isterdim, yalnızca istek.
ihiyacımı, ihtyaclarımı gözümde
küçümseyerek,
Yalnızca istek derdim onlara..
Gerceklestiremicek, kendini kandıran
bi zavall gibi.
Halbuki vardı,
ihtiyacım vardı,
O yokluk hissi.
Bi nefes, bir ses,bi kucaklaşmaya, Anlaşılmaya vardı ihtiyacım..
Kimseler anlamasın dedikce attım
icime,
Tå ki ruhum da dayanamayıp benliğimi
yok edenedek.
Sevgisizlikmiş saygısızlığı da
beraberinde getiren,
Varlıktır yokluğu kavratabilen.
Bi kere alışırsan bi daha vazgeçemezsin
Peki ya bu yalnızlık, sevgisizlik,
zavallılık hissi..
