Sevim ile mert Aşkı

Son Final

Adam karşımızda duruyordu. Kaşlarını çattı. Hale belime bağlamış olduğum zobi'nin verdiği şişeyi adamın yüzüne fırlattı. Adam elini yüzüne götürdü, ve yere yığıldı bunu gören adamlar üzerimize doğru gelmeye başladı. Bizde bu yüzden kaçmaya başladık.

Kızları bağladığımdan dolayı rahat kaçamıyorduk. Çok koştuğumuzdan her tarafımızdan terler akıyordu. Koşarken, Selin yanlışlıkla çarptığı bir vazoyu kırdı. Ama bununla uğraşamazdık. Ve yine koştuk. Evin 2.Katına indiğimizde, bir adam bize yaklaştı, bu yüzden merdivenlerden daha hızlı indik. Tam merdiveni yarılamıltık ki.. önümüzde bir gölge belirdi. Kaplanın adamlarından birinin gölgesi. Adama yaklaştıkça yavaşladım. Geriye doğru kaçmaya çalışacaktım ama arkamızda da bir adam vardı. Çare yoktu, bu sonumuz olabilirdi..
Belimdeki, son damlası kalan iksiri  önümdeki adamın yüzüne fırlattım. Ve adam çekildi, adamı itip merdivenden indik. 1.Kata inmiştik, ama burada bir şey yaşamadan buradan da indik. Ve önümüzdeki, çıkış kapısına doğru koştuk. Peşimizdeki adamlar bir sürü gibi geliyordu. Kapıyı açtım, kendimizi dışarıya attık. Kapının giriş kısmına gidecektik ki arkadaki korumalar bizi durdurdu. Silahlarını bize çevirmişlerdi.

Hayri:Rafadan tayfa buraya kadarmış...

Selin:Bu hikaye böyle bitemez!

Hale:Bir damla bile kalmadı mı?

Hayri:Kalmadı...

Yanımda olan Kumsalın, bağlı olan elini tutdum. Şuan burada olan rafadan tayfa üyeleri birbirine sarıldı.
Hemde sımsıkı, asla ayrılmayacak gibi sımsıkı sarıldı.

Bir ışık ilişti gözümüze, bir helikopter.
Polis!

Mert:Arkadaşlar!!!
Kamil: Hayriiiiii!!!!

Mert ile Kamil kapının önünde durmuş, bize gülümsüyorlardı. Polisler sayıca üstün olduklarından dışarıda olan adamları tutukladılar.
Evdekileride. Ama Kaplan ve Burak ortalıkta yoktu. Bizi be evden çıkardılar. Hepimiz koşarak, bizi kurtaran iki arkadaşımızın yanına gittik. Yanlarına koşarak gidip üstlerine atladık!

Hale:Kamilll!!!

Kamil:Halemmm!

Hale ile Kamil romantik bir çerçevede, birbirlerine koşarak sarıldılar. Hale Kamilin boynuna atlayıp onun boyuna geldi. Ama ayakları yere basmıyordu. Bir şey unutmuşlardı..Halenin arkasında olan bir ekip vardı.

Mertin anlatımı
Kamil ile Hale birbirlerine sarılırken, bende kalan kişilerle özlem gidermek için onların yanına koştum. Birbirimize kavuşup sarıldık. Ama Sarıldığım kişileri çeken bir ip vardı. Ve o sarıldığım kişiler benide çektiler ve birbirlerine çarpan iki gezegen gibi çarpıştık. Ardından uzay boşluğuna yani yere düştük.

Hepimiz pişman olmuş halde birbirimize baktık. Ve bir gülme sesi.. Bu ses Akından geliyordu. Arkamızdan bize bakıyordu.

Mert:Akın! Senin hastanede olman gerekmiyor mu?

Akın:Evet, ama Rüstem abi buraya gelince bende geleyim dedim.

Selin:Akın!

Akın:Selin!

Hayri:Durun! Bir kez daha çarpışamayız!

Herkes, güldü. Az önce hiç bir karmaşa yaşanmamış gibi güldü.

Bu uzun gülüşmenin ardından Hepimiz ayağa kalkmış ve ipler çözülmüştü.

Aklım başıma geldi ve merakla:

Mert:Sevim nerede?

Hayri:Bilmiyoruz...

Mert:Ne demek bilmiyoruz?