Shadows of Harmony

Rozdział 16 - Jekyll and Hyde

"There's just so much God damn weight on my shoulders
All I'm trying to do is live my motherfuckin life
Supposed to be happy but I'm only getting colder
Wear a smile on my face but there's a demon inside"

Po intensywnej ucieczce z posiadłości kolekcjonerów, znaleźliśmy się nad rzeką Kansas, aby odpocząć, oddalając się od atmosfery niepewności i tego całego dziwactwa. Leniwie płynąca woda między brzegami zdawała się być w tej chwili odskocznią od wszystkich ekstremalnych emocji, jakich zaznałam w owym domu, dając mi niezbędny oddech.

Domyślałam się, że Nicholas nie potrzebował tego przystanku, ponieważ takie akcje były dla niego zupełnie normalne. Był pewnie odporny na wiele gorszych i niebezpieczniejszych rzeczy, więc włamanie, para nadzianych ludzi czy nabuzowana chihuahua nie robiły na nim większego wrażenia. Dla mnie jednak to było coś innego, coś zupełnie nowego.

Usiadłam niedaleko rzeki i zaczęłam odtwarzać w głowie wszystko, co wydarzyło się tego wieczora. Chociaż sytuacja była nietypowa, to zaskakująco podobała mi się ta dawka adrenaliny, która towarzyszyła nam podczas całej wyprawy i choć chciałam, nie potrafiłam sobie tego sensownie wytłumaczyć. Ekscytacja, którą w sobie czułam, byłam pewna, że pojawiła się dzięki Nicholasowi. Jego pewność siebie i poczucie humoru sprawiały, że cała ta akcja, mimo swojego niemoralnego charakteru, zmieniła się w zabawę. Dzięki niemu zapominałam o wszystkim i dałam się pochłonąć chwilowej ucieczce od rutyny i problemów.

Przerwałam zadumane wpatrywanie się w spokojny nurt rzeki, gdy zauważyłam, jak Nicholas zaczyna rzucać obok mnie gałęzie i suche liście. Dźwięk trzaskania wybudził mnie z letargu, a ja spojrzałam na niego pytająco, marszcząc delikatnie brwi.

- Co robisz? - spytałam, odwracając się w jego stronę.

Obserwowałam jego ruchy, gdy chodził w tę i z powrotem, tworząc coraz większą stertę przede mną.

- Kolekcjonowanie gałęzi i liści to moja pasja. Czasami zdarzy mi się też zbierać ładne kamienie. To naprawdę zajebiste zajęcie. - rzucił kolejną gałązkę, a kiedy ta spadła na trawę, spojrzał na mnie ze złośliwym uśmiechem. - Rozpalam ognisko. Nie widać? - prychnął, kucając przy stosie.

- Po co? - spytałam, przeciągle ziewając.

Byłam zmęczona i wypruta z umiejętności logicznego myślenia. Chciałam zakopać się pod kołdrą i zasnąć na najbliższe dwa dni.

- Davis, spójrz na siebie. - spojrzał na mnie z politowaniem. - Drżysz jak mokry szczeniak. - uświadomił mnie, po czym zajął się układaniem rozpałki, a ja zgodnie z poleceniem zerknęłam na swoje sine i trzęsące się dłonie.

Nicholas miał rację - byłam tak zajęta własnymi myślami, że zupełnie nie zauważyłam, jak bardzo dokuczało mi zimno.

- Od początku wiedziałam, że siedzi w tobie prawdziwy filantrop. - zażartowałam, na co posłał mi oburzone spojrzenie.

Gdybym nie była przemarznięta do szpiku kości, ten widok by mnie rozbawił.

- Jasne. Nie chciałbym, żebyś zamarzła na śmierć, zanim nauczysz się wszystkiego, co mam ci do przekazania. Dbam o moje inwestycje. - parsknął, zerkając, jak próbuję się ogrzać. - Dopóki moc nie zacznie płynąć przez twoje żyły, będziesz podatna na temperaturę czy głód. - poinformował mnie, jakby doskonale wiedział, co właśnie chodziło mi po głowie.

Czy demoniczne moce obejmowały czytanie w myślach?

- To znaczy? - spytałam ciekawsko, szczękając zębami. - Nadal tego wszystkiego nie łapię. - ukryłam twarz za kołnierzem kurtki.