-Düzenlemeye alınacak.
Yazım yanlışları ve mantık hatası vardır. Düzenleyip öyle Okuyabilirsiniz...
O zamana kadar kitaplığınıza alıp sabırla beklemeniz.🌹
Başlama ❥ 10/06/2023
Bitiş ❥
✯
✯
✯
Siz: Selamünaleyküm imam Beyciğim
Siz: Şimdi dersen nerde...
Vedalar ayrılığın acısını arttırır sadece. Son kez görmek, Son kez sarılmak, Son kez öpmek hikaye... Giden geri dönmeyecekse! Merasim niye?
~Cemal Ünal~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Vedalar acıtır.
Neden?
Veda ettiğin insanda hâlâ hayallerin varken, vedalar acıtır aslında.
Sevdiğimiz kişi bizi yüzüstü bırakırsa acıtır. Birde kader vardır. Bazen hep bir şeylerin eksik olduğu kanısına varırız. Bunun nedeni ise şüphesiz ki bir Yaradan olmasıdır. Yaradan takdir buyurur ve kader tecelli eder. Bu kısımda kişilere ise sabretmek ve beklemek düşer. Sabretmek ve beklemek zor değil mi? Diye düşünürsün. Çok zor,hemde hiç ummadığın kadar zor beklemek.
Kalp ağrısı bilir misiniz?
Hastalık olarak değil! Kalp ağrısını anca sevdiğin birini kaybettiğinde,yok olduğunda o hissi tam anlarsın. Ben kaybetmiştim sevdiğim kadının gülüşü, bakışları, inadını , sevimli oluşunu,kızınca deli dönen hallerini ve hüzünle gülümsedim her kelimem de eriyip kendine isyan edişini. Yeni anılarımız olacaktı,ama olmadı... Sevdiğim kadını koruyamayan salak herifin tekiydim. Gözlerimin önünde,elimden kaydı gitti.Lavinia hanım ve imam beyciğim hikayesi başlamadan bitmişti.
Gözlerimdeki yaşları sertçe sildim. Mezara öyle duygusuzca baktım,sadece bakıyordum. Bunların bir kabus veyahut şaka olduğuna inandırıyordum kendimi.
Ben bu sona hiç hazır değildim!
Ben bu vedaya hazır değildim!
Ecrin Duru Sönmez
D.T: 1999.11.18
Ö.T:2024.01.10
Ruhuna Fatiha
Mezarda ki bakışlarımı aldım etrafa bakındım, Annesi ve Babası perişan halde yere vura vura ağlıyordu, diğer tarafa başımı çevirdim yasin okuyan teyzeler amcalar baş sağlığı diliyor gidiyordu, Emircan ise kardeşi Nefesi sakinleştiriyordu.
Herkes neden ağlıyor ki?
Ecrin Duru ölmedi.. O bizi bırakmaz. Benim bu yaptığım umut değildi,emindim. Başımı yukarıya kaldırdım. Masmavi gökyüzü yerine,Kapkara bulutlarla kaplıydı gökyüzü. Başımı tekrar mezara döndü.
Güldüm, mezarlık taşına elimi bıraktım gücümü toparladım,ayağa kalktım başım hafif dönse de hemen kendimi toparladım. Arkaya bakmadan geriye gittim...gittim. Sert bir şekilde ağaca çarptım. Gülmem kahaha dönüşmüştü. Mezara gelenler benim dedikodumu yapmaya başlamışlardı;
