Soulmates / Vimma

Ziek?

~ Vince~

Ik kom aan bij mij thuis en ga richting de keuken. Wat is het raar dat hier niemand is bedenk ik me. "mama, papa" roep ik, niemand antwoord. Ik loop naar de slaapkamer van mijn ouders om te  kijken of mijn moeder daar ligt, maar ook daar is niemand. Terug in de keuken zie ik op mijn gsm een bericht van mijn vader met: Hey Vince, ik en mama zijn naar de dokter want ze voelde haar niet zo goed. Ik antwoord en zie dat Emma me ook een bericht heeft gestuurd. Ik antwoord vlug dat ik goed ben aangekomen. Ik twijfel of ik zou zeggen dat mijn moeder niet zo goed is.

Een maand later

~ Vince~

Mijn moeder is al een tijdje niet zo goed, maar ik weet niet hoe dat komt. Ik en Emma rijden elke dag samen naar school en naar huis. Ik vind het echt leuk met haar. Ik wou dat ik ze al eerder had ontmoet. Ik hoorde dat ik een bericht kreeg maar vond mijn gsm niet. Na een kwartier zoeken vond ik hem en zag dat het Emma was.

E: Hoi
E: Nog iets te doen vandaag?
V: Hey
V: niet echt.
E: heb je zin om af te spreken?
V: tuurlijk
E: Kom maar naar mij
V: ok, ik kom
V: tot straks

~ Emma~

Ik ben echt blij dat Vince komt. Ik zeg het even tegen mijn moeder en wacht tot Vince komt. Ik hoor de deurbel en ren naar de deur. Ik zie Vince staan en laat hem binnen. Hij is helemaal bezweet. " Snel gefietst?" vraag ik " hoe sneller, hoe liever é" zegt  hij. Ik glimlach en  vraag of hij iets moet drinken. " een cola graag" zegt hij. Ik haal twee cola's en stel voor om naar mijn kamer te gaan. Vince was er al. IK zie hoe hij gespannen op zijn gsm kijkt. Ik vraag of er wat is. Hij schudt van niet. "zeker" vraag ik, want ik heb door dat er toch iets is denk ik. " eigenlijk wel" antwoord hij. Ik zie hoe zijn gezicht verandert en dat hij het moeilijk krijgt. "als je er niet wilt over praten is dat ook goed hoor" zeg ik. " het is gewoon.... mijn moeder is al een tijdje niet zo goed en.... ze denken dat ze kanker heeft" zegt hij. Ik zie hoe de tranen over zijn wangen lopen. Ik geef hem een knuffel en hij begint nog harder te wenen op mijn schouder. Ik probeer hem te troosten door te zeggen dat het allemaal wel goed komt en ik veeg zijn tranen van zijn wangen. "dank je Emma" zegt hij zacht. Ik lach en geef hem nog een korte knuffel.