ဝယ္လာခဲ့တဲ့ပစၥည္းကို ျမႇောက္ၾကည့္ရင္း ဟိုလူ ရွိေန
မည့္ ဆိုင္သို႔ ေအးေဆးစြာျပန္ဝင္လာသည္။အခုေလာက္ဆို
ရရင္ အဝတ္စားလဲၿပီးေလာက္ေရာေပါ့လို႔ေတြးထားသည္မို႔
မ်က္လုံးျဖင့္ လိုက္ရွာၾကည့္သည္။ ေပစုတ္စုတ္လူနဲ႕ တူတာ
ဆိုလို႔ ဘာမွကိုမေတြ႕လို႔ အေရာင္းဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို
ေခၚလိုက္ရသည္။အရင္မ်ားျပန္သြားတာလားဆိုၿပီး ဆန္း အနည္းငယ္ တင္းခ်င္သြားသည္။
"ခုနက လူက ျပန္သြားတာလား"
"မဟုတ္ဘူးရွင့္ ပစၥည္းေတြလည္းဒီအတိုင္းရွိေနေသးသလို
လူကလည္း အဝတ္လဲခန္းထဲကေန ထြက္မလာေသးဘူးရွင့္"
" ဟုတ္လား "
ဆန္းရဲ႕ မ်က္လုံးက အဝတ္လဲခန္းဘက္သို႔ေရာက္သြားၿပီး
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕၍ၾကည့္သည္။ဒီေလာက္ၾကာတာေတာင္ထြက္
မလာနိုင္ေသးတာကို နားမလည္နိုင္သျဖင့္ ။
အဝတ္လဲခန္းေရွ႕ေလွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးကို သူ႕လက္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ လက္စြပ္ေတြကို မထိေအာင္ လက္ဆစ္ျဖင့္ေခါက္၍
အသံေပးလိုက္သည္။
" ေဟ့လူ အသက္ေရာရွိေသးရဲ႕လား "
အထဲတြင္ အၾကပ္ရိုက္ေနရတဲ့ မိုးဇက္မွာ သီအိုရီ႕အသံကိုၾကားတာနဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ကိုရွာေတြ႕ရသလို ေပ်ာ္သြားသည္။
တံခါးကို ေသးေသးေလးပဲဟၿပီး ေခါင္းက္ို အျပင္သို႔ထုတ္
သည္။
" သီအိုရီ .."
"အသက္ရွိေသးတာပဲကို ဘာလို႔ထြက္မလာတာလဲ "
သီအိုရီကို လက္ယက္ေခၚၿပီး အထဲသို႔ လာရန္ေျပာရသည့္
မိုးဇက္မွာလည္း ဒီေကာင္ေလး ေအာ္မယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ မတတ္သာလို႔သာ။
"ခဏေလာက္ဝင္ခဲ့ပါ "
အဝတ္လဲခန္းထဲ ဝင္လာဖို႔ေခၚေတာ့ ဆန္း ေဒါသကေထာင္း
ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရးလည္းမဟုတ္ဘဲ
အကၤ်ီကူဝတ္ေပးေစခ်င္ေနတာလား ဒီလူက။ ေဘးမွာ
အေရာင္းဝန္ထမ္း ေကာင္မေလးလည္းရွိေနတာကိုေလ။
" ဘာေျပာတယ္ က်ဳပ္က ဘာလို႔ဝင္ရမွာလဲ"
" အာ႐ုံေနာက္လိုက္တာကြာ "
YOU ARE READING
"𝑻𝑯𝑬𝑶𝑹𝒀" (သီအိုရီက အရမ္းဆိုးတယ္)
Romanceက်ဳပ္နာမည္က ေခတ္ဆန္းသီအိုရီ။ နာမည္မွာ"မိုး"ပါတဲ့လူကိုၾကည့္မရတဲ့ ေမြးရာပါ Allergie ရိွတယ္။ ကျုပ်နာမည်က ခေတ်ဆန်းသီအိုရီ။နာမည်မှာ" မိုး " ပါတဲ့လူကိုကြည့်မရတဲ့ မွေးရာပါ Allergie ရှိတယ်။
