YAŞAYAN ÖLÜLER

✨2.BÖLÜM✨

YIL MI BİTTİ BİZ Mİ BELLİ DEĞİL GERÇEKTEN.

DİĞER YAZARLAR GİBİ YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN DEMEYİ ÇOK İSTERDİM ANCAK BOK GİBİ GEÇİCEK EMİNİM JHJALKHSLDKJHASDJ ŞAKA ŞAKA YENİ YIL HEPİNİZE SAĞLIK,MUTLULUK VE DİLEKLERİNİZİN GERÇEKLEŞMESİ İLE GELSİN.

HELE ŞÜKÜR SINAVLARIM FELAN DA BİTTİ.OHHHHHH DİYEN SÜLEYMAN SOYLU GİBİYİM ŞUAN FJHSLKHFASKJFHLDFHALK

BU ARADA BÖLÜMDE GEÇEN ŞARKI KULLANMAK İSTEDİM DE BENİM LİSTE HEP RAP,ASKER ŞARKISI FELANMIŞ KLKJDHFLKJHFALSKJHFALSDFA

BUNLAR GEÇECEK HALLEDİCEZ JKFJGLSHDFKJGSDKLJFHGSLDKF NEYSE ŞARKI BULAMIYORUMMMM.EĞER ŞARKI ÖNERİLERİNİZ FELAN VARSA YAZARSANIZ SEVİNİRİM FKHASLFHJKLSFJKLFSA

O ZAMAN GEÇELİM EFENDİM İYİ OKUMALARRR<3

************

Her şeyi yazabilirsin ama kaderini asla.Yaşanmışlıklar var,geçmişler var.Ama geri dönenler yok.Neredesin anne?

Kalplerin kırıklıkları geçer mi?Sözlerle gider mi onca hüzün?Gitmezdi.Gidemezdi...Çantamı alarak çıktım.Tek omzuma asıp kapıyı kilitledim.Belki son gelişimdi buraya,belki de son görüşümdü buraları.Bilemezdim.Atılan konuma son kez daha baktım.5 km uzaktaydı.Yürüyerek gidebilirdim.Kulaklıklarımı takarak yürümeye başladım.

Ruhum yoktu,duygularım,benliğim yoktu.Ben yoktum.Ben yaşayan bir ölüydüm.Anlatsam derdimi anlar mıydınız beni?Bomboş sokaklar,dökülmüş tek tük yapraklar ve yanıp sönen eski bir sokak lambası.Huzur bulduğum tek yerdi belkide ait olmadığım sokaklar.

Yürümeye devam ettim.En sonunda amacıma ulaşıp durdum.'BAHÇELİEVLER DEVLET HASTANESİ.'içime derin bir nefes çekerek kapıdan geçtim.Danışmanın yanına vardığımda gülücükler saçan,tatlı bir kadın duruyordu."Merhaba,nasıl yardımcı olabilirim?"sıkıntıyla kısa bir nefes vererek gülümsemeye çalıştım.

"Doktor Hakan Barın'ın odasını nerede bulabilirim?"gülümsemeye devam etti."2. katta sağa döndüğünüz an karşınıza çıkıcaktır."kafamı sallayarak teşekkür edip merdivenleri çıkmaya başladım.Sağa döndüğümde bir kapının önünde durdum.Hayatım değişebilir miydi?Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım.Daha fazla beklemeyip kapıyı tıklattım ve içeri girdim.

Gördüklerim yutkunmama neden oldu.Bana çok benziyordu.Olabilir miydi?Hata olabilir miydi?Doktor Hakan Bey'in konuşmasıyla ayakta dikildiğimi fark ettim."Hoşgeldin kızım.Sen otur hemen başlayalım."onaylayan mırıltılar çıkarıp koltuğa oturdum.Karşımda bir kadın ve adam vardı.Ben onlara çok benziyordum..."Baban?O nerede?"rahatsız olup yerimde kıpırdandım."Hapiste 13 yıldır."fısıltıyla söylediklerimden sonra Hakan Bey mırıldanarak içeri geçti.

Onlara bakmamaya çalışarak odanın içerisinde gözlerimi gezdirdim.Sanki inadıma yapar gibi bana bakıyorlardı.Rahatsız oluyordum."Evet alalım sizi."ayağa kalkarak içeri geçtim.İşimi hemen halledip gitmek istiyordum.Onun yanına gitmek istiyordum.Konuşmak,içimi döküp,ağlamak istiyordum."Aç bakalım kolunu."dediklerini sırası ile yaptıktan sonra kenara geçtim.

Onların da işi bittiğinde Hakan Bey'e baktım."Sonuçlar 2-3 haftaya açıklanır.En kısa sürede halletmeye çalışacağım."gülümseyip teşekkür ettikten sonra odadan çıktım.Daha fazla durmak istemiyordum.Her zaman günün sonunda kendimi bulduğum yere gittim.Mezarlığa...

"Annem.Ben geldim."şişeyi alarak mezarını suladım.Bir kaç gün önce diktiğim beyaz zambaklar hala duruyordu.Çok severdi..."Bugün hastaneye gittim ben.Karıştırılmışım öyle dediler.Yalan değil mi anne?Ben hala senin kızınım öyle değil mi?"akan gözyaşlarımı silerek burnumu çektim."Hem sen beni hiç bırakmazsın değil mi?Her zaman yanımdasın."değildi.Neredeydi?Arada sırada rüyalarımda görüyordum onu. Yerde yatarken...Orada bile beni bırakıyordu.Ağlamam şiddetlenmiş,hıçkırıklara boğulmuştum.Daha fazla durmayarak ayağa kalktım ve eve yürüdüm.