wat ik vroeg, en zette zich neer naast mijn benen. 'Wat is er?' vroeg hij bezorgd, nog bezorgder dan daarjuist. De fluitende Vince van 50 minuten geleden is weg. en dat door mij, nu voelde ik me nog slechter. Niet alleen fysiek, maar nu ook mentaal. 'Laat maar.' zei ik met een klein, vals, glimlachje. 'Nee wat is er?' vroeg hij weer, nog bezorgder. 'Gewoon bedankt om mij naar huis te brengen.' zei ik nog steeds met hetzelfde, valse, kleine glimlachje. Hij zei dat het geen probleem was, gaf mij nog een glas water en speelde nog heel even met Simba, maar vertrok toen. Floor had hem ondertussen al terug naar kantoor geroepen. Ik kon het nu niet vragen aan hem. Ik had zijn dag al verpest, ik ga het niet nog meer verpesten door mijn domme vraag. Vince was nog maar 5 minuten de deur uit of het werd al zwart voor mijn ogen. Daar viel ik in slaap, op de grijze zetel, met Simba op mijn voeten. 

Pov Vince

Het voelde niet juist om Emma daar helemaal alleen, ziek, achter te laten. Ik wou terugkeren, maar ik zag door het raam dat haar ogen al dicht waren. Ze was al aan het slapen. En Floor had met toch teruggeroepen naar kantoor. Zij waren daar al redelijk vlug klaar. Raar want normaal duurt een interventie minstens een half uur. 7 minuten later was ik terug op kantoor. Ik had nog maar 5 stappen binnengezet of Floor en Becky liepen al naar me toe. 'En?' vroeg Floor bezorgd 'Uh ja, ze is thuis aan het slapen' zei ik, twijfelend of ik zou zeggen dat ze nog 2 keer een appelflauwte had gekregen. Ik besloot het maar te zeggen 'Maar onderweg heeft ze wel nog 2 keer een appelflauwte gehad'. Becky en Floor waren op het moment dat ik de woorden uit mijn mond bracht aan het rondkijken in de ruimte. Pas toen ik mijn zin had afgemaakt keken ze vluchtig, en nog bezorgder dan daarjuist, in mijn richting. Ik zag dat Floor echt gestresseerd was. Stan zag het ook en kwam erbij staan. Hij legde zijn handen op Floor haar schouders en Floor draaide zich om naar hem. Even liet hij haar tot rust komen, en toen vroeg hij waarom ze zo gestresseerd was. Floor antwoorde dat ze zich zorgen maakt om Emma, dat ze vandaag gewoon niet normaal deed. Becky zei dan vervolgens tegen Floor 'We gaan er na onze shift eens langsgaan, oké?'. Floor ging akkoord en we probeerden ons nog even te concentreren op die zaak van vanochtend, die ons al heel de dag bezighoud. De commissaris wist nog niet dat Emma misselijk was geworden, en zijn eerste vraag toen hij binnenkwam was 'Waar is Emma?' "Ook een goeiedag hé" dacht ik in mezelf. Maar dei woorden uit mijn mond brengen lukte niet, het was ten slotte mijn baas en als ik zo bruut ging praten tegen hem ging het mijn beste dag niet zijn. Floor antwoorde, en de commissaris was verbaasd over het antwoord van Floor.

Hey!

Dit is mijn zesde deel ondertussen en ik zou graag eens weten van jullie wat jullie ervan vinden tot nu toe. Dus als je eens wil laten weten wat je wil kan door een reactie te geven. Het doet echt deugd om deze te lezen! En jullie zien me al aankomen met mijn vraag/ Zouden jullie weer willen stemmen? Dit geeft me zoveel motivatie! hoeft niet als je men verhaal niet zo heel leuk vind. (Btw, ik ben West-Vlaams, en soms wil ik deze woorden uit mijn dialect echt gebruiken, maar ik moet in het Algemeen Nederlands blijven praten, anders kunnen mensen zonder dit dialect dit niet kunnen lezen:( .

Bye, tot het volgende hoofdstuk!