Büyürken etrafınızda sizden daha iyi imkanlara sahip sizin yıllarca hayalini kurup daha 10 yıl daha ulaşamayacağınız şeylere çabasız ulaşan insanlar da olacak etrafınızda.Hatta çoğu zaman siz onlardan daha "zeki" daha bi "kafası basan" daha bir "başarılı" da olacaksınız.Ama günün sonunda siz onun sahip olduğu hayatı yaşamak için ömrünüzü ortaya koyup en güzel günlerinizi çürütürken o çabasızca çoktan elenmiş un*dan yapılmış ekmeğini yiyecek.Sense hâlâ bir eleğe bir bardak una ulaşmaya çalış.Dürüst olacağım,istersen kıskançlık ister çekememek deyin ama böyle şeyler bana ağır geliyor.Hani çok çalışırsak olacaktı?Hani tek derdimiz derslerimiz olursa her şeyi halledecektik?O bunları halletmedi ama benim hayallerimi yaşıyor.Bahsettiğim kişi kötü biri değil bu arada onun hiçbir suçu da yok zaten eğer farklı bir zamanda karşılaşsak belki arkadaş bile olabileceğim bir tip ama sözün özü ben bu sistemi bu işleyişi sevmiyorum.Sevmiyorum diye vazgeçecek değilim ama 5 saat parabol 2 saat kimya ve elektrik çalışınca koyuyormuş bu insana."Ben napıyorum be şuan?"diyor insan.Ben ne yapıyorum?
*"Ununu elemek eleğini asmak."-deyim.
bu aralar 7/24 starman dinlediğim için buraya da starman evet,zaten yazarken de kafamda o çalıyordu.
YOU ARE READING
denemesel
Non-Fictionöyle günce gibi deneme tarzı bir şeyler,düzenli olmayacak kafama ne eserse..
