Ik wil je | mabbie

6 | dichtbij

"Ben je oke?" Matthy kijkt op van zijn computer en ziet Robbie op zijn bureau zitten. Hij kijkt de rest van het kantoor rond, maar iedereen is al weg. "Ja wel," zegt Matthy. "Hielp het om te praten met Raoul?" Matthy knikt. "Wat heb je hem precies verteld," vraagt Robbie een beetje nieuwsgierig. "De waarheid," zegt Matthy eerlijk. "Matt, luister. Ik begrijp het als je niets wilt proberen hoor," zegt Robbie en hij schudt zijn hoofd. "Nee, Rob. Ik wil het wel proberen, maar het is gewoon lastig." "Snap ik Matt." Robbie pakt voorzichtig zijn hand vast en Matthy kijkt op naar hem. Een kleine glimlach staat op zijn gezicht.

Hij denkt even na over de woorden van Raoul. "Vind je hem wel een beetje knap dan?" Matthy begint Robbie te bestuderen. Maar op een andere manier dan normaal. Normaal was het hem niet opgevallen dat hij verschrikkelijk schattige kuiltjes heeft. Of hoe groen zijn ogen zijn. Of de sproetjes rond zijn neus. Maar nu valt hem dat wel op. "Gaat het goed Matt," vraagt Robbie en zijn staar sessie wordt onderbroken. "Ja, was gewoon even, aan het kijken," zegt hij, een klein beetje beschaamd. "Ik weet het. Ik ben woest aantrekkelijk," zegt Robbie met een grijns en Matthy schiet in de lach. "Oh absoluut," grapt Matthy.

"Niet bang zijn oke? We doen het gewoon rustig aan. Op jouw tempo, afgesproken?" Robbie kijkt Matthy met een lieve blik aan en hij knikt. "Afgesproken." "Goed," glimlacht Robbie en wrijft door Matthy zijn haren, voordat hij terug loopt naar zijn eigen bureau. Matthy volgt hem met zijn ogen en wrijft daarna even over zijn gezicht. "Ga je met mij mee? Als we allebei klaar zijn," vraagt hij dan, waardoor Robbie op kijkt. "Ja, dat is goed." Een glimlach komt op Matthy zijn gezicht.

Matthy zit leunend op de stoel naast Robbie. Matthy is al een half uur klaar met zijn werk, dus hij zit op Robbie te wachten. "Stop met staren," zegt Robbie zacht. "Hoezo?" "Je lijdt me af." "Omdat ik naar je kijk?" "Ja, snot jong," zegt Robbie en Matthy schiet in de lach. Zou Robbie hem leuk vinden? Als gewoon hem die naar Robbie kijkt hem af leid. Ach ja, wat maakt het ook uit eigenlijk. Het zou wel schattig zijn als dat zo was. "Oke, laat maar zitten dit. Ik ga hier morgen wel verder mee," zucht Robbie na tien minuten. Matthy grijnst en staat op. "Gaan we samen koken, of gaan we bestellen? "Samen koken kan best leuk zijn, maar wat gaan we dan maken," vraagt Robbie. "Hm, dat is een goede. Wat nou, als we koekjes gaan bakken. En dan gewoon normaal avond eten bestellen," stelt Matthy voor. "Oh ja, dat kan wel ja."

"Jij rijdt," zegt Matthy en gooit Robbie zijn auto sleutels toe. "Oh?" "Ben ik iets te moe voor denk ik." "Is toch niet erg," glimlacht Robbie. Ze stappen in de auto en maken hun weg richting Ameide. Na tien minuten, kijkt Robbie even Matthy zijn kant op, voordat hij zijn hand op zijn bovenbeen legt. Matthy's lichaam schokt, waardoor Robbie meteen zijn hand terug trekt. "Nee, nee, sorry, ik schrok gewoon. Leg hem terug." Robbie knikt en legt hem terug op zijn been. Langzaam wrijft hij met zijn duim heen en weer en Matthy sluit zijn ogen. Dit voelt wel fijn. En het voelt misschien wel nog fijner omdat Robbie het is. 

