YARASA

02 | HAPİSHANE

" Yaralarımı saran annemdi ama o yaraları açan babam... "

Günler dedemin yanında çok güzel ilerliyordu . Hiç olmadığım kadar kendimi onun yanında hem mutlu hemde güvenli hissediyordum . En önemlisi de bir ailem oldugunu hissettim . En başından beri neden bu güvenli hissettiren eve annemin gelmediğini hâlâ ve hâlâ tam anlamıyla anlayamıyorum . Ama annem bu sıralar morali bozuk olduğu için de pek üstüne gitmemeye çalışıyordum. Olanlar hiç olmamış gibi babamın konusunu evdeki kimse açmıyordu. Baba demeye bin şahit lazım da neyse . Olaylar yaşandığından beri iki gün geçti ama biz babam hakkında bir bilgi almadık . Doğrusu almakta istemedik . Durumu nasil iyi mi degil mi ? Şuan kiminle yaşıyor felan bir gram bilgi sahibi değildik. İki gün geçmesine rağmen polisler de dedemin evine hiç uğramadı. Sanırım babam şikayetçi olmamıştı. Olsaydı da elinde bir kanıt olduğunu düşünmüyorum. " Annemin kocasının" yaptıkları aklıma gelince çıldıracak gibi oluyorum . Ayy buneyse kapatalım bu konuyu yoksa sinir krizi geçiricem .

Dedem geldiğimiz ilk gün annemin gençken kaldığı odayı bana verdi Anneme de hiç kullanılmayan ama tertemiz olan misafir odasında yatmasını söyledi. Odaya ilk girdiğimde odadaki çoğu eşyanın beyaz olması dikkatimi çekti. Sade ve şık bir odaydi . Annenin beyazı sevdiğini bilmiyordum . Çünkü kendi evimizde genelde beyaz eşya almazdı. Daha doğrusu istese de alamazdi . Kadının hayatı karanlıklar içinde psikolojik ve fiziksel şiddetlerle geçmişken eşya alma derdine mi dusucekti . Her neyse ben salondaki eşyalarımı alıp hemen annemin gençken kullandığı mustesem şıklıktaki odasına geçip kapıyı kapattım. Sanırım hiç olmadığım kadar mutlu hissediyordum . Benim kendi evimde de odam vardı kendime ait ama hiç bazam olmamıştı. Eski bir köy kanepesinde yatiyordum . İşimi görüyordu evet ama insanın kendi yatağınin olması harika birşeymiş. Eşyalarımı yere hızlı bir şekilde atıp yatağımın üstüne zipladim. Derin bir nefes aldıktan sonra içimden " hayat varmış be " dedim . Bunu içten ve derinden söylemiştim. Yatakta yatıp düşüncelere dalarken karşımda duvara asılmış resimler dikkatimi çekti. Hemen ayağa kalkıp resimlerin olduğu duvara doğru ilerledim . Resimde annem dedem ve orta yaşlarda bir kadın vardı . O kadın vefat eden anneannem olmalıydı. Anneme hafiften de olsa benziyordu . Annemin kafasında kep vardı. Nasıl yani ? Annem mezunmuydu ? Annemin mesleği mı vardı? Resmi daha detaylı incelemek için duvardan söktüm. Üstündeki cübbede üniversite ismi yazıyordu. Annemin gerçekten mesleği varmış. Ama ne okumuştu? Resim arkasını çevirip birşey varmı diye baktım. Harbiden de varmış. Arkasında tukenmez kalemle yazılmış bir not vardı . Yazısından anladığım kadarıyla annem yazmıştı . " Başardım , sayenizde.. Adalet için savaşacağım." yazıyordu. Kimin sayesinde başarmıştı. Dedemle anneannemin mi ? Hâlâ inanamiyordum annem hukuk mu okumuştu? Avukat miydi yoksa ? Niye bana hicahsetmemisti. Resmi aniden açılan kapıyla hızlı bir refklesle saklayiverdim .

-Napiyorsun mısram ?

Gelen annemdi . Umarım birşey sakladığımi anlamamistir . Kapıdan bakmayı bırakıp hemen yanıma yatağa oturdu .

-İyiyim annem , sen ?

Biraz geç cevap vermiştim. Kafamda deli gibi sorular vardı. Annem anlamış olacak ki elimi tutup yanağımdan öptü.

-Neyin var kuzum ? Yorgun musun ?

-Yok anne , sadece biraz başım ağrıyor. Dinlensem geçer heralde .
dedim bende annemin yanağına bir buse kondurduktan sonra .

Annem bana sıkı bir şekilde sarıldıkan sonra " Dinlen sen " diyip yanımdan ayrılıp odadan çıktı. Anneme şuan bu soruyu sormayı düşünmüyordum. Olaylar biraz da olsa unutulduktan sonra zamanı gelince sormayı düşünüyordum. Elimde ki resmi hemen olduğu yere astım. Gerçekten çok yorgundum . Anneme yorgun olduğumu belli etmemeye çalışıyordum kendisini daha fazla uzmemesi için. Zaman da baya geç olmuştu. Uykum basmaya başlamıştı. Vakit kaybetmeden çantamdan pijamalarimi çıkardim . Üstümü giydikten sonra kendimi rahat yatağa atıp derin bir uykuya daldım. O kadar derin bir uykuya dalmışım ki telefonumdaki alarm sesini odama giren dedem kapatmıştı. Az da olsa uyanmıştım gözlerimi yarilayip dedemin alarmı kapattığını gorebildim . Dedem yanıma gelip alnıma bir öpücük kondurdu . Saçlarımı yavaş bir şekilde okşamaya başladı. Bunu hayatımda annemden başka ilk kez bir erkek yapıyordu. Kendimi tuhaf hissettim . Çok düşünceye dalmadan yatakta dogruluverdim . Dedem ben dogrultuktan sonra hala saclarimi okşuyordu.