Ik wil je | mabbie

11 | uit

Zenuwachtig loopt Matthy door de woonkamer. Hij gaat vandaag uit de kast komen naar de jongens en hij vind het reten spannend. Hij heeft zoiets natuurlijk nog nooit eerder gedaan. Hij is nu bijna een maandje samen met Robbie, en het is oprecht, de beste relatie die hij ooit heeft gehad. Ze begrijpen elkaar, ze doen kleine, liefdevolle dingen voor elkaar, ze praten veel. Hij is nog nooit met iemand zo open geweest. En dat doet hem echt heel goed. Hij merkt dat zijn mentale gezondheid een stuk beter is dan drie maanden geleden.

"Wat loop jij nou te ijsberen," vraagt Robbie als hij de woonkamer in loopt. Matthy kijkt op en Robbie fronst bij zijn bezorgde uitdrukking. "Wat is er aan de hand lief?" "Ik ga het de jongens vandaag vertellen," zegt hij en Robbie zijn mond valt open. "Echt?!" Matthy knikt. "Oh lieverd toch," zegt hij als hij op hem af loopt en de blonde jongen in zijn armen neemt. "Ik ben heel trots op je." "Ik vind het zo eng Rob," mompelt Matthy zacht. "Weet ik, ik weet het Matt, maar ik ben er bij hè? Ik ben emotionele steun als je die nodig hebt." "Weet ik."

Matthy staart uit het raam als ze naar kantoor rijden. Hij houdt echt van Robbie, hebben ze die woorden al naar elkaar uitgesproken? Nee. Waarom niet? Matthy vind het dood eng. Hij meent het wel. Hij houdt zoveel van die jongen, maar hij blijft bang voor de een of andere reden. Hetzelfde met seksuele dingen, hij durft het gewoon niet. Hij wilt het wel, maar hij zal zelf nooit de eerste stap zetten, omdat hij een bange kip is. Hoe zou dat zijn? Seks met Rob? Nee, niet nu over nadenken, je hebt belangrijkere dingen om over na te denken. Ookal zou Rob zijn blote lichaam, niet verkeerd zijn om over na te denken.

Ze lopen het kantoor in en de andere drie jongens kijken op. "Goedemorgen heren," zegt Milo en Robbie begroet ze vrolijk. Matthy zit diep in gedachten verzonken. "Gaat het goed maatje," vraagt Koen. "Kan ik het vandaag met jullie ergens over hebben," vraagt hij, waardoor hij de aandacht van de rest trekt. "Tuurlijk maatje, wil je dat nu doen," vraagt Milo en hij schudt wild zijn hoofd. "Nee, ik. Ik moet woorden verzinnen," zegt hij. "Geen zorgen, roep maar als je er klaar voor bent," zegt Milo en Matthy knikt.

Robbie kijkt bezorgd naar de blonde jongen. Ze zijn ondertussen al een paar uur op kantoor en hij heeft Matthy alleen nog maar zien nadenken. "Matt," zegt hij zacht als hij naast de jongen is neergeknield. Matthy zijn hoofd schiet in een snelvaart zijn kant op. "Niet zoveel nadenken, je weet hoe ze gaan reageren," zegt hij zachtjes en Matthy knikt. Hij tilt zijn handen op, die verschrikkelijk erg trillen. "Matt," fluistert hij en slaat zijn armen om hem heen. "Het moet nu, anders durf ik niet meer," zegt hij zacht en Robbie knikt. "Moet ik ze roepen?" Hij voelt Matthy knikken in zijn nek. Hij laat de jongen los en kijkt even rond kantoor. Er zijn veel mensen die er niet zijn, maar toch zijn er nog een paar werknemers waarvan Robbie weet, dat Matthy naar een andere kamer wilt. Omdat hij het bij hun niet durft te zeggen.

"Jongens, ga even mee naar de opname kamer boven," zegt Robbie en de andere drie jongens kijken op. Ze knikken en staan vrijwel meteen op. De andere drie lopen voor de twee uit en Robbie loopt achter Matthy, zodat hij zich niet omdraait en het kantoor uit rent. Dat ziet hij namelijk ook wel gebeuren. "Heeft dit met jou te maken Matt," vraagt Raoul en Matthy knikt. Milo en Koen wisselen een bezorgde blik uit met elkaar. Wat is er met hun maatje aan de hand?

