10 dagen - ft. bankzitters

deel 1 ◇ 15e

Matthy pov

Het is bijna kerst en ik denk dat ik nog nooit zo weinig zin heb gehad in kerst. Ik woon pas net in Utrecht en ik heb nog geen vrienden waardoor ik mij best alleen voel. Je denkt misschien waarom ga je niet gewoon naar je familie? Ja, nee. Die zijn in Duitsland. Ze vroegen of ik mee wouw, maar ik heb afgewezen. Het is vandaag 15 december dus ik heb nog 10 dagen om iets van vrienden te vinden. Ik zit op dit moment op mijn bank in mijn kleine huisje in het centrum van Utrecht. Het is nog maar half 7 maar het is al wel donker. Ik besluit naar buiten te gaan om te kijken of daar misschien een plekje is om te eten. Als ik naar buiten loop zie ik overal kerst verlichting dat weerkaatst op de natte weg. Het geeft me een warm gevoel en het brengt toch een klein lachje op mijn gezicht. Ik loop even rond tot ik bij een klein zaakje aankom waar ik een groepje jongens van mijn leeftijd zie zitten. Ze zijn aan het lachen en ze zien er erg gezellig uit. Ik loop naar binnen en ik word gelijk enthousiast begroet, door de medewerkers maar ook door de jongens. Ik bestel wat te eten en neem dan plaats aan het tafeltje naast het groepje jongens. "Ben je hier alleen?" Vraagt een van de jongens dan ineens. Hij heeft een baard en hij ziet er erg aardig uit. Ik knik. "Ja, ik woon hier nog niet zo lang." Leg ik uit. "Kom maar bij ons zitten!" Zegt een andere bruin harige jongen. Ik glimlach en schuif dankbaar aan. "Heb je ooit een pizza marjolein op?" Vraagt een half kale jongen. Ik kijk hem verward aan. "Marjolein..?" Vraag ik. Ze beginnen te lachen en dan roept diezelfde jongen "Doe ons nog maar een marjoleintje!" Ik lach zachtjes en niet veel later krijg ik een Turkse pizza in mijn handen gedrukt. "Wat is er zo speciaal aan?" Vraag ik starend naar de pizza. "Neem maar gewoon een hap." Zegt een rood harige gozer. Ik kijk ze twijfelend aan maar neem dan toch een hap. "Wat de fak dit is zo lekker!" Zeg ik met een volle mond. "Precies!" Zegt de kale jongen. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraagt de jongen met baard dan ineens. "Ohja, ik ben matthy." Zeg ik. Ze knikken. "Ik ben Raoul en dat zijn Robbie, Milo en Koen." Legt hij uit. Ik knik en kijk ze allemaal even kort aan. Ze zien er echt aardig uit. We eten ons eten op en als we klaar zijn betalen we en lopen we naar buiten. Het is koud maar het regent niet. Het ziet er gezellig uit met alle lichtjes. "Ga je ook mee?" Vraagt Robbie dan ineens. "Waarheen?" Vraag ik. "Bioscoop!" Schreeuwt Milo. Ik lach zachtjes en knik. "Als jullie dat goed vinden." Zeg ik. "Natuurlijk!" Zegt Raoul. We beginnen met z'n alle te lopen naar de bioscoop en als we aankomen gaan we naar binnen en kopen we allemaal een kaartje en kopen we war snacks. We gaan naar de zaal en zien dat we tot nu toe de enige zijn. We gaan helemaal bovenaan zitten. "Nou, wat heb ik hier toch zin in." Zegt Milo. "Nou, doe eens niet zo negatief. Het word hartstikke leuk!" Zegt Raoul die hem een vaderlijk klapje op zijn been geeft. Milo rolt met z'n ogen en dan gaan langzaam de lichten uit. "We zijn de enige?" Zeg ik verward. "Ja, maar dat is niet zo gek, het is half 9 op een donderdag avond." Zegt Robbie. We lachen allemaal en dan begint de film. De eerste 20 minuten zijn we stil en kijken we naar de film maar na die 20 minuten zijn Milo en Robbie er wel klaar mee. Ze staan op en beginnen te dansen op het kerst liedje dat ondertussen is begonnen met spelen. "SANTA TELL ME IF YOURE REALLY THERE" Schreeuwen ze. "Het is hier geen concert!" Schreeuwt Raoul. De jongens negeren hem en blijven door dansen. Ik lach zachtjes en dan pakt Koen mijn pols en neemt mij ook mee naar beneden. We beginnen ook mee te dansen en te zingen en Raoul blijft zitten met een glimlach terwijl hij ons filmt. Als het liedje voorbij is zak ik lachend op de grond net als de rest. Daar liggen we dan. Ineens horen we een deur open gaan en zitten we allemaal binnen no-time