Cadılar Bayramı -Jensoo ♬ ⋆

Bolum 15🎃 Geldim Sevgilim[Final]

Dokunamadigin birisine bu kadar baglanabilir miydi bir insan? Ya da dokunmanin hic bir anlami yok mudur ask icin? Ask icin mesafeler var midir? Aradaki engeller var midir?

Sorularimin cevabi asla ne bir romana sigar ne de bir destana...

°°•°°

Bekledigini biliyordum. Bekletmeminde bir luzumu yoktu. Hemen kalktim. Ailemle son ama guzel bir gun gecirmek istedim. O gunumu sadece onlara ayirdim. Baska kimseyi dusunmedim. Kahvaltilarda olan o mutlu gulumseyen yuzler , kahkalar , anlatilan anilar hepsi benim iyilesmemi saglamisti. Hepberaber musmutlu bir kahvalti yapmistik. Yemekten sonra bir yerlere gidelim demistim. Boyle bi planlari yoktu belliki ama hayir demediler. Annem herkes hazirlansin! Diye bagirinca
Hemen odama hizla gittim. Herkes arabaya bindiginde nereye gidicegimizi tartisiyorduk. En sonunda lunaparka karar verdik. Kucukken en sevdigim yerdi. Arabayi park etmistik. Yavas yavas etrafa bakarak yuruyorduk. Uzun zamandir gelmedigimi farketmistim.etraftaki cocuklarin gulerek eglenmeleri cok mutluluk vericiydi. Ilk carpisan arabalar  sonra donme dolap derken aksami etmistik. Arabayi almaya giderken elmasekeri satan bir yer gordum. Kosa kosa dukkana girdim ve bir tane aldim. Kucuk bir cocuk gibi gecirmistim o gunumu can yakici tarafi son gunumdu...

Eve vardigimizda herkes ustunu degistirip salona geldi. Kutu oyunlarindan oynamaya karar verdik. Tatli atismalar ve rekabet...

Oyunu oynarken herkes kahkalara boguluyordu. Kosede birisinin bana gulumsedigini gormustum. Jennieydi o gelmisti. Ona bakip gulumsedim ve onume donup oyunumu oynamaya devam ettim. Saat cok gec olmustu. Herkes esniyordu. Odalarimiza dagildik. Yataga uzandim. Jennieyi dusunerek uyuyakaldim.

Gunesin yuzumu yakan isiklariyla gune basladim. Yuzumu yikadim. Ve mutfaga gittim. Herkes yemege oturmustu bende oturdum ve ayni neseyle yemek yemege basladik. Anneme gidip disari cikacagimi soyledim. Ama ondan once butun aileme sarildim. Odama gidip ustumu degistirdim. Disari ciktim. Herkes neseyle dolasiyordu. Deniz kiyisina gittim. Bir bank bulup oturdum. Onume butun benligimi koyarak dusundum. Ben oldugumde ailem beni unutacakti , tum dunya beni unutacakti. Jennie vardi. Sonu deniz olan ucurumun basinda beyaz elbisesiyle beni bekliyordu. Ona dogru yurudum. Tam ona sarilcakken gitti. Ucurumun basina gittim. Kollarimi actim ve konusmaya basladim.

"Jennie sevgilim geliyorum"

Hayatimdaki umutlar beni arkaya itmisti. Hayatim gozlerimin onunden gecti. Tum kirginliklarim tum mutluluklarim... ailem, arkadaslarim
Hepsinin beni unutcak olmasi aci verici bir gercekti. Gozlerimi sikica kapattim. Kendimi olumun pencesine attim...

Gozlerimi actigimda bembeyaz bir odada uyanmistim. Ustumde beyaz bir elbise vardi yere degiyordu. Penceresi acikti. Kus civiltilari sakinlige sebep oluyordu. Piyano sesi geldi. En sevdigim melodi caliyordu. Odandan ciktigimda anladimki burasi koskoca bir saraydi. Piyano sesine dogru gittim. Sarayin ust katinda daha hic gormedigim kadar guzel olan bi odadan geliyordu. Kapiyi actim ve jennie piyano caliyordu. Bana dondu ve gulumsedi. Yanina gidip oturdum. O piyano calarken evimden daha guvende hissettigim omzuna basimi koymustum. Ellerimi tuttu ama oyle bir tuttuki artik olum bile bizi ayiraz der gibiydi. Nihayetinde oyleydi. Ikimizde dunya gercekliginden silinmistik. Sonsuzlugun arasinda kalmistik. Gozlerimi kapattim ve kendimi ona biraktim. Artik ona kavusmustum. Evet artik kimse bizi ayiramazdi sevgilim. Ölüm bile...

🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃

Ne demisler her guzel bir seyin sonunvardir diye bu ficimizin sonuna geldik. Ama uzulmeyin ywni ficler yazicam takipte kalin saglikla kalin... <3

Instagram:jensoowlq

🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