Not Sober / YoonMin

11

TaeMinn x Agustdd

TaeMinn: yoongi
Jimin pek iyi değil

Agustdd:
Ne oldu
Geliyorum hemen

TaeMinn: gelmesen daha iyi
Hava alması için terasa çıktık
Kimsenin gelmesini istemedi
Ama
Sana haber vereyim dedim

Agustdd:
Sorun ne
Fazla mı kaçırdı
Kusuyor mu

TaeMinn: hayır
Ağlıyor
Sebebini bilmiyorum
Arabadan sigara paketimi almak için çıkmıştım
Dışarıda öylece duruyordu
Terasa getirdim bende
İçeriye gelmek istemedi
Soruyorum ama cevap vermiyor
Ne yapmam gerek

Agustdd:
Yanınıza geliyorum
Hemen

TaeMinn:gelmesen
İstemedi çünkü

Agustdd:
Canım sıkkındı
Terasa çıktım
Denk geldik
Ok

TaeMinn: peki

-
Telefonu cebine atarak çoktan çağırdığı asansörü bekliyordu. Alt katta takılı kalan asansör gelmemekte ısrarcı olunca merdivenleri kullanarak terasa koştu. Kapıyı açıp hızlanan nefesini düzene sokmaya çalışarak köşede oturan ikilinin yanına adımladı. Tesadüf diyecekti fakat yüzündeki ifade hiç inandırıcı değildi.  Taemin'in kendisini fark etmesi ile Jimin'in de arkasını dönmesi bir oldu. Yanındakine sert bir şekilde bakan adam bütün öfkesini kusmak istiyordu.

" Kimseyi çağırma demiştim. Umurunda değilse neden yanımda duruyorsun? "

"Ne yapıyorsunuz burada? Sadece hava almak istemiştim."

Pek mümkün olmasa da inanmasını ve sakin kalmasını bekliyordu.

" Yalana gerek yok Yoongi. Ben çağırdım Jimin. Üzgünüm ama mecbur hissettim. Burada yanında beklemem yokluğumla bir ama onun varlığı öyle olmayacak."

Cevap beklemeden cümlesini bitirdiği gibi kapıya yönelip gitmişti. Geride kalan ikili şimdi daha kalabalık hissediyordu. Tek başlarına kaldıklarında birbirilerine hissettikleri duygular, büründükleri kişilikleri ve farkına varmadan ortaya çıkan istekler daha kalabalık oluyordu. Bu yüzden susmayı tercih etmek en kolayıydı mümkün olmamasına rağmen.

" Jimin, sorun ne?"

"Sensin."

"Ben miyim?"

"Sensin, Yoongi."

Sadece kafasını sallamakla yetinip o da gitmek istiyordu buradan ama yapamayacağını biliyordu. İstese de yalnız bırakamayacağının farkındaydı. Konuşmak yerine beklemeyi tercih etti. Rahat hissettiğinde anlatmaz mıydı?

" Susuyorsun."

" Sende."

"Konu kendine gelince susuyorsun. Korkuyorsun."

"Hayır, anlatman için bekliyorum. Sorun neyse çözelim. Tıpkı iki arkadaş gibi."

Hiçbir arkadaşına, arkadaş diye hitap etmek böyle hissettirmezdi. Kabullenmek zorunda olmak berbat bir şekilde hissetmesine sebep oluyordu.

" Bir arkadaş gibi dinle o zaman. Birisinden kaçıyorum çünkü ona doğru koşsam bile ulaşamıyorum. Belki böylesi doğrudur diyorum. Yanlış mı yapıyorum?"

" Bilmem. Korkuyor musun peki ulaştığında olacaklardan?"

"Hayır, aksine olmamasından korkuyorum. Geç kalmaktan, bilinmezlikten ve pişmanlıktan."

" O zaman ona git."

"Nasıl?"

"Bilmiyorum ama senin bildiğine eminim. Bir arkadaş gibi dinledim mi?"

Aynı şeyi arkadaşlarından dinlese bunu hissedeceğini sanmıyordu. Arkadaşlarının birisi için üzülmesi ve o kişinin yerinde olup üzülmesine izin vermemek bu kadar içten isteyeceği bir şey olmazdı. O aynısını düşünmediği sürece hislerinin ne kadar gereksiz olduğunu fark etti.

"Beni dinler misin? Neyim olarak dinlemek istersen."

" Dinlerim."

"Aynı şey mi bilmiyorum ama bende ona ulaşamıyorum ve bu elimde değil. Çünkü korkuyorum. İsterdim o benim yerime yapabilsin. Sonucu neyse fark etmezdi. Sadece korktuğumu bile bile bana cevabını göstersin."

"Hiç olmazsa korkunu yenip ulaşabilirsin. Yolu bildiğin söylendiği halde bilmeseydin korku gibi sığınacağın bir bahanen olmazdı. Sen iyi olma ihtimalini tamamen sonuçlardan çıkarıyorsun Yoongi. Bu yüzden aklına bile getiremeyeceğin kadar kötüsünü yaşıyorsun. Sadece iyi şeylerin de var olduğunu bil."

"Bilseydim onların var olma ihtimalini yok etmezdim Jimin. Ama sen bilmene rağmen adım atmaktan çekiniyorsun. Çünkü aslında bilmiyor olma ihtimali seni de korkutuyor. Sadece düşünmeden adım at."

-
Ben bu ikisinin arasında ne olacak hiç bilmiyorum ya
Bu arada size bir şey sormak istiyorum
Yaptırmak istediğiniz dövmeler var mı kararsızım bu yüzden fikir almak istiyorum