LONELY / Yarı Texting

0.4

Selam bebişlllleerr

Ben geldim ayoll!

Bu sefer uzatmayayım da bölüme geçin, keyifli okumalar💥

🎶Bölüm şarkısı: Skapova- Sen misin o?🎶

.

.

"Sosyalleşme kuralı iki: Gizer hayatında olsun."

Yapamamıştım.

Onlar ile kaykay kayıp eğlenmeyi reddetmiştim.

Karnımın ağrıdığını ve eve gideceğimi söylemiştim.

Tam bir aptaldım ama her şey istediğim gibi olmuyordu.

İnsan içinde olmayı seviyordum, espriler yapmayı, konuşmayı, bir şeyler dinlemeyi, güzel ve dolu dolu vakit geçirmeyi. Her zaman bunu istemiştim zaten ben. Fakat bazen sizin hayatınız sizin kontrolünüzde olmaz.

Konuştuğumda arkadaşlarımın beni dinlememesi, esprilerime ve fikirlerime göz devirmeleri, sözlerimi yarıda kesmeleri başta benim için hiçbir şeyken, zamanla annem ve babamın ayrılması, o noktada ikisinin de beni istememesi her şeyin canımı en acıttığı ve gerçeklerin yüzüme en saf haliyle vurulduğu yerdi.

İnsanlar beni istemiyordu, duygularım umurlarında değildi, sevilmiyordum.

Sonra bana yeni bir ev aldılar. Tek başıma yaşayacağımı söyledikleri.

Hoş, iki gün içinde yatak odam, salon ve mutfak tamamlanınca kalan odalar ile uğraşmadan farklı ülkelere gitmişlerdi.

Yeni evimin ilk gününde, daha adam gibi düzenlenmemiş odamda saatlerce çığlık ata ata, kendimi hırpalaya hırplaya, gerçekleri görmüş olmanın verdiği acıyla saatlerce ağladım.

O günün sabahında ise asla eski ben olamadım.

Ailemi seviyordum, onlardan nefret ettim.

Arkadaşlarım denilen insanlarla her gün konuşuyordum, her biriyle iletişimimi kestim.

Her dakika gülüyordum, aylarca duygusuz bir insan gibi takıldım.

İnsanları seviyordum, her birinden uzaklaştım.

Güven duygum vardı, yok oldu.

Yalnızlıktan nefret ediyordum, yalnızlığın ortasına düştüm.

Eğlenceliydim ve bunu dışarıya yansıtırdım, şimdi insanlar beni bir ruhtan farksız görüyorlar.

Tek bir şey değişmedi belki de; kendimi her daim sevmeye devam ettim.

Aylarca duygusuz dolandım sonra dedim ki, yetmedi mi? Kendime bunu yapmamaya karar verdim.

Evet insanlardan uzakta kaldım, yalnızlığın ortasına battım ama her gün kendimi gülümsetmek için sevdiğim şeyleri buldum. Her birinden bir sürü aldım. Kitapların bana hayatı sevdirdiğini fark ettim, kendime ufak bir kütüphane dizdim. Müziğin beni anladığını fark ettim, her daim müzikle yaşar oldum.

Ben bu yolda kendime olan sevgimi her daim kendime anlattım.

Dedim ki kendime "Onlar seni sevmiyor ama sen kendini sevmelisin."