"Ik durf het niet te zeggen," zegt hij eerlijk. "Matt, begin gewoon bij het begin, wij zijn hier voor je maatje," zegt Milo en hij knikt voorzichtig. Hij voelt Robbie zijn hand op zijn knie, onder de tafel. Robbie wrijft met zijn duim heen en weer, wat hem wel iets kalmeert. "Ik um," mompelt hij. "Er is iets gebeurd bij het bankzitters feest, van twee en een halve maand geleden," zegt Matthy dan en bij Raoul valt er een last van zijn schouders. Matthy weet eindelijk wie hij is. "En daardoor heb ik de afgelopen twee en een halve maand, mezelf helemaal opnieuw moeten ontdekken."

"Wat is er gebeurd dan?" "Ik heb met iemand gezoend daar," zegt Matthy en Milo en Koen knikken. "En die persoon, was geen meid. Ik heb daarna misschien wel de zwaarste weken van mijn leven gehad, maar ook de makkelijkste. Ik ben erachter gekomen, dat ik op jongens val en niet op meiden. En eigenlijk ook nooit op meiden gevallen heb. En ik weet niet waarom ik hier zo moeilijk over aan het doen ben. Maar het heeft zegmaar wel een groot impact op mijn leven gemaakt. Ik heb hier nachten om gehuild, gejuicht, gepraat, om kunnen springen, veel over nagedacht. Maar ja," zegt Matthy. Tranen staan in zijn ogen en voor het eerst sinds zijn zegje, durft hij op te kijken.

Raoul kijkt hem aan met een trotse glimlach, net zoals Koen. En Milo? Die is aan het huilen. "Matt toch," brengt Milo uit die opstaat. Hij loopt om de tafel heen richting de jongen, waardoor Matthy automatisch ook op staat. "Ik ben zo ontzettend trots op jou. Het is niet niks om dit te vertellen," zegt Milo als hij de kleinere jongen om de nek vliegt. "Ik wist ook wel dat jullie me gewoon zouden accepteren, want we hebben ons Rob natuurlijk ook, die hartstikke gay is. Maar er bleef een angst," zegt hij met een bibberige stem. Al snel heeft hij Raoul en Koen ook geknuffeld, waarna er een groepsknuffel volgde en zitten ze weer aan de tafel.

"Maar mijn vraag is nu eigenlijk, heb je iemand op het oog," vraagt Koen met een grijns. "Um, dat is misschien deel twee van dit verhaal?" "OH! We hebben juice! Komt u maar door," grijnst Milo. Hij keekt even naar Robbie die hem met een geschokte uitdrukking aan kijkt. Robbie had niet verwacht dat hij dat ook ging vertellen. Robbie knikt onopvallend, waardoor Matthy terug kijkt naar de rest. "In de afgelopen twee en een halve maand, heeft eigenlijk dezelfde persoon, met wie ik dus heb lopen tongen bij het feestje. Mij hier, heftig doorheen geholpen. Met hem heb ik alles kunnen uitvogelen, of het nou wel zo was, niet zo was, etc. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik na de eerste paar kusjes eigenlijk al zwaar verliefd op deze jongen was," legt Matthy uit. "Aww! Wat cute," zegt Koen.

"En die woorden heb ik ook met hem uitgewisseld, misschien niet meteen, omdat ik dat niet durfde," zegt hij eerlijk en Robbie knijpt in zijn been. "En bijna een maand geleden, kregen we een relatie," zegt hij en Koen en Milo beginnen te juichen. "Wacht even, wij kennen deze persoon natuurlijk, want hij was bij het bankzitters feestje. Met wie heb je nu een relatie," vraagt Koen verward. "Een vrij kleine, maar wel hele leuke Brabander," zegt Matthy en meteen kijken ze allemaal naar Robbie, die alleen maar schijnheilig kan lachen. "WAT ECHT," roept Milo en Robbie knikt. "Roelie toch," lacht Robbie. Raoul heeft de tranen over zijn wangen lopen. "M'n kinderen," huilt hij en de andere vier lachen. "Kijk hem eens, die trotse papa," lacht Milo.

"Maar jullie hebben oprecht een relatie," vraagt Koen en ze knikken. Koen kruipt nog net niet over de tafel heen om ze een knuffel te geven. "Kom op jongens, even een nieuwe groepsknuffel, dit moet even," zegt Raoul snikkend. "Ah Roelie toch," lacht Matthy, die hem om de nek vliegt. De andere drie jongens voegen zich al snel aan de knuffel toe. "Ik vind dit oprecht zo leuk voor jullie," zegt Koen. "Ik ben ook echt mega blij voor jullie. Jullie verdienen het ook," zegt Milo. "Ik hou van jullie jongens," zegt Matthy met een kleine snif. "Niet jij ook al huilen," snikt Raoul. "Kan er niks aan doen man," lacht hij door de tranen heen. Hij had zich geen betere vrienden kunnen wensen.