ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီး အကျင့်ပုတ်တဲ့ယောင်းမကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 25

Chapter 25

(ဆရာ့ကိုအသနားခံတောင်းဆိုရခြင်း)

စုမုန့် အတန်ကြာသည်အထိ မည်သို့ပြောရမည်ကို စဉ်းစား၍

"ဆရာ...ကျွန်မ ငယ်ငယ်တုန်းက ပြောတာကို မှတ်မိသေးတယ်... မွေးကင်းစကလေးကို ကျိန်စာတိုက်ပြီး ကံကြမ္မာကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်ဖို့ဆိုတာ လူသေပစ္စည်းကို သုံးရတာလို့ ပြောဖူးတယ်မလား...ဒါကို ဘယ်လိုဖြေရှင်းကြမလဲ"

ဟင်းချက်နေသည့် ဆရာမှာ သူမ မေးခွန်းကိုကြားလျှင် မီးကိုချက်ချင်းပိတ်လိုက်၍ သူမကို အံ့အားသင့်စွာ လှည့်ကြည့်ကာ

“ကျိန်စာတိုက်ခံရသူနဲ့ မင်း တွေ့ခဲ့တာလား...အဲဒီလူကို ကျိန်စာ ဖယ်ရှားဖို့ ကူညီချင်တာလား”

ဆရာဖြစ်သူထံမှ ယခုလို  တုံ့ပြန်မှုမျိုးရရန် သူမ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

“ဟာဟား...ဟုတ်တယ်၊ အဲဒီလိုမျိုး ကျိန်စာတိုက်ခံရတဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်...ကျွန်မ သူ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်...နောက်ပြီး သူက ပိုက်ဆံအများကြီးပေးတယ်၊ ဒါကြောင့် ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းပေးချင်တယ်”

ကောရှန်း က မစဉ်းစားဘဲ ငြင်းလိုက်၏။ 

“မဟုတ်ဘူး... ငါတို့ အဲ့ဒါကို လုပ်စရာမလိုဘူး... ငါတို့က စားဖို့မတတ်နိုင်လောက်အောင် ဆင်းရဲနေတာမဟုတ်ဘူး...အလုပ်အရမ်းကြိုးစားစရာမလိုဘူး"

“ဆရာ…”

“မရဘူး...မရဘူးလို့ပြောရင် မရဘူးပဲ"

သူမ ပြန်ပြောရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ကောရှန်း က သူမအား အခွင့်အရေးမပေးခဲ့ဘဲ ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။

ဖုန်းရွှေပညာရှင် များ၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း လုပ်ငန်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်၏ ဖုန်းရွှေ ကို၊သို့မဟုတ် အဆောက်အဦးများအတွက် ဖုန်းရွှေကိုသာ ကြည့်ပေးရ၏။ သို့သော် ကျိန်စာချိုးဖျက်ရန် လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် အလွန်အန္တရာယ်များသည်။  ပြိုင်ဘက်က မိမိထက်နိမ့်ကျသည့် ဖုန်းရွှေပညာရှင်ဆိုလျှင် ဘာမှမဖြစ်နိုင်သော်လည်း ပြိုင်ဘက်က ပိုသာနေမည်ဆိုလျှင် ကိုယ့်သေတွင်းကိုယ် တူးနေခြင်းနှင့်အတူတူပင်။