rechtop. "Ik moest jullie wegsturen vanwege geluidsoverlast." Zegt de bewaker ongeïnteresseerd. We beginnen te lachen en rennen dan snel de bioscoop uit. Als we buiten komen komt niet veel later Raoul naar buiten met al onze jassen en snacks. We beginnen te lachen en nemen dan onze spullen aan. "Dat was een leuke film." Zegt Milo. Robbie lacht luid en dan beginnen we weg te lopen. "Iemand nog een leuk plan?" Vraagt koen. Ik schud m'n hoofd en niemand heeft echt een goed idee. "Nou, laten we dan maar naar huis gaan." Zegt Milo. "Ja, misschien kunnen we morgen wat leuks doen?" Vraagt Raoul. Iedereen knikt en ik pak mijn telefoon erbij. Ik open Google maps en zie dat ik best ver van mijn huis af ben. Ik zucht en stop dan mijn telefoon weer weg. "Wat is er?" Vraagt koen. "Ja, ik ben echt een half uur lopen van mijn huis af." Zeg ik. Ze kijken me met medelijden aan en dan zie ik robbie zijn ogen oplichten. "Wacht! Waar woon je?" Ik leg kort uit waar ik woon en robbie heeft een idee. "Ik woon daar echt 2 minuten vandaan, en ik heb hier m'n fiets staan, dus ik kan je brengen?" Vraagt hij. Ik knik, "Weet je dat zeker?" Vraag ik. Hij knikt enthousiast en ik glimlach naar hem. "Oke, top. Dankjewel." Zeg ik. Hij knikt en dan zeggen we gedag. "Wacht! M'n nummer. Hier." Zeg ik en ik geef mijn telefoon aan Raoul. Hij typt zijn nummer in en stuurt dan een berichtje. Ik glimlach en spring dan achterop bij Robbie. "Doei! Tot morgen dan waarschijnlijk." Zegt Milo. Ik knik en dan begint Robbie te fietsen. Ik schrik en pak dan snel zijn lichaam vast. Robbie begint te lachen en ik haal beschaamd zijn middel los. "Het is goed hoor. Hou maar vast, als je wilt." Zegt hij. Ik sla langzaam mijn armen weer om hem heen. "Hoelang is het fietsen?" Vraag ik dan. "Ik denk 20 minuten ofzo." Zegt Robbie. "Oke." Zeg ik. "Dus, waar kom je vandaan?" Vraagt Robbie. "Ameide. Jij?" Zeg ik. "Ik kom uit Brabant." Zegt hij. Ik glimlach als ik zijn accentje hoor, die me eigenlijk al eerder was opgevallen maar nog niet overna had gedacht. "Maar, ameide. Waarom ben je Hier gaan wonen dan?" Vraagt hij. "Ik had een nieuwe start nodig." Leg ik uit. "Ah oké. Is er iets heftigs gebeurd, of was het gewoon voor een refresh?" Vraagt hij. "Niet perse heftig.. maar ik weet niet of ik het je kan zeggen." Zeg ik. "Oh, oke. Maar ik zal je echt niet judgen hoor. Ik vind echt alles prima." Zegt hij. "Ja wat boeit het eigenlijk ook. Ik ben homo." Floep ik eruit. "Echt!? Ik ook!" Zegt Robbie verrast. "Nee echt!?" Vraag ik verbaasd. "Mhm!" Zegt hij enthousiast. "Cool." Zeg ik dan zachtjes. We zijn stil en na 20 minuten komen we eindelijk aan bij mijn huis. "Echt heel erg bedankt voor het brengen, Robbie." Zeg ik dankbaar. "Natuurlijk, geen probleem. Ik vond het erg gezellig met je Matt, ik hoop dat ik je morgen weer zie." Zegt hij. Ik glimlach. "Ik vond het ook gezellig met jullie. Nog een keer bedankt, en tot morgen!" Zeg ik, en ik draai me om naar mijn deur. Ik loop naar binnen en zucht gelijk alle stress eruit. Ik vond het erg gezellig, maar ik heb nog nooit zo sociaal gedaan in 1 avond. Ik loop door naar mijn badkamer en neem even een snelle douche. Als ik klaar ben doe ik wat comfortabele kleding aan en ga in mijn bed liggen. Ik pak nog even mijn telefoon erbij en zie dat ik wat appjes heb van onbekende nummers.

Bankzitters

+31 383829292 ~ Raoul
Hey matthy!

+31 202839445 ~ Milo
Ewa josti

+31 272910343 ~ Koen
Fakka

+31 123356922 ~ Robbie
Halleuu

U:
Hey jongens

Ik glimlach als ik zie dat ik ben toegevoegd in hun groepsapp. Ik voeg ook snel alle nummers toe en sluit dan mijn telefoon af. Dit was zo'n leuke dag. Ik hoop dat deze jongens niet snel verdwijnen want ik denk niet dat ik me ooit zo snel comfortabel heb gevoeld bij een groep mensen.

-
Nou mensen, dit was deel 1. Vanaf nu komt er (hopelijk) tot aan 1e kerst elke dag een hoofdstuk online. Ik ga heel erg m'n best doen en de volgende 3 staan al klaar, maar ik hoop dat jullie deel 1 leuk vonden ❤️