10 dagen - ft. bankzitters

deel 7 ◇ 21e

Matthy pov

Ik word wakker met knallende hoofdpijn. Ik ga langzaam rechtop zitten en merk dat Robbie naast mij zit. Hij is wakker en zit op z'n telefoon. Hij kijkt een beetje moeilijk. "Goeiemorgen." Zeg ik met een schorre stem. "Oh, je bent wakker. Heb je veel hoofdpijn?" Vraagt Robbie. Ik knik. Niet alleen hoofdpijn, ik voel me geheel kut. "Ik pak even een pijnstiller voor je." Zegt hij en hij staat op en loopt weg. Nog geen 5 minuten later komt hij terug met een ontbijtje en een pilletje. "Hier, eet dit maar." Zegt hij. Ik knik en neem het eten aan "dankjewel rob." Ik neem een hapje van het broodje en slik vervolgens het pilletje in. Als ik klaar ben kijk ik even goed naar robbie. "je zit ergens mee, dat zie ik aan je. wat is er aan de hand?" vraag ik. hij staart me aan en langzaam ontstaan er tranen in zijn ogen. ik sla mijn armen om hem heen en trek hem dichterbij mij. "wat is er liefie?" vraag ik terwijl hij zijn tranen laat stromen. ik wrijf zachtjes met mijn handen over zijn armen heen. wat kan er gebeurd zijn in één avond dat hem zo kapot maakt? wilt hij dit niet? wilt hij ons niet? "rob praat alsjeblieft met me, je maakt me bang." zeg ik bezorgd. langzaam komt hij omhoog en staart hij mij aan. "matt- ik-" het lukt hem niet om uit zijn woorden te komen. ik kijk hem nog bezorgder aan en pak zijn handen vast. "robbie wat is er aan de hand?" vraag ik. hij pakt zijn telefoon erbij en drukt wat dingen in. ik kijk hem verward aan tot ik zijn telefoon in mijn handen gedrukt krijg. het zijn insta storys, veel insta storys, maar allemaal met hetzelfde filmpje. het filmpje is van gisteren avond, van toen ik en robbie aan het zoenen waren. "rob het spijt m-" hij onderbreekt me met een zoen en kijkt me dan diep in mijn ogen aan. "nee. geen sorry. het is niet jouw schuld. we deden het samen, en ik wil ons. ik ben blij met ons. blij met jou. ik wil dit niet kwijt." zegt hij. het laat me glimlachen, maar al snel verdwijnd die. "maar ik snap het niet- waarom ben je dan zo vanstreek?" vraag ik. "het is gewoon- ik had het zelf willen vertellen en ik had jou- nee, ik had ons nog even voor onszelf willen houden en dat word gewoon zonder toestemming van mij afgenomen en ik weet dat het mijn eigen schuld is maar het is gewoon zo kut." zegt hij gefrustreerd en verdrietig. ik trek hem opnieuw in een knuffel en geef hem een kusje op zijn hoofd. "ik snap het rob, dat is ook verschrikkelijk. het zou niet je eigen schuld moeten zijn en mensen moeten gewoon weten dat wat ze doen veel effect heeft op andere. maar ik ben heel blij dat je ons niet wilt opgeven, want dat wil ik ook absoluut niet." zeg ik en ik voel hem iets meer ontspannen. "bedankt matt.." zegt hij in mijn borst. het is stil en zo blijft het ook voor een tijdje. we zitten gewoon met zn tweeën en het voelt vredig. na een tijdje gaat robbie weer rechtop zitten. "ik ga even douchen." zegt hij moe met een schorre stem. ik knik en wrijf nog een laatste keer over zijn hand voordat hij uit zijn bed stapt. "rob?" vraag ik dan zachtjes. hij knikt en kijkt me aan. zijn ogen zijn rood en hij heeft grote wallen. "als je wilt dat ik naar huis ga mag je dat gewoon z-" begin ik. "nee, blijf hier alsjeblieft." onderbreekt hij me. ik glimlach en knik. "begrepen. ga maar douchen, ik blijf hier." zeg ik. hij knikt en glimlacht terwijl hij omdraait. hij loopt de kamer uit waarna ik besluit ook maar een keer op te staan. ik loop naar beneden en ga naar de keuken waar ik een beetje rond kijk. zal robbie al ontbeten hebben? ik denk het niet. ik pak 2 botterhammen en doe die in het brood rooster. als ze klaar zijn doe ik er wat chocopasta op omdat ik hem ooit heb horen zeggen dat hij dat erg lekker vond. wanneer ik het bordje neerzet aan de keukentafel komt robbie binnen. ik kijk hem aan en hij ziet er al iets beter uit dan eerst. "ik ging er vanuit dat je nog niet gegeten had, dus ik heb dit voor je gemaakt." zeg ik. hij komt naar me toe lopen en geeft me een knuffel. "dankjewel matt." zegt hij terwijl we beide gaan zitten. hij is erg knuffelig vandaag, maar daar heb ik absoluut geen problemen mee. hij neemt een paar happen maar dan stopt hij. "matt sorry- ik kan het niet." zegt robbie. ik weet gelijk dat hij zijn eetproblemen bedoeld. "het is oke, ik ben erg trots en blij dat je het geprobeerd hebt." zeg ik. hij glimlacht klein en laat dan zijn hoofd op mijn schouder vallen. "wil je nog iets doen vandaag?" vraag ik na een tijdje. ik voel hem zijn hoofd schudden. "hmmnee" zegt hij. "oke, dan gaan we gewoon de heledag op de bank vegeteren." zeg ik. hij giechelt zachtjes en dan lopen we naar de bank waar we op ploffen. "film?" vraag ik. "ja, een foute kerstfilm!" zegt robbie. ik lach zachtjes en zet dan home alone op. als we halverwegen de film zijn besluit ik mijn telefoon te checken aangezien dat misschien wel slim is nadat dat filmpje rond is gegaan. ik zie dat mijn moeder en broertje mij hebben geappt, en verder alleen wat appjes in de groepsapp van de jongens.