İ𝗺𝗮𝗺 𝗕𝗲𝘆𝗰𝗶ğ𝗶𝗺 ~ᴛᴇxᴛɪɴɢ ~

26 Bölüm

Selamın aleyküm

İyi okumalar 💃🏻

Bismillahirrahmanirrahim 🌷

Sınır: 300 oy ve yorum

"Ya kolaydır, ya da imkansız."

1 Hafta sonra;

Seni görmediğim her gün karanlıktayım. Bir demir nasıl paslanıyorsa, bir elma nasıl çürüyorsa işte ben de öyleyim.
Bir hafta geçmiş bitmişti...
Bana yıllar geçmiş gibi gelen bir hafta. Yoğun bakımdan,normal odaya geçiş yaptık.  Bu demek oluyor ki Ecrin gün geçtikçe iyi gidiyordu.  Bir süre uyutulmaya devam edildi.
Teknikler yapıldı. 'Hayatı tehlikesi kalmadığını herşey Ecrin'in elinde ne zaman uyanırsa' dedi doktor.
Ona bir sarılışım vardı. Ecrin görseydi kıskanırdı. Ecrin aileside çok sevinmişlerdi. Hepsi bir ağızdan
'Ecrin inatçı kızdır biliyorduk bu mücadeleyi kazanacağını.' demişlerdi. Evet kazanmıştı. Bedenim ruhumla birlikte onun iyileşmesini bekliyordu.

Ben tüm bunları düşünürken  Ecrin'in katında odasına doğru ilerliyordum. Koridorda gördüğüm manzara ile kocaman gülümsedim. İki yaşlı çift. Fakat beni en çok gülümseten kocasına hayran hayran bakmasıydı. Adam ise karısının elini ve serumunu tutmuş yavaşca yürütüyordu.

"Bey, sen olmasan ben ne yaparım?"

"Hanım, asıl sen olmasan ben ne yapardım?"

"İyi ki varsın Cemal."

"Oy kurban olurum sana Kader."

Ben onları gülümseyerek izlerken beni fark eden, Cemal Amcaya gülümsedim.
Aynı Ben ve Ecrin'in yaşlı hali diye aklımdan geçirdim. Kendimi toparladım, Gözlemekle kalmadım kulak misafiride oldum. Yuh sana Asaf yuh gerçekten!.

"Geçmiş olsun. Şey kusura bakmayın ben öyle sizi görünce çok... Tatlısınız Allah ayırmasın."

Daha fazla saçmalamaya devam etmeden sustum. Cemal amca ve karısı Kader teyze benim bu salak halime güldüler.

"Sağol evlat. Geçmiş olsun senin için önemli biri galiba."

Elimdeki çiçek buketi göstererek konuşmuştu Cemal amca. Başımı salladım.

"Hemde çok önemli. Karım çiçekleri cok sever."

Onlar sormadan ben cevabı da vermiştim. İkisi aynı anda birbirlerine baktılar ve tebessüm etti.

"İyi aferin sana. Eh hadi hanım biz odamıza gidelim yorulmuşsundur."

Başını olumlu salladı. Bir iki adım ilerlemeden. Kader teyze arkasını döndü.

"Ah akıl kalmadı.Geçmiş olsun evladım. Allah sağlık sıhhat versin ikinize inşallah."
Aynı anda Amin dedikten sonra, yanda ki odasına getirdi Cemal amca.

Gülerek hastane odasının kapısını açtım.

Odaya adımladım, yatakta yatan güzeller güzeli karıma baktım. Bir hafta solmuş ve zayıflamıştı. Ona rağmen çok güzeldi. Kolunda serum, vücudun da kablolar, kafası sargılı ve sağ bacağı alçılı öyle yatıyordu. Onu böyle gördükçe ömrümden ömür alınıyor gibi hissediyordum. Bu düşünce gelince bana önce okkalı bir tokat atacak
'Yeter Eymen ağlama ben iyiyim' diyecek düşünüyorum, sonra morelim tekrar yerine geliyor mutlu oluyorum. Kafayı yemiştim sanırım.