Caro liep na de toespraak van de burgemeester snel terug. Maar in plaats van haar eigen huis binnen te gaan klopte ze aan bij Emma De Grinch. Ze hoorde wat gerommel binnen wat gevolgd werd door voetstappen in de gang. Ze hoorde iemand aan het slot prutsen en toen de deur open ging stond ze oog in oog met Emma. "Euh hallo..." zei Caro zenuwachtig, "Merry Christmas" vervolgde ze terwijl ze de verpakte halsband voor haar hondje uit haar tas haalde en het aan Emma gaf.
Emma nam het cadeau aan en stelde voor aan Caro om binnen te komen. Ze gingen in stilte aan de tafel zitten en Emma opende het cadeau. "Een halsband? Is dit voor Dramalama?" vroeg ze verbaasd. Caro knikte enthousiast als antwoord. "Oh... nou, bedankt," zei De Grinch terwijl ze probeerde een normale houding aan te nemen. "Wat kom je hier eigenlijk doen? Ik neem aan dat je niet gewoon komt om mij deze halsband te geven?" vroeg ze vervolgens. Caro schudde haar hoofd: "Ik kom om te zeggen dat je tot ereburger benoemd bent dit jaar"
Emma keek geschrokken toen Caro deze woorden uitsprak. "Ik? Ereburger?" vroeg ze verbaasd.
"Ja ik stelde het voor aan de burgemeester en hij ging akkoord. Er was wel één voorwaarde: Je moet zondag om stipt 10 uur op de markt zijn om gekroond te worden tot ereburger" legde Caro uit.
"Oh... ik denk niet dat dat zo'n goed idee is. Ik ben al 20 jaar men huis niet meer uitgekomen overdag tenzij het was om dramalama uit te laten" antwoordde De Grinch snel.
"Kan je het niet gewoon proberen?" probeerde Caro haar te overtuigen.
"Nee Caro."
"Alsjeblieft?"
"Nee! Nee is nee! En wil je nu alsjeblieft weg gaan" riep Emma geïrriteerd.
"Maar-" probeerde Caro nog maar Emma luisterde niet meer.
Teleurgesteld liep Caro terug naar huis.
Emma plofte gefrustreerd neer in haar zetel. Ze had spijt dat ze zo boos geworden was op het kleine meisje.
Het was eigenlijk heel lief van haar om een kerstcadeau te komen brengen. De laatste keer dat ze nog een kerstcadeau gekregen had was 20 jaar geleden...
*20 jaar eerder*
POV Emma: Doordat Emma en Camille steeds vaker afspraken om samen huiswerk te maken en te studeren waren ze goede vriendinnen geworden. Vandaag gingen ze op school kerstkoekjes maken. Toen Camille de klas binnenliep zag ze Emma vanachter alleen zitten en ging ze ernaast zitten.
"Tadaa!" zei Camille terwijl ze een zelf-verpakt kerstcadeau uit haar boekentas haalde en het aan Emma gaf. Ze nam het cadeautje nieuwsgierig aan en opende het. Het was een versierde fotokader met een foto van hun 2 erin. "Dankje, ik vindt het heel mooi" zei Emma blozend. De jongen die voor hen zat in de klas draaide zich om en merkte op dat Emma compleet rood geworden was. "Hé Emma, waarom is je kop zo rood? Ben je verliefd op Camille ofzo? Ben je een vuile lesbo ofwa?" riep de jongen zo luid dat hij de aandacht trok van een paar andere kinderen in de klas.
"Wat? Emma, val jij op vrouwen?" riep iemand anders terwijl die een vies gezicht trok. "Dat is echt marginaal." merkte nog iemand op. "Ew, dat is echt raar!" zei nog iemand terwijl die haar een duw gaf. "Ik heb altijd al gedacht dat er iets flink mis was met haar" hoorde ze nog iemand zeggen. Angstig keek Emma naar Camille die gewoon in stilte bleef zitten en naar de bank staarde. Emma voelde tranen in haar ogen op komen en wist niet goed wat te doen. "Oh kijk, de lesbo gaat huilen!" riep de jongen lachend.
Emma voelde een traan over haar wang rollen. Ze stond op en liep het klaslokaal uit. Maar eenmaal in de gang stopte ze niet en liep ze verder naar buiten, over de speelplaats, door de poort, en ze stopte pas met lopen toen ze haar huis bereikt had. Ze zwoor nooit nog een voet buiten haar huis te zetten en Kerstmis voor altijd te haten na die dag...