Hij denkt weer even na over Raoul zijn vraag. Of hij hem knap vind. En hij denkt het wel. Dat hij Robbie even aantrekkelijk vind als een knappe vrouw. Misschien nog wel aantrekkelijker. Hij is ook wel blij dat hij hier gewoon voor open staat. En dat hij niet walgt bij het idee van een man. Zou dat al een teken zijn dat hij misschien wel ook een beetje op mannen valt? Hm, het nadenken valt hem wel zwaar. Al die vragen, en ze kunnen maar op één manier beantwoord worden. Matthy legt zijn hand boven op die van Robbie en hij voelt zijn lichaam warmer worden. Oke ja, Robbie is heel aantrekkelijk. Als alleen een hand op zijn been al zoveel met hem doet.

Matthy opent de deur van zijn woning en ze lopen met alle boodschappen naar binnen. "Als we nu meteen beginnen met de koekjes maken, dan kunnen ze de oven in voordat het eten er is," zegt Robbie. "Kijk, dat is nou eens slim," lacht Matthy die alle boodschappen op het keukeneiland stalt. "Ja toch?" "Pak jij het recept?" Robbie knikt en pakt zijn telefoon. "Oke, weeg maar vast 200 gram bloem af," zegt Robbie. Matthy gaat op jacht naar zijn weegschaal. "Ja!" Matthy pakt een kom en weegt het af. "Hè shit, 202 gram." Matthy begint te vissen in de kom en Robbie slaat zijn hand voor zijn mond om niet te lachen. "Ja! 200!" Matthy draait zich om naar Robbie en zijn mond valt open. "Sta je me nou gewoon uit te lachen?" "Nee ik-" Matthy kijkt even naar de 2 gram bloem in zijn hand voordat hij het naar Robbie zijn hoofd gooit. "Hey!" Robbie rent lachend weg en Matthy glimlacht.

"Wat nu?" "75 gram suiker. Het moet trouwens allemaal in dezelfde kom, dus druk gewoon weer op aan, dan springt die weer naar 0," zegt Robbie en Matthy knikt. "Nu één eidooier." "Wat, alleen dat gele?" "Ja." "Ha ha! Maar daar heb ik een lifehack voor!" Robbie fronst als Matthy wegloopt. "Wil jij vast een ei breken in een kommetje?" "Uh, ja hoor," zegt Robbie en pakt een ei uit het doosje. Hij doet wat Matthy van hem vraagt en kijkt verbaasd als hij terug komt gelopen met een leeg flesje. Hij draait de dop eraf en knijpt in het flesje waardoor er lucht uit gaat. Hij hangt met de opening van de fles boven de eidooier en zuigt hem zo naar binnen als hij de fles los laat. "Hoppetee!" Hij laat de eidooier in het afgewogen mengsel vallen en Robbie kijkt hem met open mond aan. "Ja, ja, dat had je niet verwacht hè," grijnst Matthy. "Alles behalve." Hij schiet in de lach en Robbie glimlacht.

Als alles gemengd is, is de oven ook voorverwarmd. "Wat nou, als we één kaulo grote koek maken," vraagt Matthy met een grijns. "Nee, nee, dat gaan we dus niet doen. Je hebt ook allemaal van dat mengsel over je gezicht." "Wat? Waar?" Matthy begint over zijn gezicht te wrijven, maar mist alles. "Laat mij," zegt Robbie die zijn handen weg slaat. Robbie komt iets dichterbij staan en Matthy slikt even. Robbie veegt voorzichtig al het mengsel van zijn gezicht af en kijkt dan in zijn ogen. "Is het weg?" "Mhm." Matthy zou het haast niet durven om weg te kijken. Robbie zijn ogen lijken wel een verslaving. Hij wil blijven kijken. Zijn ogen kijken even naar zijn lippen voordat hij terug naar Robbie kijkt. Hij ziet Robbie zijn hoofd iets dichterbij komen, maar dan gaat de deurbel. "Het eten!" Robbie loopt weg richting de voordeur en Matthy voelt zijn hart tekeer gaan. Hoezo deed dit zoveel met hem?