Sevim ile mert Aşkı

Su Hayat Verir

Kuşçu Baba yatağa oturdu ve anlatmaya başladı.

Kuşçu baba:Çocuklar, bu Hazine bizden önce gelen uygarlıkların bırakıldığına inanılıyor. İçinde çok değerli bir Hazine olduğu söyleniyor. Tabi, bende Kaplanın eline geçmemesi için buraya geldim. Birde burası eskiden bir saraymış... O yüzden buraya gelmiş fakat hiç bir yere gitmiyor! Asla pes etmiyor! Hazineyi istiyor!

Kuşçu babanın gözünden yaş geldi ağlıyordu.

Kuşçu baba:Babamız o'nun bu halini görseydi,utancından yerin dibine girerdi.

Eli ile gözyaşını sildi.

Kamil:K-kardeş misiniz!
Kuşçu baba:Evet, fakat benim tanıdığım Kaplan bu kişi değil o'nun adı kaplan bile değil! Savaş o'nun adı.

Burak:Tahmin edeyim seninkide Barış!

Arkamızdan gelen ses ile irkildik, Burak tam arkamızda duruyordu. Anlaşılan baştan beri bizi dinliyordu.
Yanında kimse yoktu tek gelmişti.

Hayri:Tek gelmen senin için büyük bir hataydı!

Burak:Tek geldiğimi kim söylemiş

Belimden s! Lah çıkardı

Burak:Ben ve tabancam geldik, ŞİMDİ SAKİNCE YANIMA GEL YAŞLI!

Arkama baktım, su duruyordu. Suyu aldım ve Suratına fırlatdım.

Burak gözünü açıp kapayıncaya kadar oradan gitmiştik.

Mağaradan hızla kaçıyorduk! Koştukça koşuyorduk. Birden fark ettik de biz değil yokuş bizi koşturuyormuş. Ayağım kaydı dengemi kaybettim. Yokuştan bir kaydıraktan kayar gibi kaymaya başladım. Ardından Hayri de aynı durumu YAŞADI. Kamil de kuşçu babada. Kaydıkça kayıyorduk. Yolun sonunda bir çıkış vardı,Ay ışığı belli oluyordu. Yokuş bitince yüz üstü yere çakıldık.

Mert:Çıktık buradan!!

Kamil:Sonunda!

Hayri:Hemen mahalleye gidelim!

Ormana gitdik bisikletimizi aldık. Kuşçu baba bisikletimin arka kısmına oturdu ve mahalleye doğru gitmeye başladık. Umarım babamdan dayak yemem(iz)