Açık Yara Sineması

Giriş: "hatıralar acımasızdır"

-> Sezen aksu, Sarı odalar
(kurgu aklıma düştüğü ilk an, bu şarkı ile başladık)

Merhaba, yeniden. Bilmiyorum kaç kez selam verdim buralarda, kaç selam alındı benden. Şimdi yeni bir soluk aldık, bir selam verdik. Yarım bırakırım korkusu yüzünden yayımlamaya cesaret edemediğim, normal tarzımın biraz daha dışına çıktığım bir kurgu. Oldukça gençlere yönelik yani :)

Her şey arafta kalan bir ruhla başladı, kızımız kadar ben de aradaydım. Açık Yara Sineması, geçen senenin başlarında düşündüğüm bir kurguydu ama şimdilere nasipmiş. Kafamda oturtsam da, her gün bambaşka bir şeye evirileceğinin farkındayım. Hiçbir söz vermiyor, sizi yeni karakterlerimle baş başa bırakıyorum. Giriş bölümü geçmişte, birinci bölümden sonrasını ise günümüz itibari ile okuyacağız nasipse.

Derin bir nefes ve besmele öncelikle ;) Başladığınız tarihi belirtmeyi, fikirlerinizi benimle paylaşmayı ve o güzel parmaklarınızı yıldızlara değdirmeyi unutmayın. Hoş, safa geldiniz..       

G İ R İ Ş

"hatıralar acımasızdır"

🤍

28 Haziran 2018, Erzurum

Sıcaktan sırtıma yapışmaya başlayan saçlarımı ellerimle düzeltip  sırtımı sandalyeye yasladım. Annem ve bitmek bilmez temizlik aşkı yüzünden sabahtan beridir bir o yanı bir bu yanı silip duruyorduk. Yani misafir gelecekti tamam da, yüksek ihtimalle masanın ayaklarının ne kadar temiz olduğuyla pek de ilgilenmezlerdi!

"Ahu, kızım çekmecelerin içini de sil!"

"Anne orayı da açmazlar ama!" İçeriden hâlâ bana direktif veren anneme şoke olmuş şekilde cevap versem de dediğini yapmak için el mecbur hareket ettim. Zaten içim içime sığmıyordu, bir de oturmuş temizlik yapıyordum.

Uzun zaman sonra beklediğim olmuş, yolunu dört yıldır gözlediğim Furkan sonunda yeniden buraya gelmişti. Furkan dediysem de, yalnızca içimden konuştuğum zamanlar Furkan'dı.Yoksa o bana hep Furkan abiydi. Hava Harp Okulu'ndan mezun olmuştu, ailesinin ve mahallemizin gururuydu kendisi. Benimse hiç bitmeyen, geçmeyen sevdam.