Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία

Θαλασσα μου

Η ζωή έφευγε από τα μάτια της ενώ η Μεταξία συνέχισε να τη μαχαιρώνει προτού μπουν και την τραβήξουν μακριά της

"Η φόνισσα του γιού μου,η φόνισσα του γιού μου πληρώσει όπως της έπρεπε,να πνίγει στο αίμα της όπως έπνιξε και το παιδάκι μου,το γιό μου, τον μονάκριβο μου"

Ο Τζανής την πήρε αμέσως στην αγκαλιά του και την άφησε να κλάψει ενώ οι φρουροί πήραν το κατακρεουργημένο σώμα της Πολυξένης.Ο Κανελλος και η Θεοφανώ κοιτούσαν άναυδοι ενώ η Δαμιανη ένιωσε τη λεπίδα να αγγίζει και το δικό της το λαιμό.Η Ρηνιώ με την Κερασινα ήρθαν τρέχοντας και έδιωξαν τον Τζανή και τους υπόλοιπους.

"Μεταξία κάθισε, είσαι γεμάτη αίματα"

Οι δυο γυναίκες σκούπισαν τα χέρια και το πρόσωπο της

"Σας φαίνονται για τρελή.Μονο όταν γίνεται μάνες θα με καταλάβετε"

"Θα ξεσπάσει ταραχή"

"Απλά απέδωσα δικαιοσύνη, Ρηνιώ"

Η Μεταξία σηκώθηκε

"Θέλω να πάρω αέρα"

Είπε και βγήκε έξω φουριόζα

"Που πας?"

Ρώτησε ο Μάρκος που μόλις είχε ενημερωθεί για τα νέα

"Στον τάφο του γιού μου"

Είπε η Μεταξία

"Να έρθω και εγώ?"

"Θέλω να πάω μόνη μου,αν γίνεται"

"Πως ήξερες ότι το έκανε η Πολυξένη?"

"Το είπε η Θεοφανώ "

Ο Μάρκος δεν επέμεινε και πήγε στον οντα της Θεοφανως

"Αλήθεια?"

"Το είχα δει λίγο καιρό"

"Γιατί δεν είπες τίποτα?"

"Ήθελα να δω αν θα έβλεπα και κάτι άλλο,ίσως κάποιο συνεργό"

"Είδες?"

Ρώτησε και η Θεοφανώ δάγκωσε τη γλώσσα της

"Όχι"

Ήξερε πως του έλεγε και για την Δαμιανή θα γινόταν θηρίο οπότε επέλεξε να πει ψέματα, τουλάχιστον ώσπου να βρει στοιχεία.

"Έπρεπε να μου το πεις"

"Συγνώμη"

Είπε η Θεοφανώ και ο Μάρκος βγήκε από τον οντά

----

"Δε ξέρω αν θα γίνουν καλή μάνα,δεν πρόλαβα να μάθω.Της πήρα την ζωή όπως πήρε και την δικιά σου,σαν τίμια Γερακαρισσα,παιδί μου"