This is mine. - Arcen

Merhaba yeni çocuk.

Yıl 2005.
8. Yaş.

Arif büyük evinin bahçesinde köpeği bonnie ile birlikte oyun oynuyordu. Babası kısa bir süreliğine evden ayrılmıştı ve oğlunu dadısına emanet etmişti. Babası Arif'e yeni bir arkadaş getireceğini söylemişti. Arif köpeği ile oynarken kapı açıldı. Arif merakla kapıya doğru koşmaya başladı ve hemen babasına sarıldı.

"Hoş geldin baba!"

"Hoş buldum oğluum. Bu üstün başının hâli ne be oğlum hep çamur olmuş?"

"Bonnie ile oynuyordum baba."

"Anladım. Bak sana kimi getirdim!"

Sabahtandır orada dikilmiş onları dinleyip izleyen büyük çocuğa baktı. Bir güzel süzerek sırıttı ve elini uzattı.

"Ben Arif! Ve sende.."

"Cenan."

Arif kocaman bir şekilde gülümsedi. Cenan'ın yüzünde hiç bir tepkime olmamıştı. Bomboş bakıyordu öyle. Arif'in babası Aykan bey iki çocuğa da baktı.

"Cenan gel senin odanı göstereyim. Arif sen de koltuğa oturarak bizi bekle."

Arif kafasını sallayarak koltuğa oturdu ve babasıyla yukarıya çıkan çocuğa bakıp gülümsedi. Cenan yukarıya çıkarken arkasına baktı ve kendisine gülümseyen çocuğa göz devirdi. Arif bunu fark edince gülümsemesini soldurup yerine somurtmuş bir yüz ifadesi takındı. Kollarını birleştirip sarkan ayaklarını salladı. Dudağını büzüp kendi kendisiyle konuştu.

"Aptal.. çocuk!"

Bir süre sonra babası ile birlikte inen çocuğu gördü ve tekrar aynı pozisyonu aldı. Aykan bey Arif'i görünce yanına oturdu Cenan ile.

"Arif, ne oldu oğlum? Yine neye küstün bakayım?"

Arif daha da dudağını büzerek babasına arkasını döndü aynı pozisyonda. Cenan anlamış bir şekilde baktı ona.

"Aa, babana arkanı mı dönüyorsun sen? Bunun bir cezası olmaz mı Arif?"

Diyip Arif'i gıdıklamaya başladı. Arif hafif gıdıklansa da gülmedi ve babasının elin çekti. Babası garip garip baktı ona.

"Arif? Ne oldu oğlum söyle."

Cenan ilk Arif'e daha sonra Aykan bey'e baktı.

"Aykan baba, bana küsmüş o."

"Aa niye ki?"

"Ona gülümsemediğim için."

Arif daha da bağladı kollarını. Cenan hafif bir şekilde eğildi ve Arif ile birlikte yüzünü hizaladı. Arif yüzünün yakının da ki yüze bakarak dil çıkardı. Cenan hafif bir şekilde güldü daha sonra tekrar Arif'e baktı ciddiyetle.

"Hadi küsme, özür dilerim sana gülümsemediğim için."

Arif hafifçe kıkırdadı ve Cenan'ın burnunu sıktı.

"Arif!"

Arif oturduğu yerden bir hışımla kalktı ve Cenan'a tekrar dil çıkarıp yukarıya kaçtı. Cenan gülerek onu yakalamaya çalıştı ancak Arif ondan hızlıydı. Aykan bey ise onlara bakıp gülüyordu ve birden telefonu çaldığında açıp baktı.

En son Cenan Arif'i yakalayıp yatağa uzandırdı ve gıdıklamaya başladı.

"Ya Cenan!"

"Cenan mı? Ben senden büyüğüm bir kere!"