"Zaaf'ım olduğunu bilmiyor musun?"
"O yüzden yapıyorum ya zaten."
UYARI!: Bu hikaye Eşcinsellik, +18, kan ve şiddet, argo, feminizm, omegaverse ve yaş farkı içermektedir. Hikaye herkesin eşit ve özgür olduğu, kimsenin birbirini yargılamadığı bir evr...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr<33
____________________
Arif her zaman ki gibi yüzüne vuran gün ışığıyla birlikte uyandı. Hemen banyoya gidip elini yüzünü yıkadı. Daha sonra dolabını açtı. Bej renginde ki kemerli eteğini, pastel pembe ayıcıklı tişortünü dolaptan çıkarıp giydi. Ayaklarına da pastel pembe kalpli çoraplarını da geçirip her zaman ki beyaz Jordan'larını giydi. Günlük bakımını da yapıp aşağıya indi mutlu mutlu. Zaten kahvaltıya oturmuş babası ile Cenan'ı gördü. Cenan'ın yanına oturduğu an hiç ne Cenan'la konuştu ne ona baktı. Cenan garipsese de bu olayı pek takmadı. Arif masaya oturduğu an eline telefonunu aldı. Cenan ve babası da bir şey konuşuyordu. Arif birisiyle mesajlaşırken ara sıra kıkırdıyordu. Babası çatalı bırakıp sorusunu sordu.
"Arif, kimle konuşuyorsun böyle? Hiç bizimle konuşmadın masaya oturduğundan beri."
Arif telefonunu tabağının yanına bıraktı ve babasına gülerek baktı.
"Arkadaşlarımla, bugün buluşacağız da."
Cenan Arif'e bakmadan konuştu.
"Hangileri?"
"Ayşegül, Ebru, Seda ve Burcu."
"Anladım oğlum."
Arif ağzına doldurduğu peyniri yemeye çalışıyordu. Ağzını eli ile kapatarak konuştu.
"Baba, bugün sen beni bırakabilir misin?"
Aykan bey çatalını bırakıp ellerini birbirine bağladı. Üzgünmüş gibi konuştu.
"Oğlum, bu aralar çok yoğunuz. Seni getirip götüremem bu aralar. Ama söz, yarından sonra seni götürüp getireceğim."
Arif yüzünü düşürdü. Daha sonra umutlu gözlerle baktı babasına.
"Peki, Cenan beni bıraksa olur mu?"
"Maalesef oğlum. Cenan ile birlikte aynı saatte gitmeliyiz. İşlerimiz yoğun. Seni Yunus bıraksın."
"Off! Tamam baba."
Yemeğini bitirip kalktı. Çantasını koluna atıp hırkasını aldı. Babası Yunus'un onu beklediğini söyledi. Arif onaylayıp evden çıktı. Onu araba da bekleyen Yunus'u gördü.
"Merhaba Yunus abi."
"Merhaba yavrum."
Arif sahte bir gülümseme takındı yüzünde. Arabaya binip kafasını cama dayadı. Yunus sürücü koltuğuna oturup arabayı çalıştırdı. Yunus kafasını Arif'e döndürünce onun çıplak bacaklarını fark etti. İki saniye baktıktan sonra önüne döndü. Arif'in dediği yere gelince Arif arabadan indi ve arkadaşlarının yanına gitti. Ayşegül ve Ebru oturduğu yerden kalkarak Arif'e sarıldı. Seda ve Burcu'da oturduğu yerden gülümsedi. Ayşegül ve Ebru Arif'i süzdü.
