Yeni bölüm geldii😍
Birden final yaptığım için herkesten özür dilerim. Hikayemiz devam ediyor... (düzeltildi)
(Onur'dan)
2 gün geçmişti. Kendime olan sinirim sadece boşa ümitlenmem ve hayaller kurmamdı. O günden sonra annemlerin yanına köye gelmiştim. Babamı ben henüz 15 yaşındayken kaybetmiştik. Şimdi 27 yaşındaydım. Belki de babamın olmaması bana ne kadar çok şey öğretse de ondan öğrenmek isteyen buruk bir yanım vardı. Benden 5 yaş büyük abim var. O da yengemle Ordu'da bizim evden biraz uzak yerde oturuyorlar. Aydan aya da olsa annemleri ziyaret etmeye geliyordum Ordu'ya. Annem küçüklüğümden beri sürekli ailenin öneminden bahsederdi. Aile kurmanın ne kadar kolay olmadığını bana küçüklüğümden beri öğrettiler. Şimdi ise tam bir aile kurmayı hayal ederken. Aslında o ailenin var olduğunu benim ise dışardan bir birey olduğumu farkettim. Ucuz kızlar gibi hissettirmemişti. Ona baktığımdan beri yabancılık çekmemiştim. Ama bana söylediği sözler kalbime bir bıçak gibi saplanmıştı.
Geçen ay işlerimden dolayı gelememiştim annemlerin yanına. Senelerdir bana köyden bir kızla evlenmemi isteyip duruyorlardı. Ben ise o kızı küçüklüğümden beri kardeşim olarak görmüştüm. Olmamız imkansızdı. Ama annemin son yaptığı şeyden sonra işler değişmişti.
Benim daha haberim bile yokken. O kızın aklına girip çeyiz gibi ufak tefek şeyler hazırlamış kızın evine götürmüştü. Kız da ümitlenmiş evleneceğimiz hakkında planlar kuruyordu.
"Sen kızla konuş onunla yemeğe çık haftaya söz takacağız oğlum" diyip duruyordu. Sinirden ne yapacağımı şaşırmıştım. Benim adıma nasıl kıza ümit verirlerdi. Ama düşünüyordum. Belkide hayırlısı buydu.
Zaten Duru'ya olan sinirim beni yanlış şeyler yapmaya zorluyordu.
"Anne kızın aklına niye giriyorsunuz. Ben kızı istemiyorum ki siz niye benden habersiz iş yapıyorsunuz." dedim
O sırada telefonum çalmaya başladı.
hızlıca evden çıkıp açtım.
*Bilinmeyen numara*
Telefonu açıp
-"Efendim" dedim.
-"A-alo" kısık sesiyle karşımda Duru vardı.
-"Ne oldu" dedim. "İyi misin"
-"D-degilim. Ben evden kaçtım. Sancı- Sancım geliyor. Kanamam var ne olursun bul beni yardım et."
-"Nerdesin, nerdesin şuan tarif edebilir misin.
-"Konum-konum atıyorum. Ne olursun yetiş çok kanamam var..."
Telefonuma gelen konumla hemen arabaya binip yola çıktım.
(Duru'dan)
Kanamam durdurak bilmiyordu. Ölüm acısı gibi bir acı vardı karnimda inşallah bebeğim ölmezdi inşallah... ölmemeliydi.
Sonrasında Onur geldi. Beni hastaneye götürüyordu arabayla gerisini hatırlamıyorum...
(Onur'dan)
Ne olmuştu gram bilmiyordum. Saatlerdir kafayı yiyordum. Duru bir anda hastaneden kaybolmuştu.
Ne yapıp edip onu bulmam gerekiyordu. O pislik Duru'mu bulup kim bilir ne yapacaktı.
...
Saatler geçmişti Duru'dan hala bir iz bile yoktu. Tüm adamlarımı toplayıp bütün kameralara kayıtlara baktırmıştım. Ama sanki bu işte bir iş vardı Duru hastaneye hiç gelmemiş gibiydi.
Onu nasıl ve nerde ne halde bulacaktim kafayı yiyordum.
YOU ARE READING
Psikopat Kocam(+18)
ChickLit"Madem bu kadar rahatsın Gerçekten evli olmadığımız için" evlilik kelimesini bastırmıştı. "Ozaman gerçekten karım olduğunda sana söz sahibi olabiliyorum demek oluyor" dedi. Ben ne yapacak diye beklerken üzerindeki gömleği çıkardı.
