senin uğruna kaybettim, senin uğruna kaybedildim.
¬ tanrı tarafından dünyaya gönderilen iyileştirici ruh, kendisinden birer parça koparıp yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmekle sorumlu tutulur. ancak bazı canlar vardır ki ne bu iyiliği, ne de onl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 14: oyun başlıyor
Bazı seslerle mücadele etmek çok zordu.
Jaemin elimi sımsıkı tutarken ve benim kalbim gümbür gümbürken sadece ne yapmam gerektiğine odaklanmaya çalışıyordum. Riskliydi ama yine de kabul etmiştim. Jaemin benim gibi davranıyordu ve soru işaretleri çoğalıyordu.
''Nasıl kaybolabilirler ki?'' Hastanenin girişinde, danışmada oturan iki kadın kendi aralarında konuşurken konuyu anlamam zor olmadı. Jaemin benden biraz öndeydi ama yine de elimi tutuyordu, görünmez olmamız işimize geliyordu.
''Laura, morga inmeliyiz.''
''Ne?''
Jaemin beni dinlemedi, beni kolayca peşinden sürüklerken en az üç kat merdiven inmemiz gerektiğini gösteren tabelayla kısa bir süre bakışmıştım. Morgda neye bakabilirdi ki? Herkes bizim hakkımızda konuşuyordu ve işin sonunda çok yüklü bir miktar paranın bulunması da riskimizi arttırıyordu.
Jaemin geniş kapıyı açıp içeri girdiğinde içerideki soğukluk çenemi titretmişti. Jaemin üşüyor gibi durmuyordu.
Jaemin üşümüyordu.
O an kafamda yankılanan cümle farkındalığımı arttırırken kaşlarım çatıldı, ani bir refleksle elimi ondan kurtardım ve bana dönmesine sebep oldum. Büyü bozuldu ve renkler canlanmaya başladı, artık görülebiliyorduk. Ellerime baktım, titriyorlardı.
''Ne yapıyorsun?''
''Burada kamera yok Jaemin, elimi tutmana gerek yok.'' Saçma bahanem o kadar absürttü ki Jaemin'in kaşları çatıldı. Bir adım atıp aramızdaki mesafeyi sıfırladı. Kalbim gümbür gümbürdü, ruhum gerçekten beni terk etmiş olabilir miydi? Bunun ihtimali bile korkutucuydu.
''Laura, oyun oynamaya gelmedik. Biri gelmeden işimizi bitirelim.''
Jaemin öfkeli bakışlarını üzerimden çekti, kendi isminin olduğu yere ilerlerken başka bir farkındalık bedenimi sardı. Hastanede bir tane morg yoktu ama Jaemin buraya gelmişti. Burayı hatırlıyordu.
''Jaemin.'' Bedenimdeki soğukluk sesime de yansıdı, titriyordum. Kutsal ruh üşümezdi, hissetmezdi. Kutsal ruh asla korkmazdı.
''Ne var?'' Bulduğu belgeleri karıştırırken ona bakakaldım. Hatırlıyor olmalıydı.
''Hatırlıyor musun?''
Kağıtları karıştıran elleri yavaşladı, başını kaldırırken boğazımdaki düğümlenme canımı yaktı. Benden nefret etmesi için başka bir sebebi daha hatırlamış mıydı?
Kara gözlerindeki ifade o kadar karmaşık ve garipti ki ben bile anlamlandıramadım. Kafasında neler dönüyordu bilmiyordum ve bunu bilmek istiyordum. İlk defa Na Jaemin'in düşüncesini ve aklından geçenleri merak ediyordum. Neden sessizdi? Neden böyle davranıyordu ve neden böyle bakıyordu?
''Konuşsana.''
''Gidelim Laura. Evde konuşuruz.'' Hızlı bir şekilde kağıtların fotoğrafını çekip telefonunu cebine koydu, o kadar acele davranıyordu ki sorularıma cevap almış kadar olmuştum bile. Na Jaemin bir şeyler hatırlıyordu ve hatırlamasının yanı sıra ruhuma sahip olmuş olabilirdi.
''Elimi tut Laura.''
''Neden değiştin?'' Jaemin'in bileğime uzanan eli durdu, başını kaldırıp benimle göz göze geldiğinde kaşlarımı çattım. Ona dokunmak, bir şeyleri sormak istiyordum. Aniden içimde beliren bir temas isteği, tüm dengemi altüst edecek kadar güçlüydü. Elimi uzatıp kalbine dokundum, kaşlarını çattığında kalbinin atışı avucumun tam içindeydi.
''Ruhuma sahip olamazsın Jaemin. Bana bunu yapamazsın.''
''Ne dediğini anlayamıyorum.'' Derin bir nefes alma ihtiyacı hissettim.
''Ya ruhuma iyi bakacaksın ya da ikimiz de öleceğiz Jaemin, bunu biliyorsun ve bana acı çektirmek için her şeyi yapıyorsun.''
Gözlerindeki ifade yerini karanlığa bıraktı. ''Bana acı çektirmek için iyiymiş gibi davranıyorsun, bana acı çektirmek için kendini öne atıyorsun çünkü benden çalmak istediğin şeyler var.''
''Laura-''
''Gidelim Jaemin, ama bil ki oyunlarına gelmeyeceğin. Moraran dudakların ve hızlanan kalbin; üşüdüğünü reddedemezsin. Sen basit bir insansın, bense Kutsal Ruh'um. Benimle oynama. Hatırlıyormuş gibi yapma.''
''Saçmalıyorsun.''
Jaemin hiçbir zaman beni anlamayacaktı, her zaman bana acı çektirmek isteyecekti. Aramızdaki bu güç savaşı ikimizden biri ölene kadar devam edecekti ancak hangimiz kaybedecekti bilmiyordum.
