Su altında sakin bir yaşam süren deniz erkeği Jeon Jungkook, Kral Kim Taehyung'a hediye olarak götürüleceğinden habersizdi.
"Aşk bazen hiç olmadık bir insana kapı açabiliyor Jungkook. Sen benim tek ve gerçek aşkımsın."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-
"Huzurumu terk edin! Onu benimle yalnız bırakın, derhal!"
Jungkook, eğik kafasını kaldırmadan işittiği gür sesle parmak uçlarının uyuştuğunu hissediyordu. Duvarlara çarpıp, geri kulağına gelen ses, katlanılır gibi değildi. Öyle kalın, yüksek sese sahip bir adamın gücünü hesaplayamıyordu.
Karşısındaki tahtta bacakları açık adamın emri sayesinde askerler de dahil herkes bulundukları yeri terk ederken, Taehyung yerinde kıpırdanıp gözlerini asla ayırmadığı pembe saçlı şahesere bakıyordu. Lafta kalmasın ama bu önünde uzanan çocuk öylesine güzeldi ki, neredeyse tüm dünyayı gezmiş Kralı bile eşi benzeri olmadığına ikna etmişti.
"Adın ne senin?" az önceki gür sese aksi düşecek şekilde alçak çıkan ses yüzünden titreyen ellerini bel altına sarılan kumaştan kurtarmıştı Jungkook. Bakışları yavaş yavaş adama yükselirken, ne yapacağını, ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu.
Karada kurallar, insanlar, yaşam biçimleri çok farklıydı. O yüzden bu bilmediği yerde nasıl davranması gerektiğini hesaplayamıyordu.
Taehyung, bir süre cevap almayı beklemişti. Konuşmayı bilmiyor muydu ya da kendisini anlamıyor muydu? Kafasındaki düşünceler yüzünden kendisini sakin tutuyordu. O bir Kraldı ve şuan kendisine büyük bir saygısızlık yapılıyordu.
"Beni anlıyor musun?" Tekrar bir soru işiten Jungkook, konuşup konuşmamak arasında gidip geliyordu. Bedenini saran yoğun stres ve korku aklını çeliyordu.
Önünde uzanan beden konuşmayınca, Taehyung ayağa kalkmıştı. Ayakkabısının topuğu tahta zemine vuruyordu ve Jungkook eğik kafasını kaldırmadan çıkan sesten anlamıştı adamın kendisine doğru ilerlediğini.
Esmer adam, kendisine büyük bir yavaşlıkla yaklaşıyordu. Ortamdaki gerici hava nefesini kesiyor, saç diplerinin terlediğini hissediyordu. Taehyung ise her bir küçük adımda önünde yatan bedene yaklaşırken, yakındaki güzelliği sanki sömürmek istermiş gibi inceliyordu.
"Kendi soyun hakkında bilgilerim elbette ki var. Beni anladığını ve konuşabildiğini biliyorum." Son derece dingin ses kendisinin yalanını ifşalarken yine tek bir söz etmedi.
"Ama ne kadar doğru şüpheli. Ne de olsa ilk defa soyundan birisiyke karşılaşıyoruz. Bu Krallık için büyük bir mucize." Taehyung sözlerini bitirdiğinde aynı zamanda çocuğun dibinde de bitmişti.
Yukarıdan çocuğa bakarken, gözlerini nihayet yüzünden çekmiş ve şimdi ki avı o göz alıcı kuyruk olmuştu.
"Dokunabilir miyim?"
Alttan kendisine bakmaya çalışan çocuktan dokunmak için izin alan bir Kral, hele ki bu ülkesinde gaddarlığı ile tanınan bir kral ise bu gerçekten şaşırılacak bir durumdu.
